کسی در تهران امیدی به تغییرات در آمریکا ندارد

هیلاری کلینتون و لئون پانتا چمدان خود را بستند و از کابینه این کشور خداحافظی کردند و به جای آنها جان کری و چاک هگل به‌عنوان وزیران جدید خارجه و دفاع جدید منصوب شدند.

به دنبال انتخاب این دو تحلیل‌های متفاوتی درخصوص جهتگیری این دو وزیر کلیدی آمریکا درخصوص ایران مطرح شد.

بسیاری بر این عقیده بودند که جان کری سیاست‌های فعلی این کشور را در قبال برنامه هسته‌ای ایران سیاست‌هایی «غیرمنطقی» و «پوچ» می‌داند و او در جایگاه جدید خود سیاست‌هایی مبتنی برتوافق و سازش را درقبال برنامه هسته‌ای ایران دنبال خواهد کرد.

این عده با طرح این مطلب که جان کری با ماجراجویی‌ها و مداخلات نظامی آمریکا مخالف است، پیش‌بینی کردند که ممکن است وی به دنبال سیاست موثر و سازنده در قبال ایران باشد.

از سوی دیگر انتخاب هگل نیز سیگنال مثبتی در ذهن برخی ایجاد کرد که با این انتخاب موازنه به سمت کاهش فشارها بر ایران پیش می‌رود.

از منظر این عده پیشینه سیاسی او نگاه ملایم‌تری را نسبت به ایران نشان می‌دهد و او در مواردی با تحریم‌های سخت علیه ایران مخالفت کرده و به جای حمله نظامی، خواستار مذاکره برای حل مسائل شده است.

از این‌رو این سوال در ذهن افکار عمومی شکل گرفت که آمدن وزیر دفاع و وزیر خارجه جدید چه تاثیری بر وضع ایران و آمریکا خواهد گذاشت؟ آیا تحریم‌ها و فشارهای آمریکا علیه ایران را کاهش خواهد داد و احتمال برخورد نظامی میان ایران و آمریکا کمتر خواهد شد یا خیر؟ به نظر می‌رسد که این تغییرات پالس غلطی را به این عده ارسال کرده است. اوباما پس از روی کار آمدن مجدد در کاخ سفید نه تنها تغییری در رویکرد خود در برابر ایران نداشت بلکه حلقه فشارها علیه ایران را تنگ‌تر کرد و به هر شکل ممکن به دامنه تحریم‌ها افزود.

حتی تمرکز بر فعالیت‌های ایران در آمریکای لاتین نشان داد که این رویکرد بشدت دنبال می‌شود و هدف آمریکا افزایش فشار و تحریم‌هاست.

از سوی دیگر با توجه به تاثیرمخرب و منفی تحریم‌ها بر اقتصاد ایران، رهبران آمریکا هیچ اصراری برای رفتن به‌دنبال یک سناریوی نظامی ندارند، بنابراین دلیلی نمی‌بینند که این موضوع را مطرح کنند و آنچه در رسانه‌های غربی به عنوان رویکرد «گفت‌وگومدارانه» این گروه مطرح می‌شود، صرفا با هدف تبلیغاتی بر محور گفت‌وگومداری آمریکا ست.

در تهران نه کسی این انتخاب‌ها را یک تغییر بزرگ قلمداد می‌کند و نه به آن امید دارد چرا که همین فضاسازی رسانه‌ای در زمان جایگزینی اوباما به جای جورج بوش نیز انجام گرفت با این حال سختگیرانه‌ترین تحریم‌ها در قبال مردم ایران در دوران ریاست‌جمهوری اوباما تصویب و به اجرا در آمد.