دست‌مریزاد، هنرمند با اخلاق

کمتر بازیگری را سراغ داریم که چون او بتواند در «مادر»، «کفش‌های میرزا نوروز» و «مردی که موش شد» ماندگار شود و با سبک و سیاق فیلمسازی چون عباس کیارستمی (زیر درختان زیتون) هم تطبیق پیدا کند.

او به واسطه بازی در سریال‌های «پدرسالار» و «هزاردستان»، اگر از خود شخصیتی مقتدر و مردسالار را به نمایش گذاشت، ولی دیگر حاضر نشد که در این گونه نقش‌ها تکرار شود و پیشنهادهای زیادی از این دست را رد کرد.

کشاورز که از ابتدای امسال به دلیل مشکلات جسمی، موفق به بازی نشده است، از سینما گلایه دارد. این بازیگر معتقد است، سینما را بازیگران بزک کرده‌ای، گرفته‌اند که عکسشان را روی جلد مجلات می‌زنند و هر روز یک عمل زیبایی می‌کنند. برای او اخلاق، دانش، اندیشه، تعقل و ادبیات همواره در اولویت قرار داشته و یکی از علاقه‌مندان ادبیات کهن کشورمان است که بارها و بارها اعتراف کرده که عشق را از مولانا و عطار آموخته، نه فیلم‌های سینمایی!

آدم وقتی گلایه‌های او را از اوضاع سینما و باندبازی‌ها می‌شنود، به یاد روزگار سرآمده شخصیت‌های بزرگ در سینما می‌افتد که او به جای برخیشان بازی کرده است؛ شخصیت‌هایی که تکیه‌گاه دیگران و قابل اعتماد بودند و به اصطلاح آدم خوبه ماجرا. اما واقعا جای این شخصیت‌ها در سینمایی که آدم‌ها جز خنجر زدن از پشت و خیانت‌کاری نمی‌کنند، کجاست؟ آیا سینمای این روزهای ما نقشی برای آدم‌خوبه‌هایی چون محمدعلی کشاورز ندارد؟!

این بازیگر فقط یک بار برای فیلم «مادر» نامزد دریافت سیمرغ بلورین شد که آن هم به خسرو شکیبایی برای فیلم «هامون» رسید. حالا پس از سال‌ها اهدای «نشان درجه یک فرهنگ و هنر» به او، جبران خسته نباشید و دست‌مریزادی‌ست که باید خیلی زودتر از این به پاس یک عمر ممارست و تلاش خستگی‌ناپذیرش به او اهدا می‌شد.

آزاده کریمی / گروه فرهنگ و هنر