پشت پرده مرگ کودک کار

گفته‌های نماینده دادستان تهران از سوی متهم رد می‌شود و او می‌گوید در این قتل نقشی نداشته و فیروز به دلیل دیگری جان باخته ‌است.

نه، قبول ندارم. من این‌کار را نکردم.

ما آن شب با هم مواد کشیدیم و من فکر می‌کنم او به خاطر مصرف مواد جان باخته‌ است.

من وادارش نکردم. او خودش معتاد بود و خرده‌فروشی هم می‌کرد، ما باهم همکار بودیم و از آن طریق با فیروز آشنا شده‌ بودم؛ ما در یک محل با هم مواد می‌فروختیم.

اول حشیش و بعد کراک کشیدیم. هم من و هم فیروز وقتی می‌خواستیم بخوابیم، کاملا نشئه بودیم، به همین خاطر هم خیلی دیر خوابیدیم.

ما با هم دوست نبودیم، همکار بودیم. من و فیروز هر دو مواد فروشی می‌کردیم و هوای همدیگر را داشتیم. آن شب هم فیروز اصرار کرد که به خانه ما بیاید.

گفت که مادرش دیگر او را به خانه راه نمی‌دهد. می‌گفت هربار که دیر به خانه می‌رود، مادرش او را راه نمی‌دهد و مجبور می‌شود در خیابان بماند. من هم دلم برایش سوخت و قبول کردم که به خانه ما بیاید.

همه خواب بودند، ما وارد خانه شدیم و من برای فیروز شام آوردم. شامش را که خورد، بعد با هم مواد کشیدیم. البته کمی حالش خوب نبود و استفراغ می‌کرد. به همین خاطر هم کمی دیر خوابیدیم. صبح که بیدار شدم، او دیگر نفس نمی‌کشید.

بلافاصله بغلش کردم که پیش دکتر بروم، اما نتوانستند کاری برایش بکنند. او را به خانه آوردم تا کمک بگیرم و بتوانم کاری بکنم. یکی از همسایه‌ها مرا دید و به پلیس خبر داد و فکر کرد که من کودک را کشته‌ام؛ در حالی که قتل کار من نبود.

من او را نکشتم و نمی‌دانم چرا این نظر را داده‌اند. چون من فکر می‌کنم او به خاطر مصرف مواد جانش را از دست داد. او شب قبل از مرگش هم بد حال بود.

در اداره آگاهی تحت فشار بودم و چاره‌ای نبود برای این‌که از آن فشار خارج بشوم، مجبور شدم اعتراف کنم.

من هربار متهم شدم اما در نهایت آزاد شدم. شلاق و زندان بود اما آزاد شدم.

آزار او کار من نبوده، شاید قبل از من کس دیگری به او آسیب رسانده است.

نه. هیچ‌کدام کار من نبوده‌ است. تنها اشتباه من این بود که آن کودک را به خانه‌ام راه دادم. قصدم کمک بود اما این‌طور گرفتار شدم.