به مناسبت نمایش «حلقه» از شبکه چهار

«حلقه» (یا «زنگ تلفن ») با نام اصلی «رینگو» محصول سینمای ژاپن است. این فیلم که سال 1998 روی پرده سینماها رفت ، یک کار دلهره آور پر رمز و راز و ترسناک است.

کد خبر: ۴۹۶۷۲

کارگردان فیلم هیدئو ناکاتا است که یکی از فیلمسازان مشهور سینمای کشور خود به شمار می آید. او با فیلم «حلقه» به شهرت بین المللی رسید و فیلمنامه فیلم را هیروشیو ناکاهاشی براساس قصه کتاب پرخواننده «کوجی سوزوکی» نوشته است.
قصه این فیلم درباره یک نوار ویدئویی مرموز است. چنین به نظر می رسد این نوار را یک فیلمساز تجربی و غیرحرفه ای ساخته است.
تصاویر فیلم شامل عکسها و تصویرهای عجیب و غریب است که ظاهرا هیچ ارتباطی به هم ندارند. تصویر یک حلقه هم در بین تصاویر مختلف این فیلم ویدئویی وجود دارد، هرکس این فیلم ویدئویی را تماشا کند، یک هفته بد خواهد مرد.
کیکو که یک خبرنگار است ، متوجه مرگ خواهرزاده خود می شود. خواهرزاده او که توموکو نام دارد، به دنبال تماشای یک نوار ویدئویی مرموز به شکلی اسرارآمیز سکته کرده و مرده است. کیکو از طریق دوستان توموکو متوجه این نوار می شود.
او نوار را پیدا و تماشا می کند. پس از تماشای فیلم ، تلفن خانه او زنگ می زند و کسی از پشت خط به او هشدار می دهد که یک هفته بعد خواهد مرد. کیکو تحقیقات خود را ادامه می دهد و از همسر سابقش کمک می خواهد. ریوجی همسر کیکو اول حرفهای او را باور نمی کند، ولی بعدا او هم تهدید به مرگ می شود.
شرایط زمانی پیچیده می شود که پسر آنها هم ناخواسته این نوار ویدئویی را تماشا می کند. تحقیقات مربوط به نوار ویدئو، کیکو و ریوجی را به یک جزیره راهنمایی می کند. آنها متوجه می شوند یک زوج که فکر می کردند دختر کوچکشان عامل نابودی گله اسب های آنان است ، او را به قتل رسانده اند.
این دختر کوچک همان کسی است که تصویرش در نوار ویدئویی دیده می شود. در حقیقت این دختر کوچک می خواهد به واسطه این نوار ویدئویی توسط دیگران دیده شود. کیکو و ریوجی که فرصت کمی برای زنده ماندن دارند، می کوشند به روح این دخترک بفهمانند که پیام او را گرفته اند، اما اتفاقات پیش بینی نشده ای می افتد که خط اصلی قصه فیلم را تشکیل می دهد.
در پایان ماجراها چه خواهد شد؛ ناناکا ماتسوشیما در فیلم نقش کیکو را بازی می کند و بقیه بازیگران فیلم عبارتند از:
میکی ناکاتانی (در نقش مای تاکانو)، میرویوکی مانادا (ریوجی)، یوکو تاکوچی (توموکو)، هیتوهی ساتو (ماسامی)، یوئیجی نوماتا (تاکاشی) و یوکوتا موتسو شیگه (یوشینو) فیلم هم رنگی و هم سیاه و سفید است و قصه ای کاملا غیر واقعی را تعریف می کند.
اما تماشاچی ها این قصه را به عنوان یک قصه واقعی می پذیرند. نمایش عمومی فیلم در روزهای پایانی سال 1999موجی در داخل ژاپن به راه انداخت و فروش فوق العاده ای کرد. این فیلم زمینه ساز تولید فیلمهای ترسناک به همین سبک و سیاق شد.
بزودی قسمت دوم این فیلم هم ساخته شد. صنعت سینما این فیلم را 2 سال پیش دوباره سازی کرد که با موفقیت زیادی روبه رو شد.
برای تولید قسمت دوم این فیلم در امریکا از خالق اصلی آن هیدئوناکاتا دعوت به کار شد. این فیلم هم بزودی روی پرده سینماها خواهد رفت. آیا یک نوار ویدئویی می تواند دست به قتل بزند؛
آیا می توان باور کرد که یک بچه از داخل تصویر تلویزیون بیرون بیاید و در اتاق آدم راه برود؛ آیا می توان قبول کرد که تکثیر یک نوار ویدیوئی ، مانع از مرگ آدمها خواهد شد؛ پاسخ به تمام این پرسش ها به صورت منطقی منفی است.
اما ناکاتا فیلم خود را به قدری زیبا و باورپذیر ساخته که تمام غیرممکن ها را در آن باور می کنیم و در رابطه با منطق و واقعیت هیچ سوالی از خودمان نمی کنیم.
حس تعلیق در فیلم خیلی خوب کار شده و دلهره در دل صحنه ها جای دارد. به جرات می توان گفت بعد از فیلم «جن گیر» و «طالع نحس» هیچ فیلمی نتوانسته تا این اندازه تماشاگران خود را بترساند. دو بازیگر کوچک فیلم بهترین بازیهای فیلم را ارائه می کنند.
فضاسازی فیلم دقیق و طراحی شده است و حال و هوای ماجرا را خیلی خوب به تماشاچی می رساند. برای جلوه های ویژه فیلم از کامپیوتر دیجیتالی استفاده شده و همین مساله صحنه ها را باورپذیرتر کرده است و تصنعی در اجرا دیده نمی شود.
ژانر سینمای ترسناک یکی از ژانرهای پرطرفدار در کشور ژاپن است. فیلمهای ترسناک ژاپنی بینندگان زیادی در کشورهای همسایه دارند و بشدت صنعت سینما را در آسیای جنوب شرقی تحت تاثیر قرار داده اند. اما همه این فیلمها به زیبایی ، خوش ساختی و جذابیت «حلقه» نیست. «حلقه» در این رابطه بیشتر به یک استثنا می ماند.
منتقدان سینمایی تماشای فیلم را برای کودکان و نوجوانان مناسب نمی دانند و دلیل این مساله ، ترسناک بودن فیلم اعلام شده است.