رشته‌ خشکار، شیرینی ویژه ماه رمضان در گیلان

 اگر این روزها سری به قنادی های گیلان بزنید، بیش از هر چیز چشمت به بریده های خمیری شکلی می افتد که بومی ها به زبان و اصطلاح خود آنها را " رشته خشکار " می نامند، نوعی شیرینی محلی گیلانی ها که مخصوص ماه رمضان و مثل زولبیا و بامیه، زینت بخش سفره های افطار است.

گیلانی ها رشته خشکار را با مهارت و ذوق فراوان تهیه می کنند و برای این شیرینی سنتی، ارزش و علاقه زیادی قائل هستند، خیلی ها نیز در این روزها با تهیه این شیرینی امرار معاش می کنند.

" رشته خشکار " به شکل نیم استوانه به فروش می‌ رسد

به هر حال از معدود رسم ‌های که هنوز از قدیم باقی مانده تهیه نوعی شیرینی ویژه ماه رمضان به نام رشته خشکار است، از چند روز مانده به رمضان مغازه‌ های بسیاری برای تهیه این شیرینی پرطرفدار ماه مبارک آماده می‌ شوند.

رشته و خشکار از آرد برنج‌، شکر‌، مغز گردو و جوز سابیده تهیه می شود، آرد برنج را با افزودن آب تبدیل به خمیر رقیقی می ‌کنند که با یک قیف فلزی دارای منافذ ریز برسینی فلزی که روی اجاق نهاده شده به شکل توری ریخته می‌ شود‌.

اگر مخلوطی از گردوی سابیده شده‌، شکر‌، دارچین و کمی جوز در آن ریخته شود به آن " خشکار " و اگر بدون این مخلفات باشد‌ " رشته " می ‌گویند‌.

این شیرینی که به شکل نیم استوانه به فروش می‌ رسد باید در روغن سرخ شده و درون شیره شکر زده و سپس مصرف شود، بسیاری از گیلانی ها رسم دارند رشته خشکار را خام سر سفره بیاورند اما بعضی ها نیز بعد از این مرحله آن را داخل تابه سرخ می کنند.

 " رشته خشکار گیلان " مهمان تهرانی ها در ماه رمضان

رشته خشکار گیلان چند سالی مهمان تهرانی ها در ماه رمضان شده است، این شیرینی درمراکز خاصی از تهران به ویژه ماه رمضان تهیه می‌ شود.

رشته خشکار که نمادی از ذوق و سلیقه گیلانی ها را به رخ می کشد امروزه از طرفداران خاصی برخوردار است، گردشگران و مسافرانی که به گیلان سفر می کنند به یقین از طعم لذیذ و بیاد ماندنی این شیرینی نخواهند گذشت.  

با وجود این خیلی لذت بخش است که شیرینی مخصوص گیلان یا همان " رشته خشکار " را روی تابه سرخ کنند و داغ داغ بعد از افطار با چای بخورید، رشته خشکار را بعد از آنکه با مایعات افطارتان را باز کردید، بخورید.

بدین ترتیب طعم خوراکی های که بعد از چند ساعت گرسنگی، چشیده می شود با هیچ غذایی در روزهای سال قابل مقایسه نیست به ویژه آنکه بعضی از این خوردنی ها را فقط در همین ماه می شود، پیدا کرد.

به هر حال در سایر شهرهای ایران نیز مردم هر منطقه بنا بر رسوم کهن خویش شیرینی ها و غذاهای محلی خاصی برای این ماه، تدارک می بینند که فقط به خودشان تعلق دارد.(مهر)