آتل چیست؟

عضو شکسته را باید در همان وضعیتی که هست و شما با آن مواجه شده‌اید با آتل بی‌حرکت کنید. درواقع آتل وسیله‌ای است که قسمت آسیب‌دیده را ثابت نگه داشته و جلوی حرکت آن را می‌گیرد. در همه شکستگی‌ها پیش از آن که مصدوم حرکتی کند باید به منظور کاهش شدت درد، پیشگیری از آسیب بیشتر به عضله، اعصاب عضو و رگ‌ها و همچنین کاهش خونریزی و تورم از آتل استفاده کنید.

آتل وسیله‌ای محکم با سطحی نرم در طول‌های مختلف و انواع متنوع است که بصورت آماده در بازار وجود دارد و می توان ابتکاری هم آن را ساخت . برای درک بهتر، یک تکه چوب طویل، یک مجله لوله شده یا حتی یک چتر که بتواند در راستای عضو آسیب‌دیده قرار گیرد و از خم شدن و حرکت عضو جلوگیری کند آتل نامیده می‌شود.

آتل باید به قدری بلند باشد که بتواند مفاصل بالا و پایین محل شکستگی را ثابت کند. آزاد بودن یکی از مفصل‌‌ها می‌تواند موجب حرکت و جابه‌جایی شکستگی شود. معمولا انواع آتل‌های آماده چوبی، سیمی، گچی و بادی را می‌توان از داروخانه‌ها یا مراکز بهداشتی ـ درمانی تهیه کرد. اما نکته مهم آن است که اغلب مصدومیت‌ها در نقاطی اتفاق می‌افتد که ما به آتل‌های آماده دسترسی نداریم.

اگر به آتل‌های آماده دسترسی ندارید می‌توانید از آتل‌های ابتکاری یا خودی استفاده کنید.

آتل ابتکاری می‌تواند مجله، مقوا یا چند لایه روزنامه لوله‌شده یا حتی بالش یا پتوی تا شده باشد. اگر هم شدت حادثه شما را گیج کرده و شما حضور ذهن کافی برای تهیه آتل ابتکاری نداشتید می‌توانید از آتل خودی یا‌ آناتومیک که همیشه در دسترس است، استفاده کنید.آتل خودی، آتلی است که اندام آسیب‌دیده را به اندام سالم بدن می‌بندند. به طور مثال یک انگشت آسیب‌دیده را می‌توان به انگشت کناری یا پاها را به یکدیگر یا دست آسیب‌دیده را به تنه بست و بی‌حرکت نمود. معمولا آتل‌های ابتکاری به دلیل آن که اغلب از اجسام سختی مثل چوب و تخته تهیه می‌شود سطح نرمی نداشته و امکان صدمه بیشتر به عضو آسیب‌دیده را دارند. بنابراین بهتر است این نوع آتل‌ها با پارچه‌ای که در دسترس است مثل روسری، شال یا باند پوشانده شود، اما این که یک عضو شکسته را چگونه باید آتل بست، موضوعی است که در آینده به آن خواهیم پرداخت.