این قدردانی مردمی، از منظر سرمایه اجتماعی، موضوعی حائز اهمیت است؛ زیرا نشان می‌دهد میان مردم و خدمتگزاران‌شان فاصله‌ای وجود ندارد و یک درک متقابل بسیار زیبا برقرار است؛ کما این‌که در سخنان این شهدای بزرگوار، پیش از شهادت‌شان، بارها شنیده بودیم که جان خود را فدای مردم و شبانه‌روز برای رضای خداوند و حفظ امنیت مردم تلاش می‌کنند. این درک متقابل میان شهدا و مردم، در نهایت خود را در چنین حضوری نشان داد که نماد قدردانی و همبستگی است. نکته دوم آن که وضعیت به وجود آمده، اقتداری ملی و حتی بین‌المللی برای جامعه ما رقم زد. ما امروزه شاهدیم در میان دهه‌های ۷۰، ۸۰ و ۹۰ کشور، غرور ملی عمیقی شکل گرفته و نسل امروز با حضور خود در این مراسم خواست تا از این اقتدار حفاظت کند و نشان دهد برای پرچم و عزت ملی خود ارزش قائل است. این حضور، پیامی بسیار مهم برای جهانیان داشت: این‌که مردم ایران نسبت به خادمان خود، مردمی قدرشناس‌اند. از سوی دیگر، این اقتدار به واسطه خود مردم و حضورشان شکل گرفت. اگر مردم از جریان مقاومت حمایت نمی‌کردند، چنین اقتداری به‌وجود نمی‌آمد. در واقع، موضوعیت اصلی این اقتدار، حضور مردم است؛ حضوری شکل گرفته بر پایه احساس تکلیف، رسالت اجتماعی و باورهای الهی. امروز ما گفتمان جدیدی را به جهان عرضه می‌کنیم؛ گفتمانی که شامل خط سرخ شهادت، ایمان و اعتقاد به آینده‌ای روشن است؛ آینده‌ای که با ظهور منجی عالم بشریت، برای مردم جهان روشن‌تر و دلنشین‌تر خواهد شد.
در حال حاضر، بسیاری از کشورها نگاه‌شان نسبت به مردم و جایگاه ایران تغییر کرده است. گزارش‌هایی از ایرانیان مقیم خارج دریافت شده که نشان می‌دهد وقتی در کشورهای مختلف قدم می‌زنند و دیگران متوجه می‌شوند ایرانی هستند، با احترام، شوق و نگاه مثبت با آنها برخورد می‌شود. حضور پرشور جوانان، نوجوانان و حتی کودکان در مراسم تشییع شهدای مقاومت، که با اشتیاق پرچم جمهوری اسلامی را در دست گرفته و به اهتزاز درمی‌آوردند، بسیار شوق‌برانگیز بود. مردم با این حضور نشان دادند با اقتدار و رهبری رهبر فرزانه انقلاب، آینده‌ای بسیار روشن پیش روی ایران اسلامی قرار دارد. امروزه شاید جهان تازه درک می‌کند که این رهبر الهی تا چه اندازه در نجات بشریت از شر عناصر ضدانسانی نقش دارد و چگونه دنیا را نسبت به خطراتی مانند رژیم صهیونیستی آگاه می‌سازد.
