افزایش سطح آب دریاها در آینده نزدیک

پیتر برومیرسکی می‌گوید: آثار و نشانه‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهند این اتفاق آن چیزی است که دقیقا همین الان ممکن است به وقوع بپیوندد.

سطح جهانی آب دریاها در قرن بیستم با رشدی معادل 2 میلی‌متر در سال افزایش یافته و این میزان در دهه 90 با 50 درصد رشد به 3 میلی‌متر در سال رسیده است. این نرخ افزایش کوچک اما مداوم مربوط به گرمای جهانی بوده است.

افزایش سطح دریاها با پیامدهایی همچون گسترش ساحلی، فرسایش اسکله‌ها و باراندازها و طغیان آب زمین‌های مرطوب همراه بوده است.

افزایش سطح آب دریاها می‌تواند به افزایش خسارت‌ها به اجتماعات ساحلی و اسکله‌ها منجر شود بخصوص زمانی که با جذر و مدهای قوی، توفان‌های خروشان و شرایط بد جوی همزمان باشد.

ایالات مختلف و آژانس‌های فدرال تحت نظارت سازمان قایقرانی و مسیرهای رودخانه‌ای کالیفرنیا بودجه این مطالعات را تامین کرده‌اند. به‌علاوه کمک‌هایی از طرف بنیاد ملی علوم، NOAA و کمیسیون انرژی کالیفرنیا دریافت شده است.دانشمندان حالت فعلی چرخه‌ای آب و هوایی اقیانوس آرام یا نوسان دهه‌ای اقیانوس (PDO) را مربوط به اواسط تا اواخر دهه 70 میلادی می‌دانند. فاز گرم کنونی را می‌توان با جریان‌های فرازجوشی خلیج‌ غربی (حرکت آب‌های سرد از عمق اقیانوس به سمت بالا)‌ توصیف کرد.علی‌رغم بعضی امواج متاثر از ال‌نینو و تاثیر آن بر سطح دریا، سطح آب‌های ساحلی اساسا ثابت و بی‌تغییر بوده است.

زمانی که این چرخه به فاز منفی یا فاز سرد تغییر پیدا کند، آب‌های اقیانوسی ساحلی را می‌توان بیشتر با جریان‌های رو به پایین توصیف کرد جایی که میزان آب‌های سرد چگال‌تر موجود در سطح دریا از میزان فعلی کمتر می‌شود.

تغییرپذیری الگوی فشار باد بر قسمت‌های شرقی اقیانوس جنوبی از اواسط دهه 1970 تاکنون مشاهده نشده است. این تغییرات شاید پیشاپیش خبر از تغییر در نظام PDO دارد که در نتیجه آن احیای سطح دریاها در رسیدن آن به میزان مطلوب یا حتی بیشتر از آن را شاهد هستیم.