هر روز در حال تجربه کردن هستیم

این روزها مشغول چه کاری هستید چه کارهایی را آماده پخش دارید؟

در حال حاضر فیلم سینمایی «مصادره» به کارگردانی ایرج قادری و «روز رستاخیز» احمدرضا درویش را روی پرده دارم همچنین مشغول بازی در تئاتر رادیویی «ذهن گمشده» به کارگردانی آقای محرابی هستم. 3 مجموعه تلویزیونی نیز از شبکه‌های یک و 5 در حال پخش دارم.

به واقع نمی‌توانم بگویم کدام یک از کارهایم بهترین است، زیرا ما در حال تجربه هستیم. هر روز، روزی جدید است و به عنوان بازیگر باید در هر پیشنهاد کاری شخصیتی نو را خلق کنیم. این خیلی مهم است.

من چنین تقسیم‌بندی‌ای را برای خودم قائل نیستم. من علاوه بر دوبله و کار در تلویزیون، در تئاتر، رادیو و سینما نیز مشغول کار هستم و به نظرم همگی اینها زنجیر‌وار به یکدیگر متصل هستند و زیاد به این مساله که کدام برایم اولویت دارند، توجه نکرده‌ام، بلکه بیشتر برایم کار خوب مهم است.

من از ابتدا در کار تئاتر فعالیت داشتم و سر اجرای یکی از تئاترها مرحوم محمدرضا اعلامی به تماشای نمایش آمد و از بازی‌ام خوشش آمد و برای ایفای نقشی در فیلم ساقی از من دعوت کرد.

علاوه بر فعالیت سینمایی در عرصه تئاتر و دوبله در تلویزیون و رادیو نیز فعالیت می‌کنم و رساندن همه این پروژه‌ها جز عشق چیز دیگری نیست.

گمشده سریالی اپیزودیک است که در هر قصه موضوع فعالیت هلال احمر در آن مستتر است. هراپیزود روایتی دارد و به نظرم اسم «گمشده» تم قصه را نشان می‌دهد که باید در هر اپیزود به دنبال گمشده‌ای بگردیم. من در یکی از این اپیزودها که در 2 قسمت پخش خواهد شد به همراه خانم تیموریان، خانواده‌ای را تشکیل می‌دهیم که دارای فرزندی هستند و دچار اتفاقاتی می‌شوند.

وقتی تم اصلی قصه‌ها یکی است، دیگر نمی‌توان چنین تقسیم‌بندی کرد. به هر حال این یک سریال است که اپیزودهایش زنجیروار به هم متصل هستند و روی یکدیگر تاثیر می‌گذارند.

شاید بتوان این را هم گفت البته اینها بازی با کلمات است و زیاد بر اصل موضوع تاثیرگذار نیست. گمشده چند بازیگر ثابت دارد و همین، آن را از حالت تله خارج می‌کند.

راما قویدل با هوش بالایی که دارد بسیار خوب کارگردانی و هدایت کار را در دست داشت. به هر حال ایشان از بچگی در کنار پدر مرحومش که یکی از کارگردانان خوب سینمای ایران بود، کار کرده و دارای تجربیات بسیار خوبی است. من البته با پدرش نیز در سریال ستاره سهیل همکاری داشتم و در این دو قسمت شاهد بودم که راما با دقت خوب، دکوپاژ مناسب و نظرات اثرگذار، بازیگران را بخوبی هدایت و از خلاقیت آنها استفاده کرد.

این سریال هم از آن کارهایی بود که من تجربیات خوبی در آن کسب کردم، بویژه این که احمد کاوری در سر صحنه و براساس توانایی و ظرفیت نقش، سناریو را بازنویسی می‌کرد که تجربه بسیار جالبی بود. در این سریال به عنوان یکی از اسرا در کنار دیگر اسیران ایرانی حضور دارم که هر کدام کاراکتر متفاوتی دارند و همین تفاوت رنگ شخصیت‌ها باعث بروز اتفاقات جالبی در سریال می‌شود.

به نظرم مدرک تحصیلی و سواد بالا مهم است. من بازیگران را به 3 دسته تقسیم کرده‌ام؛ دسته اول به خاطر تیپ، قیافه و هیکل وارد این عرصه می‌شوند، دسته دوم بازیگرانی که خودشان خوب بازی می‌کنند و دسته سوم کسانی هستند که نقش‌های استثنایی را خوب بازی می‌کنند. فکر می‌کنم تفاوت آنها با یکدیگر تاریخ مصرف‌شان است. بازیگران برای ورود به این حرفه به مهارت لازم نیاز دارند. شاید بازیگری تحصیلات آکادمیک نداشته باشد، ولی از سواد سینما و مهارت و تجربه برخوردار باشد. به نظرم خوب دیدن و نگاه دقیق پیرامون افراد و انسان‌ها اهمیت دارد.

چخوف به گونه‌ای شخصیت‌های قصه‌اش را می‌نوشت که باورپذیر بودند و این نشان‌دهنده نگاه دقیق او به انسان‌هاست. مطالعه و تجربه به مرور اثرگذار است و انسان را به جایگاهی می‌رساند که مسیر را مشخص می‌کند. بازیگران جوان باید از تجریبات پیشکسوتان بهره‌مند شوند، سپس مسائل روز را براساس دنیای ماشینی تغییر داده و با تجربه پیشکسوتان تلفیق کرده تا بتوانند در این عرصه موفق شوند.

بله، این مساله درست است که برخی مجموعه‌های ما شروع خوبی دارند و انگار ما در شروع دارای نقاط قوت خوبی هستیم و پرانرژی و پرکشش حرکت می‌کنیم، ولی در به اتمام رساندن کار مشکل داریم و دچار اتفاقاتی می‌شویم که کار را برایمان سخت می‌کند.

به نظر من در برخی مجموعه‌های مناسبتی که فیلمنامه به روز نوشته می‌شود خود به خود با یک‌سری مشکلات مواجه می‌شویم، ولی در کل این نقاط ضعف در اتمام قصه‌ها وجود دارد.

دوبله فیلم جنگ دنیاها، مرد عنکبوتی به‌جای ویلهم دافو، ماهی بزرگ به جای تیم برتون همچنین در فیلم‌های متعدد هندی و چینی به دوبله پرداخته‌ام. در چند فیلم ایرانی نیز به جای خودم صحبت کرده‌ام. در فیلم حضرت ابراهیم و سریال بشارت منجی به جای مرحوم رضا سعیدی در سریال چهل سرباز هم به جای خودم و در نسخه سینمایی‌اش به جای رضا صفایی صحبت کرده‌ام.

به طور حتم چهره‌ام تاثیرگذار بود. زمانی که آقای اسکندری تست گریم را روی صورتم انجام داد، بسیار شبیه آن عکس احمد شاه کاخ گلستان که مرحوم کمال‌الملک کشیده بود شدم. در دوران هنری‌ام تمام فامیل قاجار را بازی کرده‌ام. آقای محمدرضا ورزی زمانی که من را با تست گریم دیدند گفتند همان است که می‌خواهم. البته قبل از دیکتاتور در فیلم کودتای سیاه، نقش احمد شاه را بازی کرده بودم و تجارب زیادی در این فیلم کسب کردم و همان تجربیات سبب شد در سریال دیکتاتور با استفاده از تجربیات گذشته نگاهی دقیق‌تر به این کاراکتر داشته باشم.

هر کدام مدیوم خاص خود را دارد. زمانی که در تئاتر بازی می کنید چون مخاطب در انتهای سالن نیز به تماشای نمایش آمده باید تکنیکی بازی کنید، ولی در سینما باید بازیگر حس خود را با نگاه و چهره و چشم نشان دهد، زیرا در سینما بازی بازیگر 60 برابر بزرگ‌تر می‌شود. مهم‌ترین فرق بازی این دو این است که در تئاتر تداوم عینی است، ولی در سینما تداوم ذهنی است. در سینما این اتفاق می‌افتد که در حین تصویربرداری به بهانه‌های مختلفی چون خوردن غذا کار تعطیل شود، ولی در تئاتر ارتباط بین مخاطب و بازیگران عینی است.