استقلال و پرسپولیس بازی می‌خورند

بی‌شک اگر عزم و انگیزه قوی برای خصوصی شدن این دو باشگاه بزرگ وجود داشت، این مقوله نباید تاکنون چنین به درازا کشیده می‌شد که حداقل 3 رئیس سازمان تربیت بدنی به خود ببیند. جالب این‌که هر رئیس جدیدی نیز که به ورزش می‌آید، به جهت مانور خبری و تبلیغاتی نیز که شده، برای چند مدت موضوع خصوصی شدن استقلال و پرسپولیس را پی می‌گیرد و بعد خیلی راحت و ساده از کنار آن می‌گذرد تا بعد از یک مدت و با افتادن آب‌ها از آسیاب، تب این مساله نیز فروکش کند.

مقوله خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس مراحل قانونی خاص خود را دارد و نمی‌توان انتظار داشت تا زمانی که 2 باشگاه ضررده هستند، پرونده آنان از سوی سازمان خصوصی‌سازی مورد پذیرش قرار گیرد.

البته ما هم گویا دل خوشی داریم، چون در حالی که استقلال و پرسپولیس هیات مدیره ندارند، ما سراغ خصوصی ‌سازی سرخابی‌ها را می‌گیریم. هیات مدیره‌ای که بویژه در رابطه با پرسپولیس نزدیک به یک سالی است که قول آن داده شده اما دریغ که مسوولان ورزش راحت زیر قول خود می‌زنند تا دو تیمی که خیلی‌ها را در زمین مسابقه بازی می‌دهند ، توسط مسوولان ورزش بازی بخورند. گویا مدیریت یک نفره استقلال و پرسپولیس باب طبع و نظر مسوولان فعلی ورزش است زیرا اگر غیر از این بود، انتخاب چند مدیر کاردان ورزشی و اقتصادی برای هیات مدیره سرخابی‌های پایتخت نباید کار شاق و غیرممکنی باشد.

متاسفانه در زمینه مدیریت استقلال و پرسپولیس عزم و همت لازم برای واگذاری امور آنها به مردم وجود ندارد و همچنان دنبال این هستند که با ادامه این سیکل معیوب، هزینه تیمداری آنها را بر دوش دولت بگذارند.

در حالی که اگر عزم این کار وجود داشته باشد چه بسیارند کسانی که حاضرند قدم پیش گذاشته و با تقبل هزینه‌های این دو تیم، آنها را به فرجامی نیک برسانند.

نباید نادیده گرفت که تا وقتی هزینه تیمداری سرخابی‌ها از جیب بیت‌المال است، مدیریت کردن در این دو باشگاه کار چندان سختی نیست. اما مهم این است که مدیریت‌ها شرایط موجود را تسهیل بخشیده و در جهت استقلال مالی و هویتی این دو باشگاه قدم‌های عاجل بردارند.

حجت‌الله اکبرآبادی 
دبیر گروه ورزش