تولیدکنندگان لوازم خانگی در به در دنبال مشتری

این طرح اگر بخوبی اجرا شود بسیار مثبت است و دولت از اجرای این طرح، هدف حمایت از تولید و ترغیب مردم به خرید محصولات داخلی را با تسهیلاتی که ارائه می‌دهد دنبال می‌کند به هر حال خرید اعتباری این امکان را فراهم می‌کند که کارمندان توان خرید بیابند و اجرای صحیح آن باعث تحرک بازار می‌شود.

در این طرح اتحادیه فهرست کالاهای داخلی با کیفیت را به وزارت بازرگانی ارائه داده و در هر محصولی نشان‌هایی باکیفیت را معرفی کرده است که در دسترس خریداران قرار می‌گیرد.

این طرح در اجرا با کندی روبه‌روست و از شتاب لازم برخوردار نیست. مثلا در بحث سودی که‌ باید گرفته شود گره‌‌هایی وجود دارد و باید مشخص شود که بانک عامل چقدر سود و فروشگاه چقدر سود دریافت کند.

بله منتفی شده است. در طرح لیزینگ لوازم خانگی متاسفانه کالاهای نامرغوب به مردم داده می‌شد. هر چند این طرح برای حمایت از تولیدات داخلی و فروش محصولات داخلی بود، اما عملا مردم برای گرفتن تسهیلات به صورت صوری فاکتوری از لوازم خانگی داخلی ارائه می‌دادند اما پس از گرفتن چک آن‌را صرف خرید محصولات خارجی می‌کردند.

متاسفانه کارخانه‌های تولیدی ما همدیگر را قبول ندارند و در بحث برندسازی باید کارخانه‌های تولیدی یک محصول با هم بنشینند و برندی را تعیین کنند و با هم کار کنند مثلا یکی تولید کند و باقی آنها بروند سراغ قطعه‌سازی و کیفیت تولید قطعه را افزایش دهند و با افزایش عرضه، قیمت تمام شده را کاهش دهند. متاسفانه در برندسازی لوازم خانگی حرکت خاصی انجام نشده است و اتحادیه نیز جز پیشنهاد نمی‌تواند کاری انجام دهد.

در این بحث مشکلات بسیاری وجود دارد. در مواردی دیده می‌شود که برخی واردکننده‌ها با سرویس‌کارها قرارداد بسته و یک کارت گارانتی 5 هزار تومانی برای این کالاها صادر می‌شود بدون آن که خدمات پس از فروش خوبی داشته باشد و گاهی مشاهده می‌کنیم‌کسانی که کار خدمات پس از فروش را انجام می‌دهند پروانه این شغل را ندارند. ما اینها را یکی یکی احضار کرده و از آنها تعهد گرفتیم که دیگر این خدمات را ندهند. به هر حال لیست واقعی شرکت‌هایی که خدمات پس از فروش ارائه می‌دهند در اتحادیه موجود است و مردم نیز حتما پس از خرید از فروشگاه‌های با پروانه از فروشنده بخواهند که در فاکتور نام کشور سازنده و شرکتی که خدمات پس از فروش آن کالا را برعهده دارند قید کند.

به نظر بنده تجارت آزاد است،‌ اما رها نیست یعنی نباید کالا با هر نرخی فروخته شود. به هر حال اطلاعات مصرف‌کننده به حدی نیست که تشخیص دهد. شما در نمونه‌های وارداتی می‌بینید که مثلا دو جاروبرقی وارداتی که هر دو درجه دو هستند و در یک کارخانه ‌ اما با نام‌های مختلف تولید شده‌اند دارای اختلاف قیمت هستند در حالی که نباید این‌گونه باشد مگر این که کالایی که قیمت بالاتری دارد برند معروفی باشد و مصرف کننده پول بیشتر را بابت آن برند بپردازد. بنابراین آقایان نمی‌توانند هر قیمتی را بگذارند به صرف این که مردم می‌خرند و خوشبختانه سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان در جهت اصلاح آن کمک می‌کند.

اتحادیه پیشگیری کرد. با اطلاع‌رسانی شفافی که در جامعه صورت گرفت با همکاری گمرک جلوی این کار گرفته شد. در واقع سه چهار محصول از جمله ماشین‌ لباسشویی و لوازم خانگی کوچک با برند ایرانی در چین ساخته می‌شدکه با پیگیری جلوی آن را گرفتیم.

در بحث لوازم خانگی به دلیل حجیم بودن کالا، قاچاق کم است.

در حال حاضر با پیگیری اتحادیه و حمایت مرکز امور اصناف تقریبا از این کار هم داریم جلوگیری می‌کنیم و این واردکنندگان هم اکنون کالایشان در گمرک است.

در تولید کالاهایی چون اجاق گاز، بخاری گازی، آبگرمکن دیواری و چرخ خیاطی مشکلی از نظر تولید نداریم و در نوع خودش بهترین تولیدات را دار‌یم و ما توصیه‌مان به مردم این است که اگر می‌خواهند اجاق گاز بخرند حتما ایرانی بخرند چون کیفیتش بالاست و قابل رقابت با نمونه‌های خارجی است، اما چون هزینه تولید بالاست تولیدکنندگان نمی‌توانند با آنها رقابت کنند.

متاسفانه در سال‌های اخیر آنقدر مجوز تولید لوازم خانگی صادر شده است که در حال حاضر تولید مازاد بر مصرف داریم و برخی کارگاه‌ها کالاهایی را تولید می‌کنند که کیفیت لازم را ندارند و خدمات پس از فروش ضعیفی ارائه می‌دهند و پیش‌بینی ما این است که در آینده‌ای نزدیک بسیاری از این کارخانه‌ها ورشکست خواهند شد چون هزینه سربارشان بسیار بالاست و مردم هم از طرفی با دقت و بررسی به دنبال خرید کالای خوب هستند.

بله، مثلا برای تولید اجاق گاز بیش از 150 کارخانه وجود دارد در مورد یخچال و فریزر نیز بیش از 100 کارخانه مشغول به کارند و در بخاری گازی نیز بیش از 100 کارخانه فعالیت دارند. این همه تولید در کجا می‌خواهد به فروش برسد؟ قطعا به مشکل برمی‌خورند. شما اگر کشورهای اروپایی را مقایسه کنید می‌بینید 3 کشور آلمان، ایتالیا و اسپانیا که صاحب صنعت لوازم خانگی هستند شاید به تعداد انگشت‌های دست، کارخانه اجاق گاز داشته باشند، اما از تولید میلیونی که اکثر آنها صادر می‌شود، برخوردار هستند. در نتیجه با وجود این همه کارخانه سازنده لوازم خانگی در داخل و فشار رکودی که بر بازار حاکم است می‌بینید که اکثر این واحدها از تمام ظرفیت خود استفاده نمی‌کنند.

برخی کارخانه‌های تولید لوازم خانگی با 30 درصد ظرفیت فعالیت می‌کنند و این مساله نشان‌دهنده این است که کسب و کار از رونق لازم برخوردار نیست و اگر بازار دچار رکود نبود تولیدکنندگان باید با 100 درصد ظرفیت خود فعالیت می‌کردند.

رکود به وجود آمد ، بسیاری از واحدهای صنفی را دچار مشکل اقتصادی کرده است و حتی شاهد آن هستیم که سطح اجاره فروشگاه‌ها بسیار کاهش یافته است و برخی نیز که دارای مغازه اجاره‌ای هستند قراردادهای خود را تمدید نمی‌کنند.

براساس قانون واردکننده 15 درصد، عمده‌فروش 3 درصد، تولیدکننده 15 درصد و خرده‌فروش 10 درصد سود می‌تواند از فروش محصولات خود دریافت کند و اگر افزایش قیمتی اتفاق بیفتد اتحادیه از آنها ریز قیمت می‌خواهد و در صورت گرانفروشی با آنها برخورد می‌شود. در حال حاضر در تهران کالا حتی به قیمت مصرف‌کننده عرضه نمی‌شود و بازار آنقدر رقابتی است و عرضه مازاد بر مصرف وجود دارد که لوازم خانگی زیر قیمت مصرف‌کننده عرضه می‌شود و برخی فروشگاه‌ها کالا را با یک تا 3 درصد سود می‌فروشند.