ائتلاف بدشانس ترین ها

کلاهی از پرچم راه راه و پرستاره امریکا بر سر ، صورتی کشیده و با ابهت ، یک قبضه ریش بر چانه ، چشمانی نافذ ، خنده مرموزی بر لب ، با انگشت اشاره بیننده را هدف گرفته و با عبارت آشنای «Want You» پیام را کامل می کند.

کد خبر: ۳۲۹۷۹

از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب ایالات متحده امریکا، این تصویر که در ابعاد 2*3متر طراحی و در گوشه وکنار مراکز شهرها نصب شده است ، جوانان امریکایی را به خدمت در نیروی دریایی دعوت می کند ؛ خدمتی که در زمان صلح اختیاری و مواقع بحران اجباری می شود. در فاصله دو جنگ ویتنام و حمله به عراق ، خدمت سربازی اختیاری بود و اکنون پس از سالها، شرکت در عملیات نظامی هم برای پسران و هم دختران واجد شرایط، اجباری اعلام شده است . در دوران جنگ ویتنام ، «کاسیوس کلی» تازه مسلمان به نشانه اعتراض به تجاوزطلبی امریکااز حضور در جبهه سر باز زد و موضوع داغ رسانه های خبری آن زمان شد. از خانواده 7نفره «جورج هربرت واکر بوش» ، پسر ارشد خانواده نیز در فهرست سربازان واجد شرایط اعزام به جنگ قرار گرفت ؛ اما به برکت فتح باب محمدعلی کلی ، بوش پسر نیز به خیل معترضان به جنگ پیوست و از حضور در جبهه های جنگ نابرابر ویتنام خودداری کرد. تصویر عمو سام گویاتر از همیشه ، هنوز انگشت اشاره خود را به سوی مردان و زنان جوان امریکایی نشانه رفته است ، با این تفاوت که عبارت مشفقانه «Want You» تحکمی ، جدی و خشن تر می نماید، ولی لبخند مرموز عمو سام مدتی است همچون «مونالیزا» در تابلوی لبخند ژوکوند داوینچی ، مفسر حالات و روحیات بیننده است ، گاهی مرموز، زمانی خشمگین و بعضی اوقات ملتمسانه . نزدیک به 2سال است که چشمان نافذ عموسام ناامید از جوانان سرخوش مرکز شهر ، به دوردست ها خیره مانده ، نه حاشیه شهر و نه همسایگان فقیر مکزیکی و یا غنی کانادایی ، بلکه آن سوی آبها، کشورهای فقیر آسیایی و آفریقایی را می کاود. ماهها پیش از حمله به عراق ، اداره مهاجرت امریکا ، مهاجران بیشتری از آسیا و آفریقا را پذیرش کرد و شرط پنهان پذیرش ، نه مدرک و تحصیلات دانشگاهی و نه تخصص خاص ، بلکه قد ، وزن و تناسب این دو بود. در این پذیرش های سخاوتمندانه ، قبول و امضای قرارداد مبنی بر شرکت در دوره های کوتاه نظامی و حضور 6ماهه در فعالیت های برون مرزی امریکا، سریع ترین و مطمئن ترین راه حذف مصاحبه های ملال آور و بروکراسی ناامیدکننده و راه میانبر ورود به مهد دمکراسی بود. علاوه بر این ، حقوق بر مبنای دلار و پوشیدن لباس بزرگترین ارتش جهان ، اغوائکننده تر از آن بود که متقاضیان فقیر از آن چشم بپوشند. در قمار خون سرخ در برابر کارت سبز، شانس خواندن دست عموسام چقدر خواهد بود؛ و امید زنده ماندن و ورود به مهد دمکراسی به چه میزان؛ این پرسشی است که سربازان حاضر در عراق بایستی در نهایت خوشبینی به آن پاسخ دهند ، در غیر این صورت ، کمترین ناامیدی و یاس ، آمار خودکشی از ترس مرگ تدریجی را بیشتر خواهد کرد. جنگ عراق را باید ائتلاف «بدشانس ترین»ها دانست تقدیر چنین رقم زد که «سرباز فراری دیروز» امروز در لباس بدشانس ترین رئیس جمهور تاریخ امریکا، 3واقعه یازدهم سپتامبر ، رویارویی با القاعده در افغانستان و حمله به عراق را تجربه کند. تونی بلر بر خلاف اسلافش ، نه تنها از پس مانده جنگها بهره ای نبرد، بلکه ذکاوت ، سلامت جسمی و این روزها سلامت روانی اش مورد تردید واقع شد. مردم کره ، اسپانیا و ژاپن نیز در کمتر از یک هفته از طریق رسانه های خود شاهد دو مراسم تودیع و اعزام سربازان به عراق و تشییع جنازه های آنها شدند و چهره عموسام و عبارت آشنای «Want You» در دوران کوتاه رئیس جمهور بوش ، بیش از آن که تداعی کننده حس وطن پرستی و احساس مسوولیت باشد، رعب ، وحشت و مرگ را در اذهان زنده می کند و مردم امریکا را به یاد ملک الموت می اندازد تا مدافع دمکراسی.