طاهره آشیانی
راهی نو با «هزار شاید و باید»
در کشور ما طبق یک عادت دیرینه، مردم به سریال‌های نمایشی تلویزیون بیشتر اقبال نشان می‌دهند و ترجیح می‌دهند وقت خود را با دیدن این سریال‌ها پر کنند؛گاهی این مخاطبان از ورای داستان و ماجراهای سریال نکات پند آموز را هم پیدا می‌کنند و درس عبرت خود قرار می‌دهند.
به همین دلیل هم هست که سریال‌های تلویزیونی ما باید در کنار سرگرم سازی، آموزشی هم باشد. اما واقعیت این است که تمام برنامه‌های تلویزیون و بخصوص برنامه‌های پربیننده آن نباید در انحصار سریال‌های نمایشی باشد.به همین دلیل طراحان برنامه‌های رسانه دیداری،قالب‌های دیگر برنامه‌سازی را نیز برای برنامه‌های آموزشی و سرگرمی در نظر گرفته اند که یکی از این قالب‌ها برنامه‌های ترکیبی است که می‌تواند بسیار کارآمد و از نظر آموزشی مفید باشد.
برنامه‌های ترکیبی چون بیشتر در استودیو ضبط می‌شود و افراد حاضر درآن معمولا یک مجری یا یک کارشناس و یک یا 2 مهمان است، کمتر مورد استقبال قرار می‌گیرد مگر برنامه‌ای که سازندگان آن، خلاقیت به خرج دهند و با دقت در انتخاب سوژه و ساختار روایی آن، مخاطب را شگفت زده سازند و او را به مشتری دائم این برنامه تبدیل کنند.از این دست برنامه‌ها در چند سال اخیر کم نبودهاند،برنامه‌هایی مانند صندلی داغ،شب شیشه‌ای و...که این برنامه‌ها بیشتر گفتگو محور بوده و مهمان برنامه و سوالاتی که از او می‌شد و جواب‌هایی که مهمان می‌داد، مانند ستون نگهدارنده برنامه عمل می‌کردند.
اما در کنار این برنامه‌ها که محتوا و ساختاری سرگرم کننده داشتند برنامه‌هایی مانند هزار راه نرفته هم تولید و پخش شد که توانست مخاطبان زیادی را با خود همراه کند.برنامه هزار راه نرفته با هدف قرار دادن مخاطبان جوان، مسائل و مشکلاتی را که زوج‌های جوان با آن درگیر بودند تا آنجا که محدودیت‌های رسانه اجازه می‌داد بی واسطه به مردم نشان می‌داد و راه‌های بهبود اوضاع را نیز ترسیم می‌کرد. خانم شریفی، تهیه کننده برنامه هزار راه نرفته اکنون با برنامه ترکیبی هزار شاید و باید به شبکه 2 سیما آمده و این بار دوربین خود را مقابل جوانانی گذاشته است که تازه از مرز نوجوانی عبور کرده و دارند مسیر پر پیچ و خم جوانی را آغاز می‌کنند.
برنامه «هزار شاید و باید» برنامه‌ای است مخصوص جوانان. اگر پدر و مادرها می‌خواهند با دنیای جوانان خود آشنا شوند و آنها را بی‌واسطه بشناسند، می‌توانند شبیه فرزندان خود را در این برنامه بیابند. اگر جوانان می‌خواهند باور کنند که شرایط آنها مثل هم سن و سال‌هایشان است، باز هم برنامه هزار شاید و باید می‌تواند کمک خوبی برای آنها باشد.این برنامه قصه‌پردازی نمی‌کند تا مخاطب با خود بگوید دارد فیلم می‌بیند و نباید آن را باور کند. آنچه از بذر هزار شاید و باید به عمل می‌آید، در یک برنامه تلویزیونی قابل دیدن است، پس می‌توان به این برنامه اعتماد کرد و با دیدن آن راه نو و نکات تازه‌ای را شناخت.
