پول بیشتر، بسکتبال بهتر

درباره لیگ برتر بسکتبال، نکته و نظرهای زیادی وجود دارد. به هر حال نقاط ضعف و قوت در این لیگ وجود داشته است که باید در جای خود بررسی شود. در این شماره به بررسی تیم‌ها می‌پردازیم و نگاهی به چگونگی بازی‌ها می‌اندازیم.

مهرام ؛ ازفرود تا اوج

قهرمانی مهرام آنقدرها ساده نبود. این تیم در بازی‌های رفت در جای پنجم ایستاد و باخت‌های غیرمنتظره‌ای در کارنامه‌اش ثبت شد. آنها از اواخر دور برگشت با بازگشت صمد نیکخواه بهرامی‌ و هماهنگی بازیکنان خارجی توانستند بر مشکلات آغاز فصل غلبه کنند. مهرام پیش از پلی‌آف لیگ برتر به امان رفت و جام غرب آسیا را مال خود کرد تا بازی‌های پایانی لیگ را با روحیه بالاتر دنبال کند. قدرت مهرام با نوسانات گاه و بی‌گاه تیم، در بازی با پتروشیمی ‌بندرامام و ذوب‌آهن به نمایش گذاشته شد و سرانجام مدافع قهرمانی دوباره بر بام بسکتبال ایران ایستاد. مصطفی ‌هاشمی، ‌سرمربی مهرام بویژه در مراحل آخر از نیمکت‌نشینان تیمش به خوبی بهره برد و در این میان مهراد آتشی، بازیکن جوان او سهم زیادی در بازی‌های حساس به عهده داشته است. مهرام با قهرمانی در غرب آسیا و لیگ برتر در تدارک قهرمانی بسکتبال باشگاه‌های آسیاست. این تیم علاوه بر مجموعه‌ای که در اختیار دارد سامان ویسی و حامد آفاق را هم به عنوان بازیکن کمکی در اختیار گرفته است. آیدین کبیر، مهدی کامرانی، حامد سهراب نژاد، هومن رضایی و بازیکنان خارجی، تیم کاملی ساخته‌اند تا مهرام یک جام دیگر را نصیب خود و بسکتبال ایران کند.

ذوب‌آهن؛ جریان سازی مثبت

تیم بسکتبال ذوب‌آهن اصفهان نایب قهرمان لیگ شد، اما جریان مثبتی که این تیم در بسکتبال ایران ایجاد کرد بالاتر از کسب مقام دوم است. ذوب‌آهن ریخت و پاش‌های مالی بسیاری از تیم‌ها را نداشته است و جوانان اصفهانی به اعتماد مدیریت و مربیان، جواب مثبت دادند. آرن داوودی، علی باهران، اوشین ساهاکیان و محمدرضا اکبری چهره‌های شاخص فرزاد کوهیان بودند که تا پایان تمامی‌ بازی‌ها برای پیروزی تیم‌شان می‌جنگیدند. ذوب‌آهن بازیکنان خوب خارجی هم در اختیار گرفته بود و در طول فصل درصدد تغییر متوالی این بازیکنان برنیامد. آنها پس از سال‌ها تیم اصفهانی را به فینال رساندند تا به این ترتیب یک تیم شهرستانی برای فصل آتی در رقابت‌های غرب آسیا شرکت کند. با جوانان بسکتبال اصفهان، تیم ذوب‌آهن همچنان می‌تواند یکی از مدعیان درجه یک قهرمانی در دوره‌های بعد باشد.

صبامهر؛ خداحافظ تهران

صباباتری پس از قهرمانی‌های متعدد در لیگ بسکتبال ایران و دو قهرمانی پی در پی در آسیا به‌طور ناگهانی از بسکتبال کنارکشید تا تیم مهران شاهین طبع روی دستش بماند. صبامهر نام جدید یک شرکت سرمایه‌گذاری بود که با تلاش امید وطنی بازیکن سابق بسکتبال، مجموعه تیم را تحت پوشش برد و ابتدای امسال تیم از تهران به قزوین منتقل شد. صبامهر برای این فصل دغدغه‌های زیادی برای مسایل مالی و استخدام بازیکن خارجی داشت و تا پایان لیگ نتوانست بر مشکلات غلبه کند، اگر چه سن تیم هم بالا بود و آنها برابر نیروی جوان ذوب‌آهن در نیمه نهایی متوقف شدند. نتیجه نگرفتن در غرب آسیا علاوه بر مصدومیت بازیکنانی از این تیم و نداشتن بازیکنان خارجی همتراز، از دیگر مشکلات صبامهر در لیگ خبر داد.

پتروشیمی‌ بندرامام؛ شوک فینال

پس از این‌که پتروشیمی ‌بندرامام نتوانست به فینال صعود کند دچار شوک شد و 2 بازی رده‌بندی هم باخت تا چهارم شود. آنها لیگ برتر بسکتبال را متفاوت شروع کردند. بازیکنان خوب خارجی، سرمایه‌گذاری روی چند بازیکن شاخص داخلی و استخدام مربی خارجی، نتایج خوبی را در مراحل رفت و برگشت متوجه این تیم کرده بود؛ قهرمانی دور رفت و صدرنشینی در بیشتر هفته‌های لیگ. اما در نیمه نهایی و 2 بازی خانگی با مهرام، دنیا سر تیم جنوبی خراب شد. جوادداوری، بازی‌های قشنگی برای پتروشیمی ‌انجام داد، اما تلاش‌های او به همراه داورپناه، نظافت، هنگام‌پور، اسماعیلی و... نتیجه‌ای جز یک پله صعود نسبت به لیگ سال قبل در پی نداشت.

تراکتورسازی، ثبات بسکتبال کردستان

2 مربی خارجی و در بازی‌های پایانی کمالیان تیم تراکتورسازی سنندج را در مکان پنجم لیگ برتر بسکتبال قرار دادند. آنها از لیگ یک آمدند و با 2 تیم پایین‌تر رقابت نزدیکی داشتند، اما انگیزه بیشتر تیم کردستانی این تیم را بالاتر قرار داد. کردستان یکی از قطب‌های بسکتبال ایران است که بازیکنان بسیاری در دیگر تیم‌ها جای داده است. این استان با توانمندی‌های بسکتبال خود اگر روند رو به ثبات داشته باشد دوباره به سال‌های اوج باز می‌گردد. در این استان هم شاهد استعدادهای همیشه جوشان بسکتبال هستیم که در صورت توجه بیشتر در بسکتبال ایران مطرح می‌شوند. کاوان قطبی، سامان نیلی و ... از آن دسته‌اند.

بیم، در جستجوی خوشبختی

مازندران از استان‌های بسکتبال‌خیزماست، اما بیم در 2 فصل پی‌درپی نتوانسته است انتظارات علاقه‌مندان این استان را برآورده کند. حاشیه‌های بیم زیاد است. آنها بازیکنان خوبی مثل تاجیک یا زندی را در اختیار داشتند و بازیکنان خارجی‌شان هم جزو بهترین‌های چند فصل اخیر لیگ بوده‌اند، اما در بیم کمترین کارایی را نشان دادند. تغییر سرمربی صرب و جایگزینی صادق زاده هم راه به جایی نبرد. بیم با سرمایه‌گذاری خوبی که دارد می‌تواند با مدیریت و برنامه‌ریزی منسجم‌تر تمام انتظاری که از بسکتبال مازندران می‌رود را براحتی برآورده کند.

لوله a. s شیراز، هفتمی ‌رضایت بخش

تمام هدف لولهa. s شیراز راهیابی به جمع 8تیم بود که این مهم در فصل اول حضور تیم در لیگ برتر بسکتبال اتفاق افتاد. تیم شیرازی کش و قوس‌های فراوانی را به دلیل نداشتن نیمکت همتراز دنبال کرد و وقتی کامران جمشیدوند به دلیل مصدومیت نتوانست بازی کند، مشکل دیگر تیم بر ملا شد.

لوله a. s از بخش خصوصی بر خلاف چند تیم دیگر در لیگ تداوم بهتری داشت. آنها با حمایت بیشتر می‌توانند برای سال‌های بعد، بسکتبال فارس را با جوانانی مثل مهدی شیرجنگ و محمد حسن‌زاده که از این استان به تیم جوانان ایران رفته، مطرح کنند. علی دورقی، بازیکن خوزستانی تیم هم بازی‌های خوبی برای اسدالله کبیر انجام داد.

شهرداری، تهدید بسکتبال گرگان

بسکتبال گرگان تهدید می‌شود. این شهر سال‌ها صادرکننده بازیکن بود، اما در این فصل بازیکنانی را از دیگر نقاط کشور در اختیار گرفت و به نظر می‌رسد سازندگی در یکی از قطب‌های بسکتبال کشور جای خود را به مصرف‌گرایی داده است. ایزدپناه که خود از بسکتبال گرگان به بالاترین سطح بسکتبال ایران و آسیا رسیده در طول فصل مشکلات زیادی را پشت سر گذاشت. مسائل مالی برای این تیم در ادوار گذشته و حال باقی است و کار به جایی رسید که شهرداری گرگان بازی‌های پایانی را رها کرد. این شهر، بازیکنان بومی ‌و جوان دارد که در صورت بهتر دیده شدن، حتی با نتایج ضعیف‌تر طی یکی دو فصل آینده لیگ می‌توانند بسکتبال گرگان را در جایگاه واقعی خود قراردهند.

دانشگاه آزاد، در حسرت امتیازات سوخته

همان باخت‌های نزدیک در چند بازی دور رفت کافی بود تا این تیم فرصت جبران نداشته باشد و در حسرت امتیازاتی که از دست داد بازی‌های پلی‌آف را فراموش کند. دانشگاه آزاد در آغاز لیگ مردد بود که بیاید یا نه اما در پایان به این نتیجه رسید این‌گونه آمدن فایده‌ای ندارد و باید برای ثبات و کسب نتیجه مطلوب برنامه‌ریزی مناسب داشت. پس از مهرام آنها تنها تیم تهرانی هستند و اگر بخواهند از بسکتبال جدا شوند، بسکتبال در پایتخت دچار مشکل می‌شود.

لنگرود، بی‌پول اما پر توان

سعید بلبل‌آبادی، تیم را به جام برتر برد، اما مسعود قاسمی‌ سعی کرد با نماینده گیلان سقوط نکند. این تیم بازیکن بومی ‌نداشت، اما آرمن خان بابایی، بهمن امینی و بازیکنان خارجی در بازی‌های آخر سنگ تمام گذاشتند تا به رغم مشکلات مالی، تیم لنگرود به بقا در لیگ برتر فکر کند. این تیم از حمایت مردمی ‌برخوردار است، اما این حمایت تمام مشکلات دو دهه بسکتبال گیلان را که از کار افتاده بود، جبران نمی‌کند.

شهرکرد،‌ آغاز خوب و پایانی بد

شهرکردی‌ها در بسکتبال ایران همواره غیرمنتظره بودند. در این فصل ابتدا به گونه‌ای بازی کردند که همگان از آنها به‌عنوان پدیده لیگ برتر نام بردند؛ اما رفته رفته اثرگذاری آنها از بین رفت تا جایی که اگر فدراسیون بسکتبال در اساسنامه بازی‌های خود پافشاری نشان دهد باید با بازی‌های برتر خداحافظی کنند. نقطه قوت بسکتبال شهرکرد استفاده از جوانی به نام محمد جمشیدی است. این بازیکن خوش قامت آینده خوبی در بسکتبال دارد. نقطه منفی تیم هم مثل بسیاری از تیم‌ها نداشتن اسپانسر است.

آرارات، محرومیت‌ها و محدودیت‌ها

ارامنه بسکتبال ایران با عباس آقا کوچکی تیم خوبی داشتند، اما این تیم در جریان مسابقه‌ها به محرومیت و محدودیت‌هایی ناشی از اقلیت بودن تیم رسید و همین مساله آرارات را پایین‌تر فرستاد. آنها محدودیت استفاده از بازیکن غیرارمنی دارند و برخی حاشیه‌ها در پایان فصل که منجر به از دست دادن بازیکنان خارجی شد مشکلات بسکتبال ارامنه را بیشتر کرد. امکانات ارامنه در بسکتبال ایران مناسب است. می‌ماند طرز فکر و تلقی‌ها که باید مطابق ظرفیت‌های بسکتبال ارامنه باشد.

خراسان رضوی، فقط حیف!

مهدی پوراصفهانی، تورج امدادی، خلیل آقایی یا کمی ‌دورتر حسن خزاعی و در این سال‌ها حامد آفاق و جوان با آتیه‌ای مثل فربد فرمان همه از خطه خراسان در حد ملی برای بسکتبال ایران افتخار آفریدند، اما حیف امسال نماینده خراسان حتی یک برد هم نداشت! این تیم پس از آن‌که نتوانست به دلیل مشکلات مالی تعدادی از جوانان خراسانی را جذب کند، تحلیل رفت و تلاش‌های مربیان و بازیکنان و هیات بسکتبال خراسان رضوی نتیجه‌ای برای حفظ اعتبار بسکتبال خراسان در بر نداشت. در شرایط فعلی سقوط خراسان به لیگ یک قطعی است.

محمد رضاپور