«باید»هایی برای حفاظت از آزمایشگاه‌های حساس

 حال تصور کنید این عوامل به هر طریقی از محیط‌های آزمایشگاهی خارج و در اختیار گروه‌های خرابکار قرار گیرد. در این صورت است که نگرانی فزاینده‌ای موسوم به تولید تسلیحات میکروبی و نسل برانداز به میان می‌آید که می‌تواند برای هر جامعه‌ای به عنوان خطرناک‌ترین تهدید محسوب شود. همگان سال 2001 و ارسال نامه‌های آلوده به عامل میکروب سیاه‌زخم را بخوبی به یاد دارند. رویدادی که با مرگ حداقل 5 نفر و نگرانی صدها هزار نفر برای چندین هفته مردم آمریکا را در وحشت فرو برده بود. اکنون این پرسش اساسی مطرح می‌شود که چه تدابیری باید برای نگهداری هرچه بهتر و دقیق‌تر از این نمونه‌ها در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی جهان اتخاذ شود. البته همان‌طور که گفته شد عاملی همچون سیاه‌زخم کاملا ریشه‌کن شده است، اما همیشه این نگرانی درخصوص نمونه‌های آزمایشگاهی آنها وجود دارد. کارشناسان بر این باورند که گروه‌های تروریستی همواره چشم به این نمونه‌ها داشته و برای دستیابی به آنها دست به هرگونه اقدامی می‌زنند. از این‌رو ضروری به نظر می‌رسد تا همراه با توسعه دانش‌های نوین، تلاش‌هایی نیز برای ارتقای سطح ایمنی و امنیتی آزمایشگاه‌های تحقیقاتی حساس جهان صورت گیرد.

* مقاله‌نویس نشریه علمی focus