تاسیس خونین جمهوری زنگبار

در سال 1890 میلادی در پی یک توافق میان بریتانیا و فرانسه سلطان نشین زنگبار مستعمره بریتانیا شد.

در دسامبر سال 1963 میلادی زنگبار اعلام استقلال کرد و به یک سلطان نشین مستقل تبدیل شد.

در شب 11 ژانویه سال 1964 میلادی درگیری های قومی خونینی در زنگبار در گرفت و فقط در جریان یک شب بیش از 17 هزار عرب و هندی ساکن در جزیره توسط سیاهپوستان قتل عام شدند.

عمر سلطان نشین زنگبار کوتاه و کمتر از یک ماه بود و روز بعد از این شورش خونین سلطان زنگبار به تانگانیکا فرار کرد و از آنجا به بریتانیا رفت.

شیخ عبید کرومه رهبر حزب آفروشیرازی رئیس جمهور این رژیم جمهوری شد و مقامات حزب دولت انقلابی زنگبار را تشکیل دادند.

چند ماه بعد از این واقعه ژولیوس نایرره رئیس جمهور تانگانیکا با عبید کرومه رئیس جمهور زنگبار توافق کردند یک فدراسیون سیاسی تشکیل دهند.

در ماه آوریل 1964 میلادی دو کشور برای تشکیل جمهوری متحد تانگانیکا و زنگبار متحد شدند که این جمهوری چند ماه بعد تانزانیا نام گرفت.

علی رغم این اتحاد عبید کرومه زنگبار را از بقیه تانزانیا دور نگه داشته بود و به طور مستقل حکومت رعب و وحشت را در زنگبار حکمفرما کرده بود.

به این ترتیب ، در روز 12 ژانویه سال 1964 در پی یک شورش خونین عمر کوتاه سلطان نشین مستقل زنگبار خاتمه یافت و این جزیره یک حکومت جمهوری شد.

شیخ عبید کرومه رهبر حزب آفروشیرازی رئیس جمهور زنگبار گردید.

کرومه از همان ابتدا و حتی پس از اتحاد با تانزانیا حکومت رعب و وحشت را در زنگبار برقرار کرد.

هزاران عرب و هندی که از قرن ها پیش در این جزیره اقامت داشتند اموالشان توسط رژیم کرومه مصادره شد و آنها ناگزیر به ترک زنگبار شدند.

کرومه یک رژیم مارکسیست – لنینیستی را برقرار کرد تا به این استبداد وحشیانه مشروعیت ببخشد.

او در دوران حکومتش اعراب ، هندی ها و دیگر اقوام غیرسیاهپوست که هنوز در زنگبار سکونت داشتند را لحظه ای آسوده نگذاشت و با دستورات غیرانسانی و تبعیض آمیز زندگی را برای آنها به کابوس تبدیل کرده بود و حتی آنها را ناگزیر کرده بود تا به اجبار دختران نوجوانشان را به ازدواج سیاهپوستان سالمند درآورند.

سرانجام در روز 7 آوریل سال 1972 میلادی عبید کرومه در یک سوءقصد کشته شد و اقلیت های قومی زنگبار تا اندازه ای از فشار حکومت سیاهپوستان رها شدند.

بهرام افتخاری