ضرورت ثبت ملی میراث انقلاب‌

نماد ها، اماکن و حتی ترانه‌های  انقلابی در کشورمان  هر کدام به نوعی می‌تواند یاد آور میراث ماندگار به پیروزی رسیدن انقلاب 57 مردمان ایران برای ثبت در حافظه ملی و حتی جهانی باشد که در این میان هنوز این مهم به نام میراث انقلاب در فهرست آثار ملی به ثبت نرسیده است.

از سویی، ثبت میراث ناملموس بحث جدیدی در ایران به‌شمار می‌رود که به طور حتم جلوه‌های مختلف انقلاب می‌تواند به عنوان یکی از اصلی ترین و اولین پرونده‌ها در فهرست آثار ملی به ثبت برسد.

اکنون سازمان‌های زیادی در کشور وجود دارند که شاید متولیان اصلی ثبت  میراث ناملموس  انقلاب به شمار روند، سازمان‌هایی همچون  تبلیغات اسلامی و مرکز اسناد انقلاب اسلامی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی هر یک می‌توانند بنا به وظایف تعریف شده‌شان، به تهیه پرونده‌هایی برای ثبت میراث انقلاب در فهرست آثار ملی کشورمان بپردازند.

برخی میادین و اماکن درکشور در روند پیروزی انقلاب  نقش بسیار مهمی داشته اند که می‌توانند برخی از آنها نه به‌‌خاطر ویژگی‌های کالبدی  تاریخی، بلکه به‌دلیل اتفاق‌های مهمی که در آنها رخ داده‌اند، در فهرست آثار ملی ثبت شوند.

 اما نکته پنهان مانده در این میان، آن است که اگر بخواهیم  فضاهای شهری را با تعبیری که از ثبت ملی وجود دارد، به ثبت برسانیم، شاید توسعه شهری  در برخی  موارد با خلل روبه‌رو شود، اما راه حل‌های متعدد برای برون رفت از این اتفاق وجود دارد که می‌توان از آنها بهره برد.

 به عنوان مثال اکنون میدان شهدا ( ژاله سابق)، میدان انقلاب ‌ و حتی میدان امام حسین تهران  که از جمله مکان‌های مهم در روند پیروزی انقلاب اسلامی به شمار می‌روند، جزو پرتردد ترین  میادین تهران به شمار می‌روند که نمی‌توان با ثبت ملی آنها، روند توسعه شهری در این میادین را نادیده گرفت. 

اما از دیگر سو، شاید مهم‌ترین مساله در خصوص ثبت  میراث انقلاب در فهرست آثار ملی آن باشد که هنوز  بسیاری از میراث معنوی و مادی انقلاب از سوی نهاد‌های مسوول به طور کامل شناسایی نشده است و این یعنی آغاز ماجرا.تشکیل  کمیته بررسی  میراث معاصر ایران شاید راه حل این مشکل باشد  تا با  بررسی میراث معاصر کشورمان که بخش عمده‌ای از آن نیز به میراث انقلاب تعلق دارد، همه صاحب نظران حوزه‌های مختلف همچون ادیبان، نقاشان،  مجسمه سازان  و... به ثبت موردی میراث انقلاب همچون دیوار نوشته ها، نقاشی ها، سرود‌ها و ترانه‌های انقلاب بپردازند.

اما نکته دیگری که نباید از خاطر برد؛ این که باید  پیش از به ثبت رساندن میراث انقلاب در فهرست آثار ملی، حد و مرزهای میراث انقلاب را شناخت، سپس به ثبت این میراث ارزشمند پرداخت. به عنوان مثال هنوز حد و مرزها برای ثبت میراث انقلاب شناخته نشده است، زیرا نمی‌دانیم چه محدوده‌ای از میدان شهدا یا پیرامون دانشگاه تهران را باید به ثبت برسانیم.

در هر صورت، با توجه به این‌که پس از گذشت 3 دهه تاکنون هیچ اثری از میراث انقلاب در فهرست آثار ملی به ثبت نرسیده است،  ثبت میراث ملموس و ناملموس انقلاب ایران، مساله‌ای است که می‌تواند در بعد ملی و حتی جهانی، افکار عمومی را با چگونگی به ثمر نشستن این انقلاب بیشتر آشنا کند و سند گویایی برای نسل آینده به شمار رود که تشنه آگاهی یافتن از چگونگی پیروزی انقلاب سال 57 ایران خواهند بود.