استاد نغمه های شورانگیز سه تار

سبک او با قطعات قوی یا خیلی قوی مشخص می شود که 3یا 4سیم در آن واحد به صدا در می آیند و به تناوب قطعات طولانی می آیند که در نیمه قوی یا نرم (ضعیف ) روی یک سیم تنها نواخته می شوند.

احمد عبادی نه تنها از لحاظ موسیقی و ذوق و قریحه نوازندگی جانشین پدر است ، بلکه از جهت حسن خلق و ادب و مهربانی نیز بهترین یادگار میرزا عبدالله است.

به روایت خالقی ، در کتاب سرگذشت موسیقی ایران : عبادی در 18سالگی سازش شنیدنی شد. سال 1303در کنسرتی که در گراندهتل تهران اجرا شد، شرکت کرد. پس از 7سال تجربه اجرای رسمی در سال 1310نخستین اثر ضبط شده از ساز عبادی به شکل صفحه گرامافونی از همراهی او با «استاد رضاقلی ظلی » منتشر شد.

خالقی درباره این دوره نیز می گوید: متاسفانه احتیاج مادی ، او را به خدمت دولت کشید و به کارمندی شهربانی که هیچ تناسبی با ذوقش نداشت ، درآمد و این خدمت اداری ، دست مردم صاحب ذوق را از او کوتاه کرد. تنها عده معدودی که از دوستان او بودند، از هنرش استفاده می کردند. تا این که در چند سال اخیر، خود را از این بند رها کرد و این مقارن همان اوقاتی است که نغمه شورانگیز سه تارش از بلندگوی رادیو تهران به گوش رسید... علی اکبر شهنازی و احمد عبادی را می توان بهترین یادگار خاندان هنر یعنی آقا علی اکبر و فرزندانش میرزاعبدالله و آقا حسینقلی دانست.

فن نواختن عبادی همان چیزی است که دوستداران سه تار انتظار داشتند. عبادی علاوه بر شاگردانش برای بسیاری نه تنها استادی مسلط که یک سرچشمه الهام اخلاقی بود. محمدرضا شجریان که از بهره گیرندگان تعلیمات او بود و اجراهایش با عبادی در زمره برجسته ترین کارهای آوازی موسیقی ایرانی است.

از عبادی آثار بسیاری در عرصه موسیقی به جای مانده که برای رهروان موسیقی سنتی ایران گنجینه ای گرانبهاست . ازجمله این آثار «اجرای کوک های مختلف سه تار است » که حاصل 80سال تجربه استاد عبادی است .آخرین آثار احمد عبادی همراه استاد حسین تهرانی (از بزرگ ترین استادان تمبک موسیقی ایران ) در مجموعه ای به نام شهنواز گردآوری و منتشر شده است.

احمد عبادی نوازنده چیره دست سه تار 17اسفند سال 1371دیده از جهان فروبست .