پرچم مقاومت همچنان برافراشته است

در آستانه سالروز شهادت‌گونه این سردار جبهه مقاومت، به یاد می‌آوریم که در ساخت دو ظرف زمان و مکان، دو عنصر مهم ظرف درک ارزش‌ها هستند؛ و چه زمانه عجیبی است این عصر و زمان، و چه مکان باعظمتی است این خاورمیانه، خواستگاه پیامبران، ادیان و تمدن‌ها.تلاطم در این زمان و مکان؛ تجلی یک حقیقت الهی گردید.

و در این برخورد تمدن‌ها و نزاع گفتمان‌ها، فرزندانی از دل مکتب انبیا برخواستند که گریستنشان، خشمشان، لبخندشان، و حتی شهادت‌شان ریشه در خواسته الهی داشت. مکتبی که در آن، شهادت نه پایان، بلکه آغاز راه است. سید حسن نصرالله، فرزند مکتب امام خمینی (ره)، تجسم این خواسته بود؛ تصمیمی الهی که در تقاطع ساحت، زمان و مکان، مأموریت او را در تاریخ ثبت کرد.

نصرالله؛ فرزند پیامبر، هم از نسب، بلکه از نسب فکری و معنوی

او از نسل فکری پیامبر و خاندان معصومین (ع) بود، هرچند نه به خون، که به مکتب پیوند داشت. نصرالله، تجسم عینی حکمت نبوی، عقلانیت علوی و فریاد حسینی در روزگار ما بود. در روزگاری که بسیاری در خلسه بی‌عملی گرفتار آمده‌اند، او خود را مهیای شهادت کرده بود؛ با هر نفس، با هر کلام، با هر گام، تأثیر می‌گذاشت.

شهید زنده‌ای که بر قله ایستاد، وبه قایت شهید حقیقت شد

سید حسن نصرالله شهیدی زنده بود؛ نه در قامت یک فرد، که در هیبت یک امت. حضورش، مکتب بود؛ نبودش، انگیزه برای ایستادگی بیشتر. تصمیم و مسیر او، در نهایت با خواست و حکمت الهی همسو شد. در دورانی که بسیاری راه حذف و تسلیم را برگزیدند، او راه مقاومت را انتخاب کرد.

پرچم او فرو نمی‌افتد

اکنون، اگرچه پیکر او شاید در میان ما نباشد، اما پرچمش بر زمین نیفتاده است. پرچم مقاومت، همچنان برافراشته است. پیروان او، میراث‌داران آن پرچمند؛ ما وظیفه داریم در این راه، بندگی خالصانه و غایت الهی و خواست الهی را دنبال کنیم. او نرفت، بلکه به جاودانگی تکوین پیوست؛ و ما مانده‌ایم تا ادامه‌دهنده راه او باشیم.

عبد صالح، فرزند مکتب صالح، امام صالح وامامین صالح بود.

نصرالله؛ وارث امام و وارث بشارت‌دهنده موعوداست.

سید حسن نصرالله، عبد صالح این عصر. 

مولود مکتبی بود که از حضرت امام خمینی (ره) آغاز شد و در امتداد آن، با دستان پُرعظمت رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) بالید. او نه فقط شاگرد یک شخص، بلکه پرورده یک مکتب بود؛ مکتبی که فرزندانش همگی نشانه‌ای از شکوه مقاومت و بیداری بودند؛ مکتب سلیمانی، مکتب حججی‌ها، مکتب فرزندان رشید انقلاب اسلامی که راه‌شان به غایت انقلاب، یعنی ظهور حضرت حجت (عج)، ختم می‌شود.

همه ما مأمور به شهادتیم، مأمور به حیات طیبه

سید حسن نصرالله زنده بود، چون شهیدزنده بود. ما نیز، اگر می‌خواهیم وارث این راه باشیم، باید شهید زنده باشیم. نهایت دعای ما، نهایت درودهایمان، تمنای عمیق قلبی‌مان، این است که شهادت، پایان‌نامه‌ی زندگی‌مان باشد. 

مرگی که نه فنا، بلکه بقاست.

ایمان داریم که آزادگان عالم، چه زنان و چه مردان، امروز بیش از همیشه، بیدار این حقیقت شدند وجان خود را وقف این حقیقت کرده‌اند. خونِ وجودی آنان، سرچشمه‌ای است از آزاداندیشی و آزادطلبی. زمین، از نفس‌های قدسیِ نصرالله پاک می‌شود، و پیام روح‌بخش او در قلب انسان‌های آزاده در سراسر جهان می‌تپد.

یاران نصرالله در راه‌اند

امروز یاران سید حسن نصرالله، نه‌فقط در لبنان و ایران، که از اروپا، آمریکا، آسیا و سراسر جهان برخاسته‌اند. آنها به ندای فطرت پاسخ گفته‌اند و در جبهه‌ی نجات انسانیت، به خط مقدم آمده‌اند مانند ناوگان آزادی غزه. پیش‌قراولانِ رهایی، وارثان پیامبر و 

اهل‌بیت (ع) شده‌اند؛ و همان‌گونه که پیامبر (ص) فرمود: «إنّ الحُسین مصباح الهدى و سفینة النجاة»؛ سید حسن نصرالله نیز مشعلی بود در این ظلمتِ زمانه، و کشتی نجاتی برای گمشدگان در دریای فتنه.

پایان ماجرا: عاقبت‌بخیری با نصرالله

آنکه با حسین (ع) باشد، جهنم ندارد. آنکه با نصرالله بود، در مسیر نور قدم گذاشت. این مسیر، مسیر عقلانیت انقلابی، فقه جهادی، حکمت الهی و ولایت‌پذیری است. فرزندان معصومین (ع) در همین مسیر گام برداشتند؛ و امروز، بر ماست که وارثان صادق این راه باشیم.

پرچم نصرالله نه‌تنها افتاده نیست، بلکه بلندتر از همیشه در اهتزاز است. نصرالله، تنها یک نام نیست؛ نصرالله یعنی راه؛ یعنی مقصد؛ یعنی بیداری امت.