افسانه هایی از جنس صوت

در روزگاری که مهر و امضای سند پایتختی تهران تازه تازه خشک میشد، میدان ارگ به عنوان قلب تپنده پایتخت، مهد شور و تکاپو شده بود.

هسته ای که همه چیز از مرکزیت آن شکل می گرفت و این شهر تازه آباد شده و رونق گرفته را بال و پر می داد. از 13 سال پیش که رادیو نمایش متولد شد، خانه اش شد در میدان ارگ. یادگاری به جا مانده از دوران شروع فعالیت رادیو؛ بنایی با سر در آجری و کاشیکاری های فیروزهای که ورود به قلب رادیو را ـ در اصیل ترین حالت آن ـ نوید می دهد.

کافی است وارد ساختمان رادیو نمایش و استودیوهایش شوید. آنگاه است که دل تان میخواهد لحظه ای بنشینید و با خودتان به همه هنرمندانی فکر کنید که روزگاری از همین حیاط گذشتند و صدایشان را از گذر امواج، جاودان کردند. آدمهایی که شاید دیگر خودشان در میان نباشند، اما صدایشان در تاریخ محفوظ است و به مدد همین صدا در خاطرمان میآیند. این قول را همه به خاطر داریم؛ تنها صداست که می ماند و اینجا رادیوست؛ مهد صدا. تا به امروز نمایش های زیادی در اینجا تولید و پخش شده، نمایش هایی که ریشه در افسانه های ایرانی و خارجی دارد.روایت‌هایی که شاید تاکنون و پیش از این هم شنیده شده باشند اما رادیو نمایش با زبانی جدید و اجرایی تازه روایت می‌کند. کافی است برای لحظاتی چشمان را ببندیم و خاطرات مان را در پس کوچه های ذهن مان از رادیو نمایش مرور کنیم، بدون شک به یاد هنرمندان بسیاری می افتیم که سالها با صدایشان که از رادیو نمایش شنیده ایم خیالپردازی کردیم. گرچه در دنیای امروز که عصر هجوم رسانه های متنوع و رنگارنگ است اما هنوز هم رادیو جایگاه ویژه خودش را دارد و امروز رادیو نمایش شمع 13سالگی اش را همراه با طرفداران پر و پا قرص اش فوت می کند.