منفی یا برفی؟ مساله این است

یکی از روزهای کاری در سال‌های پیش قرار شد با همکارم نشست خبری یک سریال تلویزیونی را برگزار کنیم. با تهیه‌کننده، نویسنده، کارگردان و بازیگران اصلی تماس گرفتیم تا پذیرای آنان باشیم. درنهایت قرار شد شش‌نفر از عوامل سریال به تحریریه بیایند.

من و همکارم که از ابتدای پخش، بیننده سریال بودیم، فهرستی از پرسش‌های جان‌دار را در ذهن داشتیم تا آماده و با دستی پر در نشست حاضر شویم. روز موعود فرا رسید و مهمانان با تاخیر در جلسه حاضر شدند. لحظه ورودشان، مثل یک سکانس طولانی بود.

هربار یکی از عوامل از در وارد می‌شد و پشتش شخص دیگر. تعدادشان از دستمان در رفته بود. فضا اندک بود و مهمانان ناخوانده بسیار. از دست‌اندرکاران پشت‌صحنه بگیر تا ایفاگران نقش‌های کوچک به دفتر روزنامه آمده بودند.

در میانه نشست برای این که رفتارمان دور از ادب نباشد،تلاش کردیم با همه مهمانان گپی کوتاه بزنیم و از هر کدام چند پرسش هم که شده بپرسیم.

نوبت به یکی از بازیگران رسید که چندان نام‌آشنا نیست و من و همکارم هر چقدر فکر کردیم از او و نقشش در این سریال چیزی به خاطرمان نیامد. یکی دیگر از همکاران اطلاعات غلط داد و در گوشمان گفت او ایفاگر یک نقش منفی به اسم «برفی» است.

همکارم هم بلند پرسشش را این‌گونه مطرح کرد جناب شما که بازیگر نقش منفی هستید... سوالش تمام نشده بود که آقای بازیگر گفت؛ منفی!؟ نقش من منفی نیست! ما هم که نخواستیم او از اینکه کارش دیده نشده ناراحت شود و خودمان هم خجالت‌زده نشویم، سریع وارد عمل شدیم و حق به‌جانب بیان کردیم منفی! نه! گفتیم «برفی».

بعد از همهمه‌ای کوتاه، سایران هم حرف ما را تایید کردند و گفتند برفی! نزدیکی آوایی این دو واژه به دادمان رسید و ماجرا ختم بخیر شد. اتفاق آن روز هم در این سال‌ها به یک شوخی میان همکاران تبدیل شده است.

نوشین مجلسی - رسانه / روزنامه جام جم