دهقانان چینی با جهانی سازی مقابله می کنند

در نواحی روستایی چین همه نگران هستند. ورود چین به سازمان تجارت جهانی ، برای این کشور یک مبارزه و شاید یک بلندپروازی است . این واقعه به مفهوم بیکار شدن میلیون ها روستایی چینی است ؛ اما شاید آزادی هایی را نیز برای طبقه کشاورز چین در برداشته باشد.

کد خبر: ۱۳۶۰۷

هنگامی که راجع به این تغییرات با جینگ زمین ، برنج کار ناحیه گانگلق ، ناحیه زیبا و آرام در ایالت گوانگ تو در جنوب کشور صحبت می شود، او شانه های خود را بالا می اندازد. وی تا حدودی از تحولات آگاه است . جینگ در ضمن کار می گوید، شاید چین بتواند برنج بیشتری صادر کند؛ اما مسلما درآمد کاهش می یابد و من باید به پرورش اردک و صیفی کاری روی آورم . اما خوشبینی جینگ در میان 328میلیون کشاورز دیگر چندان عمومیت ندارد. جینگ برخلاف دیگر روستاییان تقریبا از درآمد یک شهری برخوردار است . در ناحیه ای که او زندگی می کند، جاده ها و ساختارهای زیربنایی فراوانی وجود دارد؛ زیرا فقط تا شهر کانتون مرکز ایالت 2ساعت فاصله دارد. دولت ایالتی برای بهبود توزیع محصولات کشاورزی و تثبیت قیمت فروش این محصولات ، سرمایه گذاری قابل ملاحظه ای را کرده است . علاوه بر این ، دولت محلی جینگ را مجبور به کاشت برنج برای تامین ذخایر غذایی که در برخی ایالات دیگر معمول است ، نمی کند. او می تواند محصولی را که می خواهد تولید کند، انتخاب نماید و در عین حال به دلیل نزدیکی با شهر کانتون (مرکز ایالت ) در شهر سکونت کند؛ اما او در هر حال زندگی در روستا را ترجیح می دهد. از سالهای دهه 1950میلادی ، سیاست مقامات چین بر استفاده بیش از اندازه و فشار بیش از حد بر کشاورزان مبتنی بود تا بتوانند صنایع شهرها را تحکیم بخشند. نتیجه این سیاست ، کشاورزان را به نتایج درجه دوم تبدیل کرد که نه از امکانات زیربنایی از قبیل برق و آب آشامیدنی و غیره برخوردار بودند و نه حتی تامین اجتماعی شامل آنها می شد. اما کشاورزان ناگزیر بودند بیش از دیگر اقشار مالیات پرداخت کنند و این در حالی بود که قسمت اعظم کشاورزان چینی به اجبار حکومت کمونیستی که ترس از کمبود موادغذایی داشت همواره باید به کشت انواع غلات می پرداختند. با ورود چین به سازمان تجارت جهانی ، عوارض گمرکی چین بر واردات موادغذایی و با توجه به مبادلات تجاری از 22درصد به 15درصد کاهش یافته است . به این ترتیب ، کشاورزان از تولید محصولات سفارشی دولت خلاص می شوند و انحصارات دولتی بر توزیع موادغذایی پایان می پذیرد و چین به یکی از بازارهای پررونق واردات موادغذایی مبدل می شود. بنابراین ، به نقل از مقامات پکن ، کشاورزان تولید کننده برنج ، ذرت ، گندم و پنبه با مشکل روبه رو می شوند و این اقدام بویژه در ناحیه شمالی چین موجب بیکاری بیش از 13میلیون نفر خواهد شد. اما، ورود چین به سازمان تجارت جهانی موجب رونق کار تولیدکنندگان میوه ، سبزیجات و گوشت است ؛ زیرا می توانند محصولات خود را در بازارهای جهانی عرضه کنند. مقامات دولتی چین عقیده دارند، که در این بخش از فعالیت های کشاورزی 2میلیون شغل جدید ایجاد می شود. تمام این دگرگونی ها، دولت پکن را ناگزیر می کند تا یک سیاست اقتصادی عادلانه تر و متوازن تر را اتخاذ نماید. یک کارشناس اقتصادی دانشکده کشاورزی کانتون عقیده دارد، در گذشته و تا پیش از عضویت چین در سازمان تجارت جهانی ، کشاورزی کشور همواره در خدمت صنایع و در واقع قربانی صنعت بود؛ اما اکنون عضویت در سازمان تجارت تاثیرات مثبتی را بر کشاورزی چین داشته و دولت را ناگزیر می کند تا در سیاست اقتصادی خود بویژه در بخش کشاورزی تجدیدنظر کند. لانگ پونگ تو، کارشناس دولت چین که در مذاکرات این کشور با سازمان تجارت جهانی شرکت داشت ، در گزارش خود تاکید می کند چین برای موفقیت در زمینه کشاورزی باید سیاست های خود را تغییر دهد. کشاورزانی که تاکنون ناگزیر بودند فقط طبق سفارش دولت غلات ویژه ای را تولید کنند، باید در انتخاب کشت محصول خود آزاد باشند. چین به ارز حاصل از صادرات تولیدات کشاورزی خود نیاز فراوانی دارد. در عین حال دولت باید به منظور ایجاد رقابت ، سرمایه گذاری های عظیمی را در سیستم زیربنایی کشاورزی و توزیع انجام دهد. سالهای متوالی ، سیاست های دولت برمبنای تثبیت قیمت های محصولات کشاورزی استوار بود؛ اما پس از عضویت چین در سازمان تجارت جهانی ، هر سال 4میلیون نفر شغل خود را در بخش کشاورزی از دست می دهند. برخلاف اتحادیه اروپا و ایالات متحده ، کشور چین فاقد یک سیستم حمایت از کشاورزان است . تا پیش از این ، کشور چین به عنوان یک کشور فقیر نیازی نداشت که تعرفه های هنگفت مالیاتی را برای واردات کشاورزی وضع کند؛ زیرا مردم چین قادر به خرید این گونه فرآورده های کشاورزی نبودند. در ضمن دولت چین یارانه ای را به کشاورزان اختصاص نمی داد، زیرا این طبقه در پایینترین سطح اجتماعی قرار داشتند. امروز چین تصمیم دارد از کشاورزی حمایت بیشتری به عمل آورد و با تصویب قوانینی درخصوص تضمین خرید محصولات کشاورزی و کاهش مالیات صادرات ، به این بخش کمک کند. اما با تمام این تمهیدات 600میلیون کشاورز چینی در رقابت با رقیبان بازار جهانی در معرض تهدید قرار دارند.