راههای انتقال هپاتیت

هپاتیت یعنی التهاب بافت کبد این التهاب می تواند بر اثر سموم ، ویروس ها و یا حتی سیستم ایمنی بدن ایجاد شود یکی از مهمترین عوامل ایجادکننده بیماری هپاتیت ، ویروسها هستند موجودات زنده کوچک و میکرسکوپی که برای زندگی خود به دیگر موجودات زنده از جمله انسان ها

کد خبر: ۱۳۲۱۱

نیاز دارند ویروس های ایجادکننده بیماری هپاتیت ، متنوعند و از مهمترین آنها می توان ویروس های هپاتیت آ، بی ، سی ، دی،ایی را نام برد یکی از انواع این بیماری که در حال حاضر اهمیت بسیاری دارد، هپاتیت بی است این بیماری از طریق مادر به فرزند، از راه جنسی و به وسیله خون آلوده انتقال پیدا می کند. در حال حاضر حدود دو درصد از ایرانی ها مبتلا به هپاتیت بی هستند ویروس هپاتیت بی پس از ورود به داخل بدن ممکن است سیر گوناگونی داشته باشد این بیماری می تواند بدون علامت باشد؛ یعنی فردی بیماری هپاتیت بی را بگیرد ولی متوجه نشود از طرف دیگر، این بیماری می تواند با علایم حاد ظاهر شود. بیماری که به هپاتیت بی حاد مبتلا شده است ، ممکن است به طور کامل بهبود یابد یا به صورت فرد ناقل هپاتیت بی درآید این بیماری ممکن است به فعالیت خود در داخل کبد ادامه دهد و به بیماری مزمن تبدیل شود.در صورتی که هپاتیت بی حاد شود، بیمار در مرحله اول علایمی شبیه به سرماخوردگی ، درد مفاصل و یا احساس ناراحتی و درد شکم بروز خواهد داد و ممکن است تهوع ، استفراغ و بی اشتهایی نیز داشته باشد بعضی از بیماران دچار زردی پوست و چشمها می شوند در این بیماران ممکن است ادرار پررنگ و مدفوع روشن یا کمرنگ شود. اگر هپاتیت بی به نوع مزمن خود تبدیل شود، معمولا علایم خاصی نخواهد داشت ؛ مگر این که به سمت نارسایی کبد )سیروز( حرکت کند که در آن زمان علایم ناشی از نارسایی کبد ظاهر خواهد شد. بیماری هپاتیت بی در صورتی که از مادر آلوده به فرزند انتقال یابد و یا در صورت ابتلاء به آن در دوران کودکی، بیشتر مزمن می شود. برای تشخیص بیماری هپاتیت بی در حال حاضر آزمایش های تشخیصی گوناگونی وجود دارد؛ با بررسی وضعیت عملکرد کبد ، ذراتی که ویروس را تشکیل می دهند و پادتن هایی که بر ضد آنها ایجاد می شود، می توانیم هپاتیت بی را تشخیص بدهیم اگر ذرات سطحی ویروس هپاتیت بی که آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت بی نامیده می شوند، در آزمایشات تشخیص داده شدند، نشاندهنده این است که ویروس وارد بدن شده و فرد ناقل بیماری هپاتیت بی است. در صورتی که علاوه بر هپاتیت بی پادتن برخی از ضدذرات ویروس هپاتیت بی نیز در آزمایش های خونی تشخیص داده شوند، نشان می دهد که فرد به این بیماری مبتلا شده است اگر پادتن ضدویروس هپاتیت بی، پس از واکسیناسیون در خون فردی پیدا شود به شرطی که یافت نشود نشاندهنده آن است که فرد در برابر ویروس هپاتیت بی مقاوم شده است و به بیماری هپاتیت بی مبتلا نیست. برای ارزیابی وضعیت بیماری در افرادی که ناقل بیماری هپاتیت بی هستند ، انجام آزمایش مکرر وضعیت کبد از طریق آنزیم های کبدی کافی است . آنزیم های کبدی ، موادی هستند که توسط سلولهای کبدی ساخته می شوند و در التهاب کبد سطح آنها افزایش می یابد در افرادی که مبتلا به هپاتیت بی مزمن شده اند نیز آزمایش مکرر وضعیت کبد صورت می گیرد و علاوه بر آن بیماران در بعضی موارد به درمان دارویی احتیاج پیدا می کنند. در ضمن با توجه به این که کبد مواد انعقاددهنده خون و پروتئین آلبومین را تولید می کند، بررسی وضعیت انعقاد خون با آزمایش خونی خاصی به اسم پی تی و اندازه گیری آلبومین در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن، ممکن است ضرورت پیدا کند. بعضی از عوامل می توانند بیماری هپاتیت بی مزمن را تشدید کنند؛ این عوامل عبارتند از: داروها، الکل و بعضی از عفونت های دیگر کبد. بیماری هپاتیت بی حاد به درمان احتیاج ندارد بیماری هپاتیت بی مزمن نیز در بعضی از مواقع با داروهای خاصی مثل آمپول اینترفرون و قرص لامیوودین درمان می شود؛ ولی با این حال در بیشتر مواقع به درمان نیاز ندارد تشخیص موارد اندکی که به درمان احتیاج دارند، به عهده پزشک بیماری های گوارش و کبد است . به منظور پیشگیری از انتقال بیماری هپاتیت بی از مادر به فرزند باید در بدو تولد نوزاد به وی واکسن هپاتیت بی و پادتن )ایمونوگلوبین ( ضدهپاتیت بی تزریق شود برای پیشگیری از انتقال بیماری از همسر به همسر، انجام واکسیناسیون و استفاده از روشهای جلوگیری از بارداری که بتواند از انتقال بیماری جلوگیری کنند، موثر است. ویروس هپاتیت بی در تمام ترشحات بدن از جمله بزاق ، اشک ، ادرار، عرق و غیره وجود دارد برای پیشگیری از انتقال آن در درون خانواده و جامعه ، بهترین روش استفاده نکردن از وسایل فردی دیگران ، از جمله ناخن گیر و تیغ ، واکسیناسیون افراد خانواده و واکسیناسیون کامل در بدو تولد است.