سال 95 در یکی از همین روزها بود که برای تماشای فیلم سه‌بعدی و کودکانه «جنجال در عروسی» به یکی از پردیس‌های سینمایی رفتم؛ نه این‌که کودک درونم فشار آورده و مرا مجبور به این تماشا کرده باشد، نه، بلکه دلیل دیدن این فیلم، مصاحبه با بازیگرش علیرضا خمسه بود. فردای آن روز خمسه با همان حکمت شادان و لبخند همیشگی‌اش مهمان ما در جام‌جم شد و وقتی قبل از گفت‌وگو از فیلم انتقاد کردم و گفتم این فیلم کودکانه را دوست نداشتم، به صورت پرمحاسنم (اینجا منظور همان پُرریش است و نه حسن و خوبی) نگاه کرد و با خنده‌ای منتهی به قهقهه گفت این فیلم مال بچه‌هاست، نه شما با این همه ریش و پشم!
کد خبر: ۱۲۳۹۶۳۳

لذت آن همنشینی و گفت و گو همراه خاطره‌های خوب مصاحبه‌های قبلی و بعدی و بعد هم اخذ یادداشت‌های شفاهی از او که برای مدتی در صفحه سینمایی روزنامه منتشر می‌شد، باعث شد به فکر گفت‌و‌گویی مفصل‌تر و جامع‌تر با این بازیگر خوب و دوست‌داشتنی بیفتم؛ مصاحبه‌ای زندگینامه‌ای و در دست انتشار که شامل زندگی شخصی و حرفه‌ای و همه آثار سینمایی، تئاتری و کارهای مهم و خاطره‌انگیز تلویزیونی او می‌شود و خمسه با حوصله و صبوری و روی گشاده، پاسخگوی انبوه سؤالات من شد. هرچند پیشتر هم به دانایی و فرهیختگی این بازیگر آگاه بودم، اما در خلال این گفت‌و‌گوی طولانی، به شناخت بیشتر و کامل‌تری از خمسه رسیدم و بزنم به تخته از این حجم از دانش و اطلاعات او حظ بردم. ترکیب اینها با انسانیت، مهربانی، هنرمندی و شوخ‌طبعی، شخصیتی ممتاز، محبوب و غبطه‌برانگیز از او می‌سازد. خمسه سال‌هاست که در آثار نمایشی با سلاح خنده به جنگ غم و ناخوشی رفته و ما تماشاگران و دوستدارانش را هم دست‌کم هنگام تماشای آن کارها، در مقابل مسائل و مشکلات زندگی و اندوه زمانه بیمه کرده است. او به عنوان کمدینی بزرگ و خاطره‌ساز، همچون دیگر کمدین‌های برجسته، نقش مهمی در شکل‌گیری برخی لحظات خوب و خنده‌دار زندگی ما دارد و از این نظر قدردان او هستیم که عمری ما را به شادمانی مهمان کرده است و همچنان خندانندگی بی‌دریغش را بر جهان ارزانی می‌دارد، هرچند که سینمای ایران در سال‌های اخیر موقعیت این خنداندن را از او دریغ کرده و در این برهوت خنده درست و درمان و بدون ابتذال، بهره درست و کاملی از این نمکستان سینمایی نبرده باشد.

علی رستگار
فرهنگی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها