یادم می‌آید سال‌ها پیش و در دل فعالیت‌هایی که برای تلویزیون داشتم به همراه رفیق فقیدم مسعود رسام به‌دنبال ساخت یک ملودرام سینمایی بودیم ولی وقتی با چند نفر از همکاران و از جمله رخشان بنی‌اعتماد گپ و گفت کردیم تصمیم گرفتیم قید سینما را بزنیم.
کد خبر: ۱۲۳۸۷۵۰

یادم می‌آید آن زمان بنی‌اعتماد به ما گفت وقتی در تلویزیون انبوه مخاطب دارید چه دلیلی دارد به سینما بیایید، ایشان می‌گفت همه دنبال مخاطبیم و بدون مخاطب، راه به جایی نمی‌بریم و وقتی مخاطب بالقوه‌ای در تلویزیون داریم که کارهایمان را پیگیری می‌کنند چه نیازی است به سینما؟
هنوز هم فکر می‌کنم اگر بتوانیم از منظر دراماتیک یک محصول پرکشش بنویسیم بهترین جا برای ارائه‌اش تلویزیون است که مخاطب بالقوه بالایی دارد. البته من رسانه‌های دیگر را نفی نمی‌کنم و گمانم این است که همه رسانه‌ها در کنار هم می‌توانند اسباب پیشرفت فرهنگ را موجب شوند، ولی چون مدیوم تلویزیون را خوب درک می‌کنم می‌دانم هنوز هم می‌شود در تلویزیون کارهایی کرد کارستان.
اگر برای مخاطب کار می‌کنیم نباید کل پروسه تولید را به سودآوری گره بزنیم. من هیچ‌گاه به دنبال امرار معاش از تولید نبوده‌ام و هرگاه حرف تازه‌ای برای گفتن داشته‌ام به سراغ ساخت سریال رفته‌ام.
من معلمی را دوست دارم و در تمام سال‌هایی که برای تلویزیون کار کرده‌ام نیز همین وجه معلمی برایم مهم بوده یعنی کارهایی ساخته‌ام که وجه آموزنده خود را هم داشته باشند.
تلویزیون باید در سریال‌ها و برنامه‌های گفت‌وگومحور خود این وجه آموزندگی را به‌طور کاملا غیرمستقیم بازتاب دهد، یعنی این طور نباشد که آن قدر گل‌درشت و شعاری یک مفهوم را به مخاطب حقنه کند که مخاطب کانال را عوض کند‌. به خصوص در مباحث استراتژیک که زمینه انتقادی دارند حتما باید نظرات موافق و مخالف را کنار هم ارائه داد تا مخاطب نتیجه دلخواه خود را بگیرد.
بهترین معلمان تاریخ آنهایی بوده‌اند که به شاگردان خود اجازه می‌دادند تندترین نظرات مخالف را هم بیان کنند و واهمه این را نداشته باشند که چرا مخالف، حرف زده‌اند.
همان‌طور که معلم باید به دانش‌‌آموز خود با طمأنینه پاسخ دهد تلویزیون هم وظیفه دارد به سوالات مخاطبان گوش فراداده و منطقی‌ترین پاسخ را به آنها دهد.


بیژن بیرنگ

کارگردان

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها