خشمی که خاموش شد!

ملغمه‌ای متوسط
Rage 2 تجربه‌ای مملو از لذت و یاس، هیجان و خستگی است. گیم‌پلی تیراندازی بازی و تجهیزات و امکاناتی که در این راستا در اختیار بازیکن قرار می‌گیرد از نقاط برجسته و عالی بازی به شمار می‌رود و به بازیکنان اجازه می‌دهد سلاح‌های خوبی مثل شات‌گان آیکونیک بازی با قدرت و تمرکز شلیک بالا را در اختیار بگیرند. اگر همین برای لذت بردن از تنوع سلاح‌های بازی و تاثیر آنها در گیم‌پلی کافی نبود، می‌توان به حالت شلیک ثانویه سلاح‌ها پناه برد که بخشی از جذابیت بازی در آن نهفته است.
گیم‌پلی تیراندازی بازی به لطف سیستم Overdrive تقویت شده، مکانیکی که باعث می‌شود در صورت شلیک‌های موفق پشت سر هم وارد یک حالت شبیه Berserk شوید و همچون بازی Doom به لطف حملات مهلک‌تر و بازیابی خودکار سلامتی در این حالت دشمنان را سریع‌تر و راحت‌تر از پیش رو بردارید. با این حال، وقتی از آتش معرکه فاصله می‌گیریم، مشکلات اساسی بازی نمود پیدا می‌کنند که می‌توان به خط داستانی سطحی و شخصیت‌پردازی ضعیف، فعالیت‌ها و دشمنان خسته‌کننده و مشابه و البته یک جهان باز پهناور، اما خالی و متروکه اشاره کرد.
داستان بازی آنقدر سطحی و کلیشه‌ای درباره نجات دنیا توسط بازیکن است که اسم شخصیت اصلی به شکل مسخره‌ای Walker است؛ آخرین بازمانده از نیروهایی زبده که حالا ماموریت اصلی‌اش غلبه بر General Cross و البته نیروها و موجودات شیطانی و فانتزی موجود در دنیای بازی است.
جهان بازی متشکل از بیابان‌ها، خانه‌ها، باتلاق‌ها، فاضلاب‌ها و محیط‌هایی دیگر است، اما نمی‌دانم سازندگان چه اصراری داشته‌اند انگار یک گرد خاکستری و دلمردگی روی همه چیز پاشیده‌اند! همین قضیه به تشدید حس یکنواختی و خسته‌کننده بودن فعالیت‌هایی که در دنیای بازی انجام می‌دهید، بیشتر دامن زده است. ماموریت‌هایی مثل این‌که برج‌های نگهبانی دشمنان را یکی پس از دیگری از کار بیندازید تا پاداشی در ازای آن دریافت کنید یا فرصتی برای ارتقای تجهیزات به‌دست آورید به‌ندرت شما را به وجد می‌آورند و از آن طرف هم با ماشین به دل صحرا و بیابان زدن به‌ندرت تجربه ارزشمندی از آب درمی‌آید. دلیلش هم خیلی ساده است، هیچ چیز جذاب و هیجان‌انگیزی وجود ندارد که عطش دست یافتن به آن را داشته باشید!
نشانه بگیر و شلیک کن
ساکنان سرزمین بازی از دوست تا دشمن، از جهش‌یافته‌ها تا مردم شهرها همگی فراموش‌شدنی و ناماندگار هستند!‌ در دنیایRage 2 همه به‌شدت تلاش می‌کنند شخصیتی بی‌عمق و کلیشه‌ای باشند. مبارزه با یک نوع جهش‌یافته ابله به‌عنوان مینی‌باس بارها در طول بازی تکرار می‌شود و در این زمینه امیدی به تنوع نداشته باشید، اما از سوی دیگر به مرور تعدادی وسایل نقلیه در دسترس‌تان قرار می‌گیرد که با آنها می‌توانید دور دنیای بازی را بگردید و حتی در برهه‌ای یک تانک نیز به شما داده می‌شود، ولی این لحظه‌هایی که شما را از یک نقطه به دنبال یک محموله پر تنش و اکشن به نقطه‌ای دیگر می‌فرستند در بازی زیاد وجود ندارد و بیشتر حکم خلأ پرکن داشته‌اند.
وقتی دنبال انجام دادن ماموریت‌های مختلف، دنیای بازی را درمی‌نوردید متوجه خواهید شد که تقریبا همه چیز به کشتن و از بین بردن دشمنان ختم می‌شود، ولی از آنجا که بازی حداقل در قسمت تیراندازی و اکشن اول شخص خوب عمل می‌کند، این ساختار ماموریتی در سطح اول لذت خیلی هم بد نیست.
با ارتقای سلاح‌ها می‌توانید قدرت‌هایی مثل شلیک سریع‌تر، فشنگ‌هایی برای نفوذ در زره دشمنان یا سرعت خشاب‌گذاری کمتر را به دست بیاورید. زمانی که تقریبا در نیمه‌های آخر بازی، سلاح‌های محبوب‌تان را ارتقا داده‌اید و بازی‌تان از جریان مبارزه با دشمنان و به خاک و خون کشیدن آنها نمی‌افتد، آنجاست که تازه تجربهRage 2 حال می‌دهد و به نوعی بازی را از سقوط می‌رهاند!

Rage 2

سازنده id Software / Avalanche Studios
ناشر Bethesda Softworks
پلتفرم PC، PS4، Xbox One
سبک اکشن

جمع‌بندی
تمام کردن خط اصلی بازی حدود 8 تا 10 ساعت زمان می‌برد، اما در سراسر دنیای بازی محیط‌های ویژه و ماموریت‌های جانبی نیز وجود دارند که انتظار شما را می‌کشند، هرچند انجام دادن چند بار آنها بازیکن را نسبت به ساختار یکنواخت و تکراری‌شان دلزده خواهد کرد. Rage 2 به نسبت نسخه اول خود افت محسوسی داشته و نتوانسته از زیر بار انتظاراتی که از آن وجود داشته به سلامت بیرون بیاید.

مجید رحمانی