نهم ذی الحجه چه روزی است؟

به گزارش جام‌جم آنلاین، ماه ذی الحجه آخرین ماه سال هجری قمری و ماهی بسیار پربرکت است. بزرگان دین وقتی این ماه وارد می شد، اهمیت خاصی بویژه در دهه اول این ماه به عبادت می دادند. در برخی روایات آمده است، شب های دهگانه‌ای که قرآن در سوره فجر به آن سوگند یاد کرده ، شب های دهه اول این ماه شریف و این سوگند به خاطر عظمت آن است. علت نامگذاری امروز، نهم ذی‌الحجه را در ادامه می‌خوانیم.

روز عرفه

روز نهم ذیحجه از اعیاد بزرگ اسلامی به شمار می‌رود؛ اگر چه به اسم عید نامیده نشده است. در این روز، خداوند تبارک و تعالی بندگان خود را به عبادت و اطاعت خود فرا خوانده و سفره جود و احسان خویش را گسترانده است. شیطان در این روز خوار، حقیر و خشمناک است. زائران خانه خدا، در مراسم عظیم حج از ظهر روز عرفه در صحرای عرفات وقوف می‌کنند و در غروب این روز به سمت مشعرالحرام می‌رونـد و خود را برای سایر مناسک با شکوه حج آماده می‌کنند.

در روایتی آمده است حضرت زین العابدین (علیه السلام) در روزعرفه سایلی را دید که از مردم درخواست کمک می‌کرد. پس به او فرمود: وای بر تو! آیا در این روز هم از غیر خدا سوال می‌کنی و کمک می‌خواهی؟! حال آن‌که در روز عرفه بچه‌ها در شکم مادرشان هم مشمول رحمت الهی می شوند.

شهادت حضرت مسلم بن عقیل (علیه السلام) و هانی بن عروه

روز نهم ذیحجه سال 60 هـ .ق. حضرت مسلم بن عقیل، نماینده امام حسین(علیه السلام) در شهر کوفه و نیز هانی بن عروه که به حمایت از حضرت مسلم برخاسته و ایشان را در منزل خود جای داده بود، به شهادت رسیدند .

مسلم بن عقیل که از شخصیت‌های برجسته و با تقوای زمان خویش به شمار می رفت، برای ارزیابی میزان وفاداری مردم کوفه به دستور امام حسین(علیه السلام) راهی این شهر شد؛ چرا که مردم کوفه طی هزاران نامه، از امام حسین(علیه السلام) دعوت کرده بودند. آنها ابتدا به گرمی از حضرت مسلم(علیه السلام) استقبال کردند، اما وقتی عبیدالله بن زیاد بر کوفه حاکم شد، کوفیان فریب وعده‌های دروغین او را خوردند و همچنین به علت ترس و جهل، دست از حمایت نماینده امام حسین(علیه السلام) کشیدند. از این رو، حضرت مسلم(علیه السلام) به دست عاملان ابن زیاد گرفتار شد و سرانجام در اوج غربت و مظلومیت به شهادت رسید.

در مظلومیت آن حضرت همین بس که هنگام جنگ از پشت بام‌ها دسته‌های نی را آتش می‌زدند و بر سر آن حضرت می‌ریختند. همچنین زمانی که چشم ابن زیاد بر آن حضرت افتاد، زبان به جسارت بر امیرمؤمنان(علیه السلام)، امام حسین (علیه السلام) و عقیل گشود. در بالای دارالاماره با لب تشنه، سر از بدن نازنینش جدا کردند و بدنش را از بالای قصر به پایین انداختند. بعد از شهادت، ریسمان به پای مبارکش بستند، میان بازار کوفه ‌کشیدند. سپس بدن مبارکش را دار زدند و سر مطهرش را به دمشق فرستادند.

در دفن بدن مطهر آن حضرت دو نظر است. یکی این‌که جمعی از قبیله هانی آمدند و بدن‌های مطهر آن دو را دفن کردند. دیگر این‌که نیمه شب زوجه میثم تمار به همراهی چند نفر از جمله همسر هانی بن عروه، بدن‌ها را کنار مسجد اعظم کوفه دفن کردند.

ـ شهادت هانی بن عروه

جناب هانی از اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و اله) و از بزرگان و خواص شیعه و مخلصان در محبت امیرمؤمنان(علیه السلام) به شمار میرفت و در جنگ‌های صفین، جمل و نهروان در خدمت آن حضرت بود.

وی بزرگ طایفه مذحج بود و در قبیله خود نفوذ فراوانی داشت. وقتی اهل کوفه پیمان خود را شکستند و بی‌وفایی خود را نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) و مسلم بن عقیل ثابت کردند، هانی، آن حضرت را پناه داد. پس از آن محمد بن اشعث خبیث، وی و عده‌ای از شیعیان را دستگیر کرد.

بعد از شهادت مسلم بن عقیل (علیه السلام) و شکستن سر و بینی هانی توسط ابن زیاد ملعون، آن خبیث دستور داد سر هانی را در بازار گوسفند فروشان از بدنش جدا کردند و با طنابی که به پای آن بزرگوار بسته بودند همراه با بدن مسلم بن عقیل (علیه السلام) در بازار کوفه روی زمین کشیدند و سپس دار زدند.

روز سد ابواب

در روز نهم ذیحجه به دستور پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و اله) همه درهای منازل اصحاب به طرف مسجد پیامبر (صلی الله علیه و اله) بسته شد جز در خانه امیرمؤمنان(علیه السلام) که به دستور خاص الهی آن را نبستند. عده‌ای از اصحاب عرض کردند: یا رسول الله! چرا همه درها را جز در خانه علی(علیه السلام) بستید؟ حضرت فرمودند: من تابع وحی پروردگار هستم.

در روایتی دیگر آمده پیامبر(صلی الله علیه و اله) ضمن خطبه‌ای فرمود: ای مردم! خداوند متعال به موسی و هارون امر فرمود خانه‌هایی بنا کنند ‌و جنب در آن خانه‌ها بیتوته نکند و زن‌ها داخل آنها نشوند مگر هارون و ذریه او. علی بن ابی­طالب (علیه السلام) برای من به منزله هارون است برای موسی.

بعد پیامبر(صلی الله علیه و اله) ایستادند و فرمودند: عده‌ای رضایت قلبی ندارند که علی بن ابیطالب(علیه السلام) در همه وقت و هر حالتی ساکن مسجد باشد، در حالی که آنها بیرون شده‌اند. به خدا قسم که من آنها را بیرون نکرده‌ام و علی(علیه السلام) را من ساکن مسجد قرار نداده‌ام! بلکه خداوند آنها را بیرون کرده و علی(علیه السلام) را ساکن مسجد قرار داده است. منزلت او نزد من مانند منزلت هارون نزد موسی(علیه السلام) است. سپس با بیان فضایل علی(علیه السلام) فرمودند: هر کس از این موضوع ناراحت است برود آنجا و اشاره به طرف شام کردند.