ورزش‌های مناسب برای کودکان

میزان ورزش با توجه به سن کودکان متفاوت است. برای بچه‌های پنج تا 12 سال روزانه حداقل 60 دقیقه فعالیت بدنی متوسط یا متوسط به بالا ضروری است و در بچه‌های بزرگ‌تر هم باید بگوییم آنان قادرند علاوه بر یک ساعت فعالیت گفته شده، 20 دقیقه تا نیم ساعت ورزش شدید و تخصصی هم انجام دهند. ورزش متوسط، میزان فعالیتی است که تنفس فرد بالا می‌رود، اما احساس سختی و دشواری زیادی ندارد و می‌تواند ورزش را به مدت طولانی انجام دهد. لازم نیست ورزش در سنین کودکی خیلی سبک باشد. کودکان بهتر است در مدت 60 دقیقه شدت ورزش متوسط به بالا داشته باشند. هرچند باید بگوییم هر فعالیت بدنی، حتی سبک هم بهتر از بی‌تحرکی است.

اجازه ندهید ناایمن باشند

با توجه به این که توانایی جسمی و روانی بچه‌ها مانند بزرگسالان نیست باید ایمنی و پیشگیری از آسیب هرچه بیشتر رعایت شود. تبادل و تهویه هوا برای کودکان اهمیت بیشتری دارد و باید حتما در محیط‌ها و سالن‌های ورزشی با تهویه مناسب تمرین کنند. بخصوص در فصول گرم اگر در هوای آزاد هستند، باید دقت شود گرما زده نشوند. دامنه تحملی بچه‌ها کمتر از بزرگسالان است و ساختار بدنی‌شان نیز تفاوت‌هایی دارد. ورزشی که برای بچه‌ها توصیه می‌کنیم باید متناسب با مهارت آنان و تحت نظر مربی باشد و به نوع دستگاه‌ها و تمرینات هرچه بیشتر توجه کنید. کودکان در سن رشد هستند و برای پیشگیری از آسیب به صفحه رشد توصیه می‌کنیم تا از انجام ورزش‌های قدرتی سنگین، دمبل‌ها و دستگاه‌های ورزشی پرهیز کنید. ورزش‌هایی که با فشار زیاد همراه باشند، برای کودکان ممنوع است و احتمال آسیب‌دیدگی وجود دارد.

کدام ورزش مناسب است؟

در مورد این که چه ورزشی برای چه کسی مناسب‌تر است، باید بگوییم تفاوت‌هایی در ساختار، نوع و ترکیب عضلات هر فرد وجود دارد و ممکن است برخی افراد برای بعضی ورزش‌ها مناسب‌تر باشند. برخی شیوه‌های استعدادیابی برای انتخاب رشته ورزشی نیز رایج شده است، اما مقاله عملی معتبری در این ارتباط نیست. البته تا حدی می‌توان پیش‌بینی کرد، افراد بلند قد برای ورزش‌های والیبال یا بسکتبال مناسب‌ترند یا این که در مورد شناگر موفق، بلند بودن دست‌ها به عنوان یکی از علل موفقیت شناخته شده است. در دنیا نیز آنچنان مرسوم نیست که از طریق اندازه‌گیری عضلات کودکان پیش‌بینی کنیم چه کسی در چه ورزشی موفق خواهد شد. در تاریخ ورزش والیبال نیز ما کوتاه قدهای موفق داشته‌ایم. به‌طور کلی افرادی که تیپ‌های عضلانی سریع دارند، برای ورزش‌های سرعتی مناسب‌اند. کسانی که تیپ‌های عضلانی استقامتی دارند، در ورزش‌های استقامتی بهتر عمل کنند و ورزش‌های توپی نیاز به توانایی‌های تجسم فضایی دارد. در کل در رشته‌های ورزشی مختلف وضعیت بدنی، قد، شکل عضلات، علاقه‌مندی، استعداد ذهنی و تجسم فضایی مهم است و همان‌طور که واضح است، استعدادیابی بچه‌ها در ورزش چند عاملی است و فقط با یک ویژگی نمی‌توان آن را بررسی کرد.

کودکی زمان رقابت نیست

یکی از مشکلات این است که برخی مادر و پدرها با جدیت فرزندانشان را وارد ورزش‌های رقابتی می‌کنند که ممکن است در این راه استرس زیادی به بچه‌ها وارد شود. کودکان از نظر توانایی ذهنی، عضلانی و عصبی معمولا نسبت به بزرگسالان ضعیف‌ترند و از طرفی درگیر رشد نیز هستند و نباید انتظار بیش از حد معمول داشته باشیم. شاید بهترین شرایط در ورزش کودکان انجام تمرینات به صورت هوازی باشد به طوری که گروه‌های عضلانی مختلف بدن درگیر باشند.

از کی باشگاه بروید؟

پاسخ این سوال به نوع باشگاه و تمرینات وابسته است. این که باشگاه‌های ورزشی چقدر اصول گفته شده را رعایت می‌کنند و آیا برای موفق بودن بچه‌ها، فشارهای رقابتی مضاعفی بر دوش کودکان اضافه می‌کنند یا خیر، سوال مهمی در تعیین نوع باشگاه است. به طور کلی باشگاه و انجام تمرینات گروهی برای کودکان بسیار مفید است و اگر اصول رعایت شود، می‌توان از سنین بسیار پایین فرزندان را راهی باشگاه کرد. حتی با ایجاد شرایط مناسب مثلا کوچک کردن توپ و زمین، کودکان می‌توانند ورزش‌هایی مانند والیبال یا بسکتبال را انجام دهند.

فوتبال خطرناک است؟

گاه کودکان علاقه زیادی به ورزش‌های جمعی مانند فوتبال یا بسکتبال دارند و والدین نگران آسیب‌هایی هستند که ممکن است برای فرزندشان داشته باشد. واقعیت این است که انتخاب این ورزش‌ها به میزان زیادی بستگی به مربی و تمرینات کودکان دارد. کودکان می‌توانند هرکدام از ورزش‌ها را انجام دهند، به شرطی که با توجه به سن‌شان تعدیل شده‌باشد و نکات گفته‌شده رعایت شود. نکاتی مانند این‌که کودکان در فضای رقابتی شدید قرار نگیرند، ساعات زیادی در محیط باز نباشند و مطابق با زمان گفته شده ورزش کنند. اگر کودکی به ورزشی مانند فوتبال علاقه دارد و از انجام آن لذت می‌برد، بهتر است این اجازه را به او بدهید تا مطابق با علاقه‌اش ورزش کند.

نیلوفر
جامه‌بزرگی