علی حسینی رکورد تالاخادزه را می‌زند

حرف می‌زنیم می‌شویم منتقد، حرف نمی‌زنیم طور دیگری ما را می‌کوبند.» نصیری‌نیا که جزو اولین طلایی‌های وزنه‌برداری پس از انقلاب است با این مقدمه حرف‌هایش را آغاز می‌کند و ادامه می‌دهد: «اینها کسانی را می‌خواهند که بزرگ نباشند. آدم کوتوله می‌خواهند. کسی را می‌خواهند که از کاری سر در نیاورد. البته نمی‌گویم من خیلی بزرگ هستم ولی ما برای ورزش این مملکت خیلی زحمت کشیدیم. متاسفم که دوستان ما در فدراسیون فقط خودشان را می‌بینند. در این مباحث شما یک موقع حرفی را می‌زنید و طرف انتقاد را به هیچ وجه نمی‌تواند بپذیرد و پیش خودش می‌گوید شاید یک سروصدایی کند، اما دارد حق را می‌گوید. من باید بروم خودم را درست کنم ولی این آقا، ببخشید خیلی عقده‌ای‌ به طرف حمله می‌کند و می‌خواهد او را نیست و نابودش کند. شما اگر طرفش باشید کمتر از حاج آقا نمی‌شنوید که آن هم الکی است ولی اگر طرفش نباشید به یکباره می‌شوید دشمن خونی.»نصیری‌نیا با بیان این‌که از پتانسیل‌های خودمان در ایران استفاده نمی‌کنیم ادامه داد:« من هرجا باشم دارم یک کار حرفه‌ای می‌کنم. دوم، من یک ایرانی هستم و حتی از شما بیشتر. من برای اسم ایران خیلی جاها ضرر دادم، به هر حال ما ایرانی هستیم و ما هم بچه مسلمانیم. دلیل نمی‌شود که من وقتی آمریکا زندگی می‌کنم یعنی برای آن جا هستم. من یک قرارداد حرفه‌ای بستم و دارم کار می‌کنم یا همین مهماندوست و خیرآبادی و... شما وقتی در ایران هستید دیده نمی‌شوید و به محض این‌که می‌روید کامل دیده می‌شوید. و تازه با این‌که اشتباه کرده‌اند، اشتباهاتشان را قبول ندارند و نمی‌گویند که ما اشتباه کردیم و حتی هزارجور حرف برای آدم در می‌آورند. همین آقای مهماندوست مگر کم دارد کار می‌کند. مگر در ایران کار نمی‌کرد. حقوقش را نمی‌گرفت؟ بنده خدا با همه این اوصاف رفته آذربایجان و می‌داند که بدون دردسر کارش را می‌کند. با این شرایط امثال من و مهماندوست را بازی نمی‌دهند. اگر نه بارها گفته ایم که عاشق ایران هستیم و حاضریم همه جوره برای مملکت خودمان تلاش کنیم.»

دارنده مدال طلای جهان با انتقاد از رویه مدیریت فدراسیون اشاره‌ای به کیانوش رستمی می‌کند و می‌گوید: «وقتی که هر کسی ساز خود را می‌زند یعنی مدیریت نیست شما می‌گویید اگر حرفی بزنم فلان... ما روحیه تیمی نداریم، تیم ما یک تیم متلاشی است. کیانوش رستمی را من دوست دارم. او قهرمان خوبی است اما من در هیچ جای دنیا ندیده‌ام؛ در آمریکا و مکزیک و آلمان بودم من در خیلی از کشور‌های دنیا دوست و رفیق دارم. همه هم دوره‌های من الان مربی شده‌اند. همین گرجستان، رقیب من مربی‌اش است. من این نظمی که در تمامی تیم‌ها می‌بینم که البته زمان ما هم این نظم در ایران هم بود، ما همه یکدل بودیم ولی الان متاسفانه. . . . یک گروه شده آقای x یک گروه شده است آقای y و گروه‌های مختلف و هرکسی ساز خود را می‌زند. این همه پول مملکت روی کیانوش سرمایه‌گذاری شده است و این حرف‌ها را می‌زند. از آن طرف زانوی خود را می‌گیرد و در جای دیگر پایش سالم است. جالب اینجاست که رئیس فدراسیون این‌قدر جرات نداشت که بیاید یک کلمه حرف بزند. من اگر رئیس فدراسیون بودم از اول این کار را نمی‌کردم. درست است که وزنه‌برداری انفرادی است ولی به خاطر تیم و نظم تیم باید کنار تیم می‌بود. من اگر بودم می‌گفتم که همه باید یکجا باشند و این حرکت کیانوش غیرقابل تحمل است. البته نه به کیانوش بلکه به هیچ‌کسی این اجازه را نمی‌دادم. منفعت یعنی این‌که ما یک تیم داریم که کیانوش رستمی هم می‌آید و در آن مدال می‌گیرد. یعنی بزرگ‌ترین ضرری که ما دیدیم را کیانوش رستمی دیده است بعد از آن هم تیم ملی ایران که می‌توانست یک طلا یا حداقل یک نقره دیگر بگیرد و دست آخر هم شخصیت تیمی ما رفته است زیر سوال.»

نصیری‌نیا درباره سهراب مرادی هم حرف و واکنش‌هایی اینچنین دارد: «یک قهرمان و پهلوان واقعی است. این را از ته‌دلم می‌گویم. پهلوانی که ادعایی ندارد و حقش خیلی بیشتر از اینهاست.»

از نصیری‌نیا درباره این سوال کردیم که نظرش درباره سنگین وزن چیست؟ آیا رکوردهایی که تالاخادزه زده را می‌شود دوباره پس گرفت یا نه که او گفت: «یک چیزی به شما بگویم؟ به همین زودی‌ها سعید علی حسینی رکوردی را می‌زند که تالاخادزه هم نتواند آن را بشکند. این پسر خیلی خوب است و پس از بازگشتی 8 ساله که داشت توانست به مدال نقره برسد. منتظر بنشینید و نگاه کنید. البته من روی بهداد سلیمی هم همین نظر را دارم. شاید بهداد کمی از لحاظ روحی مشکل داشته باشد اگر نه در سنگین وزن دو نفر از بهترین‌های جهان در تیم ملی ایران هستند که این جای شکر دارد.»