یک دقیقه بیشتر

این که دور هم جمع شویم و سرمان در گوشی باشد و دنبال رمز وای فای میزبان باشیم و اتفاقاتی که در شب‌های غیر یلدا هم قابل انجام است فلسفه آغاز فصل سرد را زیر سوال خواهد برد. حواسمان باشد شب یلدا یک دقیقه طولانی‌تر از شب‌های دیگر است و نه بیشتر و این که فردا روز قرار است یک دقیقه بیشتر روشنایی و نور را ببینیم، فلسفه این شب درازدامن و محبوب نیاکان ماست. چرا که خورشید منشأ زندگی و حیات است و این که قرار است فردا اندکی بیشتر بر ما بتابد را هزاران سال پیش نیاکان ما دریافته بودند و چرا ما در نیابیم...

به عنوان یک شاعر همواره شب یلدا را دوست داشته‌ام، چرا که این شب بیشتر به یک شب شعر طولانی می‌ماند و چه چیز بهتر از شعر؛ این میراث گرانبهای پدران و مادران ما که در این شب خوانده و تکرار شود و دل‌ها را به هم نزدیک کند. شب‌نشینی، حافظ‌‌‌‌خوانی، شاهنامه‌خوانی، سعدی‌خوانی و مرور آثار دیگر بزرگان ادبیات باید در همه شب‌ها اتفاق بیفتد که نمی‌افتد و این که شب یلدا با شعر و ادبیات گره خورده پیوند مبارکی است و همواره برای من خجسته و دلچسب.

خاطرم هست سال‌ها پیش در چنین ایامی، دانشگاه تبریز مهمان بودم و قراربود پس از بازگشت من از سفر دخترم به دنیا بیاید. همان شب برف سنگینی بر و موی شهر نشست و من سه روز پشت برف گیر کردم . دخترم به دنیا آمد و من کیلومترها از او دور بودم. به میمنت‌! این اتفاق نامش را یلدا گذاشتم و این که هرگز از یادم نخواهد رفت شب تولدش کجا بودم و هر سال خاطره پشت برف ماندن را برایش تعریف می‌کنم و او هم می‌گوید خجالت نمی‌کشی شب تولد دخترت بالای سر زن و بچه‌ات نبودی و همگی می‌خندیم...!

بمان که فلسفه این شب دراز این است

که یک دقیقه تو را بیشتر نگاه کنم...

سعید بیابانکی - شاعر

ضمیمه چمدان جام جم