جمعیت و عبور از خط تعادل

اکنون آنچه سالمندی را در کشور ما بحران‌ساز می‌کند، آشنایی نداشتن با فرهنگ سلامت، اطلاع ناچیز بسیاری از سالمندان با مهارت‌های یک زندگی سالم و افسردگی ناشی از فقر اقتصادی و رفاهی است. بحرانی که گردش چرخ آن از لحظه تولد هر فرد آغاز شده و از 30 سالگی به بعد آسیب‌های خود را نشان می‌دهد. زود بیمار و پیر می‌شویم و با بیمارستان‌گردی‌های مکرر و هزینه‌های سرسام آور، فشارهای روحی و روانی بر خود، خانواده و جامعه تحمیل می‌کنیم. وضعیت امروز سالمندی و بحران احتمالی سال‌های آینده گویای این واقعیت است که چشم‌هایمان را باید بشوییم و باور کنیم سالمندی نیز دوره‌ای از طبیعت زندگی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت و برایش برنامه‌ریزی نکرد. سالمندی دوران پارک‌نشینی یا محبوس شدن در خانه نیست که بخواهیم بخش مهمی از زندگی سالمند به بطالت بگذرد. اتفاقا سالمندی دورانی خاص با قابلیت بالاست که می‌توانیم متناسب با شرایط این دوران حتی فعالیت‌های اجتماعی و شغل‌های مناسب سالمندی تعریف کنیم. این هدف میسر نمی‌شود مگر با انجام فعالیت‌های جهادی در سطح خرد و کلان برای ارتقای سطح فرهنگ سلامت در بین جوانان امروز و سالمندان فردا. هر چند این به معنای غفلت از سالمندان امروز جامعه نیست؛ اما واقعیت تلخ آن است که شرایط اقتصادی و اجتماعی گویای آن است برای سالمندان حال حاضر شرایطی ویژه‌ نمی‌توان ایجاد کرد.

اما جوانان امروز ما می‌توانند بیاموزند چگونه مراقب سلامت خود باشند و با سالم زیستن در دوران سالمندی، زندگی رضایت بخشی را در این مرحله از زندگی خود نیز تجربه کنند. این دوران می‌تواند آغاز جست‌وجوگری آنها برای شناخت و تجربه ابعاد جدید از زندگی باشد.

سهیلا فلاحی

دانش