کمدی بدون انتقاد معنا ندارد

حالا اگر شما در جامعه‌ای زندگی کنید که نتوانید در فیلم و سریال‌ها و سینمای کمدی آن راجع به هیچ چیز انتقاد کنید، یعنی این عنصر حیاتی را از کمدی بگیرید، آن وقت تماشاگر می‌گوید چه بی‌مزه و چه لوس. خب، معلوم است که چه لوس! چون موقعی یک کمدی بامزه است که من بتوانم از رفتار شما ایراد بگیرم و در یک اجرای کمیک از آن انتقاد کنم. حالا شما ممکن است چه کسی باشید؟ یک پزشک؟ نمی‌توانم. یک وکیل؟ نمی‌توانم. یک هنرمند؟ نمی‌توانم. یک کاسب؟ نمی‌توانم. شیر بی‌یال و دم و اشکم که دید؟ این چنین شیری خدا کی آفرید؟ مثلا به بخشی از فیلمنامه ایراد می‌گیرند و می‌گویند نه دیگر، می‌خواهید از نیروی انتظامی ایراد بگیرید؟ از برادران فلان جا و خواهران فلان جا می‌خواهید ایراد بگیرید؟ نمی‌شود. همین می‌شود که من در کمدی‌هایم فقط از خانواده خودم حرف می‌زنم که چقدر ما زشتیم و فلان! چون اگر یک قدم آن‌ورتر بروم و راجع به خاله‌ام حرف بزنم، ممنوع کار می‌شوم!

امیدوارم جنبه انتقاد در همه صنوف و اقشار و افراد جامعه بالاتر برود تا کمدین‌ها بتوانند در فیلم‌ها و اجراهایشان، انتقادات بامزه و جذابی از ایرادات مختلف داشته باشند. این شرایط، هم مسیر سینمای کمدی را برای ساخت فیلم‌هایی جذاب، باکیفیت و تاثیرگذار هموارتر می‌کند و هم باعث جدی‌تر گرفته شدن این سینما از طرف تماشاگران و کارشناسان می‌شود.

علیرضا خمسه

بازیگر