هنرپیشه ناخوانده پدرخوانده

به این می‌گویند بازیگری و کارگردانی حرفه‌ای؛ همان چیزی که مارلون براندو را «پدرخوانده» سینما می‌کند.

وقتی که بزرگان به بزرگی هدیه می‌دهند

تا آنجا که ما شنیده‌ایم و می‌دانیم، همه آرزو دارند که یک یادگاری از بازیکن یا بازیگر و هنرمند محبوبشان دریافت کنند، حتی شده یک امضا.
درخصوص فوتبال این یادگاری بیشتر محدود می‌شود به دریافت پیراهن بازیکنان. اما از آنجا که همیشه مثال‌های نقضی هم در دنیا وجود دارد، ببینید که در مورد مسی (این بازیکن معروف و محبوب بارسا) این موضوع متفاوت است. یعنی این بازیکنان مطرح دنیا هستند که پیراهنشان را به وی هدیه می‌دهند. تصویر زیر مجموعه‌ای از پیراهن بازیکنانی را نشان می‌دهد که مسی در پایان بازی از آنان به یادگار دریافت کرده است.

رزمنده که باشی همیشه عزیزی

خیلی‌ها عکس یادگاری می‌گیرند؛ جاهای مختلف و عجیب و غریب. تماشایشان هم اتفاقا خالی از لطف نیست، گرچه شاید برای خودشان جذابیت بیشتری داشته باشد. اما وقتی یکی از همین تصاویر، مربوط به اسطوره‌های کشورت باشد، آن وقت حال و هوای دیگری دارد، به دل همه می‌نشیند، اصلا حس دیگری دارد و زیبایی دیگری. درست مثل همین عکس که عده‌ای را روی بیل یک بلدوزر نشان می‌دهد. این افراد بچه‌های رزمنده خودمان در دوران دفاع مقدس هستند که تصویرشان روی یک بلدوزر هم تماشایی است. شاید اگر افراد دیگری به جای این رزمندگان بودند، هیچ وقت این قدر به دل آدم نمی‌نشست.

تصویر زیرخاکی از پینه‌دوز و فرزندش

دستفروشی همیشه وجود داشته و دارد؛ در همه جای دنیا و همیشه؛ همان‌طور که تکدی‌گری همیشه بوده و هست. این عکس زیرخاکی که مربوط به سال 1296 یعنی درست صد سال پیش است، یک نوع از همین دستفروشی‌ها اما از نوع کار خدماتی‌اش (پینه دوزی) را نشان می‌دهد؛ تصویری از یک پینه‌دوز و فرزندش.

تنها فرقش با کارها و دستفروشی‌های امروزی این است که مدل‌های امروزی به ظاهر کمی شیک‌ترند.

هرچند نوستالژی این تصویر بی نظیر است و به نوعی وضعیت معیشتی و تاریخی مردم را هم نشان می‌دهد و البته مصداق بارز این شعر است که می‌گوید: «اگر پادشاه هست و گر پینه‌دوز/ چو خسبند، گردد شبِ هر دو روز»

طعم‌های دوست‌داشتنی قدیمی

نمی‌دانم چه حکایتی است که هنوز طعم پفک، بستنی و آلاسکاهای قدیمی؛ همان‌هایی که دوران کودکی نوش جان می‌کردیم، زیر دندان و توی ذهن خیلی از ما مانده است. اصلا انگار دیگر هیچ پفک و بیسکویت و بستنی و آلاسکایی، مثل آن نوع قدیمی‌اش نمی‌شود. طعم خاص و دوست داشتنی داشت؛ طعمی که حالا حتی در خارجی‌ترین مدل آنها هم وجود ندارد. آن طعم‌های دوست داشتنی با یک عکس قدیمی حتی پررنگ‌‌تر هم می‌شود؛ مثلا با تصویر یک آلاسکا‌فروش دوره‌گرد که ظاهرا در سال 1355 به ثبت رسیده است.

زشت‌ترین کفش دنیا

کفش زیبا هزار هزار دیده بودیم، کفش زشت هم همین‌طور. اما این‌که چه کفشی زیباترین یا زشت‌ترین است به مخیله ما که نرسیده بود، اما ظاهرا عده‌ای هستند که به این چیزها هم فکر می‌کنند. ظاهرا در همین راستا یاهو یک نظرسنجی برای مشتریانش راه انداخته و خواسته زشت‌ترین کفش دنیا را انتخاب کنند. آنها هم کفش زیر را به عنوان زشت‌ترین کفش انتخاب کرده‌اند. فقط نکته ظریف اینجاست که این کفش درست شبیه پای آدمیزاد است؟! یعنی پای آدم این‌قدر زشت است و خودزنی تا این اندازه؟!

وقتی توسط یک نوزاد لو می‌روی

امان از گفتن‌های ما و گوش ندادن‌های برخی‌ها! ... چقدر بگوییم اینقدر به صورت خودتان ور نروید و هر روز یک جایش را تغییر ندهید. چقدر بگوییم خواهر من، دختر من و حتی این اواخر برادر و پسر من! آنچه خداوند مهربان به ما و شما داده بهترین است... باز گوش نمی‌کنند تا نتیجه‌اش را ببینند؛ درست مثل یک خانم چینی که عاقبت عمل‌های پی‌درپی روی صورتش را امروز دید. این مرد چینی که در تصویر می‌بینید، از همسرش به‌خاطر بچه زشتش شکایت کرده است! درواقع شکایت او به‌خاطر بچه زشت نبوده، بلکه به دلیل جراحی‌های پلاستیک خانم در دوران مجردی و تغییر کامل چهره وی بوده که باعث شده مرد نفهمد با چه همسر زشتی ازدواج می‌کند و این حقیقت را زمانی دریافته که بچه تازه به دنیا آمده‌اش، چهره حقیقی مادر را آشکار کرده است.

فصل خوشمزه گوجه‌سبز

بهار است و گوجه‌سبزش ، میوه‌ای که دهان ما و شما و سایر انسان‌ها را آب می‌اندازد. این روزها در گوشه و کنار شهرها گاری‌ها و ایستگاه‌های فروش گوجه‌سبز به وفور دیده می‌شود. آنهایی که با ورود تکنولوژی کارتخوان هم دارند و از هر وسیله‌ای برای به‌راه انداختن آب دهان شما استفاده می‌کنند. در کنار این مراکز تولید گوجه‌سبز هم فعالند و مانند آنچه در تصویر می‌بینید گوجه‌سبز‌هایی تروتازه بسته‌بندی می‌شود تا به دست من و شما برسد. البته یادتان نرود بعضی از این گوجه‌سبزها آنقدر ترش است که نمک‌زدن آن طعمی متفاوت به آن خواهد داد.