عشق بورزید و طلب عشق کنید، اما ...

چگونه احساسات آنها را درک کنید و بگذارید آنها نیز احساس شما را درک کنند. وقتی عشق می‌ورزید، نیازتان با آن عشق گره می‌خورد و خیلی زود عشق‌تان آلوده می‌شود. قبل از تولد فرزندان‌تان، آینده آنها و کمکی که می‌توانند به شما بکنند را تصور می‌کنید. داشتن انتظارات بالا از فرزندان خوب است، اما با عشق متفاوت است.

زمانی که فرزندان احساس کنند برای این‌که دوست‌شان داشته باشید باید انتظارات شما را برآورده کنند، احساس اسارت می‌کنند. هیچ‌یک از ما نمی‌خواهیم فرزندانمان چنین احساسی داشته باشند ولی همواره به‌طور ناخودآگاه، انتظارات و عشق را به هم ربط می‌دهیم.

فرزندتان باید بداند در هر شرایطی دوستش دارید و عشقتان بی‌قیدوشرط است.

بیشتر اوقات ویژگی‌های شخصیتی خود را در وجود فرزندتان می‌بینید و در نتیجه نمی‌توانید آن‌طور که هست دوستش بدارید. اگر متوجه این رفتارتان شوید بهتر می‌توانید عشق بورزید و رابطه بهتری با او داشته باشید. اگر انتظارات‌تان را از فرزندتان کم کنید و او را آن‌گونه که هست، دوست بدارید، فشار کمتری را احساس می‌کنید. وقتی خود را رها می‌کنید تا پاک‌تر عشق بورزید، از رابطه خود بی‌نهایت لذت می‌برید.

اگر فرزندانمان مطابق انتظارات‌مان به ما عشق نورزند و ما هم نتوانیم عشق‌مان را درست ابراز کنیم، به خشم پناه می‌بریم زیرا فکر می‌کنیم ما را از آسیب‌هایی نظیر اندوه و حقارت دور نگه می‌دارد. خشم، پوشش نازکی روی قلب‌مان می‌کشد و از احساسات‌مان محافظت می‌کند تا بتوانیم روز بعد را پشت سر بگذاریم. این خشم پنهان در نهایت ما را فرسوده نموده و به پیرمرد یا پیرزنی خشمگین و غُرغُرو تبدیل می‌کند. این نوع زندگی حق هیچ پدر و مادری نیست.

پدر و مادرها فرزندان‌شان را دوست دارند، اما فرزندان این عشق را باور ندارند. زیرا احساس می‌کنند باید در برخی کارها موفق باشند تا والدین دوست‌شان بدارند و به همین‌‌ دلیل عشق والدین را احساس نمی‌کنند.

وقتی از دیگران انتظار داریم دوستمان داشته باشند ولی این‌گونه نمی‌شود، آنها را سرزنش می‌کنیم زیرا ناامیدمان می‌کنند. زمانی که سرزنش‌شان می‌کنیم، می‌توانیم به توهمات‌مان در رابطه با عشق ادامه دهیم. در عالم خیال به خود می‌گوییم اگر طرف مقابل مشکل نداشت این عشق نتیجه خوبی می‌داد و چون عشق‌مان مطابق تصورمان نمی‌شود، می‌توانیم از خود در برابر واقعیت محافظت کنیم.

دکتر محمدرضا کرامتی - دانشیار دانشکده روان‌شناسی دانشگاه تهران