نتیجه پسابرجام سینمایی: رقابت فیلم‌های ناشناس خارجی

سی و چهارمین جشنواره جهانی فیلم فجر ده روز دیگر در پردیس سینمایی چارسو برگزار می‌شود و رضا میرکریمی به عنوان دبیر این رویداد و یارانش در تکاپوی میزبانی شایسته‌ای برای سینماگران خارجی و مخاطبان داخلی هستند، اما با معرفی فیلم‌های خارجی بخش‌های مختلف جشنواره که تقریبا عاری از نام‌های شناخته شده است موضوع استقبال مطلوب مردمی برای تماشای فیلم‌ها کمی بعید به نظر می‌رسد. اتفاقی که منافاتی اساسی با وعده‌های وزیر ارشاد دارد که هنگام بخش ملی جشنواره فیلم فجر گفته بود پس از توافق هسته‌ای و برداشتن تحریم‌ها شاهد حضور سینماگران بزرگ و فیلم‌های مطرح سینمای جهان در جشنواره جهانی فیلم فجر خواهیم بود.
کد خبر: ۸۹۳۳۲۳

وعده‌های آقای وزیر و دوران پسابرجام

به گزارش جام‌جم، در مراسم اختتامیه بخش بین‌الملل سی و سومین جشنواره فیلم فجر بود که علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پشت تریبون حاضر شد و ضمن انتقاد از نحوه اجرای این بخش از جشنواره شش پیشنهاد برای اجرای بهتر بخش بین‌الملل جشنواره ارائه کرد.

در لابه‌لای انتقادات مطرح شده علی جنتی به نوع برگزاری جشنواره فیلم فجر گفت: «امیدوارم با توافق نهایی ایران و قدرت‌های جهانی در زمینه برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران و رفع برخی محدودیت‌های بین‌المللی، جهشی چشمگیر در سینمای ایران رخ دهد و به‌تبع آن این جشنواره نیز شاهد استقبالی شگرف باشد.»

جنتی همچنین در مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم فجر در بهمن ماه سال گذشته شرایط مستعدِ پسابرجام را موقعیت ممتازی برای سینمای ایران خوانده و به همین دلیل گفته بود برای بهره‌برداری از این موقعیت ویژه، انجام تحولات ساختاری در بخش بین‌الملل سینمای ایران الزامی است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: باید با تشکیل کمیته پسابرجام در حوزه سینما، اقدامات جزیره‌ای و پراکنده متوقف شود و برنامه‌ریزی متمرکز و اقداماتی موثر و شایسته سینمای ایران صورت گیرد. او همچنین از حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی درخواست کرد با توجه به فضایی که بعد از پسابرجام به وجود آمده بخش بین‌الملل سینمای ایران را ارتقا دهد.

اما تاکید جنتی در آستانه برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر چقدر به واقعیت پیوسته و شکل عملی به خود گرفته است؟ اگر از تلاش گروه برگزار کننده برای برپایی جشنواره‌ای منظم و طبق برنامه‌ریزی بگذریم، تا چه میزان سعی آنها برای دعوت از سینماگران شناخته شده دنیا و حضور فیلم‌های مطرح و باکیفیت سینمای جهان محقق شده است؟ طبیعی است که این پرسش با علم به قوانین و ضوابط فرهنگ ایرانی و اسلامی کشورمان مطرح می‌شود و نیک می‌دانیم که دنیا براساس خواسته‌های ما فیلم نمی‌سازد. اما حتی در چنین شرایطی هم سینماگران مطرح و شناخته شده ضدآمریکایی و ضداستعماری و آزادیخواهی در جهان فیلم می‌سازند که امکان دعوت و حضور آنها در جشنواره جهانی فیلم فجر وجود دارد تا هم این رویداد به پایگاهی شرقی و اسلامی برای جریان روشنگرانه و مقاومتی سینمایی دست کم آسیا و منطقه تبدیل شود و هم با حضور کاربردی این چهره‌ها به اعتبار جشنواره هم افزوده شود. اما با معرفی فیلم‌های بخش‌های مختلف این جشنواره مشخص شده که این اتفاق نیفتاده است. اگر قرار حضور به سینماگران تراز اول و مطرح جهانی هم بود که تا این لحظه قطعا درباره آن اطلاع رسانی و بزرگنمایی می‌شد و بنابراین به نظر می‌رسد این موضوع هم منتفی باشد. مگر این‌که دوستان تاکنون خویشتنداری کرده باشند و در روز افتتاحیه از سینماگرانی شناخته شده رونمایی کنند.

عیار یک جشنواره جهانی یا رویدادی که ادعای جهانی بودن دارد به حضور فیلم‌هایی مهم و سینماگرانی شناخته شده برمی‌گردد و همین هم هست که باعث حضور و مشارکت علاقه‌مندانِ سینما و مردم می‌شود. پس از این است که برنامه‌های دیگر جنبی همچون کارگاه‌های آموزشی و بازار فیلم اهمیت پیدا می‌کنند و روند آنها هم تحت‌تاثیر نام‌های بزرگ و آثار باکیفیت و مطرح، تسریع می‌شود و رونق می‌گیرد و باعث موفقیت و اعتبار یک جشنواره سینمایی خواهد شد.

12 فیلم خارجی بخش رقابتی جشنواره فیلم فجر

1944 ساخته المو نوگانن و محصول استونی، اماما، هنگامه سقوط یک درخت به کارگردانی آسیر آلتونا محصول اسپانیا، ال کلاسیکو به کارگردانی هلکات مصطفی محصول عراق، تا همین نزدیکی ساخته آلخاندرو گازمن آلوارز محصول مکزیک، جنون به کارگردانی امین الپر محصول ترکیه، سپیده ‌دم ساخته لیلا پاکانینا محصول استونی، لهستان، لیتوانی، غزل غزل‌ها به کارگردانی اوا نیمان محصول اوکراین، گنج ساخته کورنلیو پرومبیو محصول رومانی و فرانسه، گوارانی به کارگردانی لوئیس زوراکوئین محصول پاراگوئه و آرژانتین، نورفولک ساخته مارتین رادیش و محصول انگلیس، من معلم هستم به کارگردانی سرگی ماکریتسکی و محصول روسیه و قوچ‌ها ساخته گریمور هاکونارسون و محصول ایرلند، دانمارک، نروژ و لهستان 12 فیلم بخش رقابتی جشنواره جهانی فیلم فجر (سینماسعادت) است. البته قرار است سه فیلم ایرانی هم در این بخش حضور داشته باشند. اگرچه یقینا این فیلم‌ها دارای امتیازاتی قابل اشاره هستند که از سوی سینماگری توانا همچون رضا میرکریمی مورد تائید قرار گرفته‌اند، اما نخستین نکته به وجهه ظاهری و اعتباری آنها برای جلب نظر تماشاگران مربوط می‌شود. اگر مدیران جشنواره جهانی فیلم فجر به این نکته بی تفاوت باشند و فقط روی کیفیت فیلم‌هایی ناشناخته و مهجور تاکید کنند، نتیجه همان چیزی است که در دوره گذشته و همه سال‌های قبل شاهد آن بودیم، یعنی فقط حضور تعداد محدودی از کارمندان سفارت کشورهای سازنده این فیلم‌ها در سالن نمایش و دست بالا پنج شش علاقه‌مند جدی‌تر سینما.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها