آیا بستنی‌های باز، بهداشتی هستند؟

هرچند در این بستنی‌ها هم به اصطلاح شیشه خرده پیدا می‌شود ولی خرید از برندهای معتبر می‌تواند خیالمان را تا حدود زیادی راحت کند. اما در مغازه‌های بستنی‌فروشی تنها امیدمان به کارت بهداشتی است که گرفته شده و البته نظارت‌های گاه و بیگاه دوره‌ای. بنابراین در این مورد نمی‌توان گفت که یقینا روی هر بستنی تولیدشده نظارتی شده است. مخصوصا بستنی‌هایی که عامل انسانی در بخشی از فرآیند تولید یا حداقل بسته‌بندی آنها نقش داشته باشند. در این شرایط این سوال که آیا این بستنی‌ها بهداشتی هستند یا خیر سوالی جدی است. برای یافتن پاسخ این پرسش به چند تحقیق علمی مراجعه می‌کنیم.

نتایج تحقیقی که دکتر ابوالقاسم جزایری و همکارانشان که در میان تعدادی از واحدهای صنفی شهر تهران انجام دادند و نشریه حکیم به صاحب امتیازی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در شماره 2 از دوره 6 خود در تابستان 1382 منتشر کرده نشان می‌دهد: 75 درصد بستنی‌های سنتی تهیه شده در واحدهای صنفی قنادی و 7/94 درصد بستنی‌های سنتی تهیه شده در واحدهای صنفی آبمیوه‌فروشی دارای سطحی از آلودگی بوده‌اند. همچنین در 84 درصد واحدهای (صنفی) مورد بررسی، اصول بهداشت فردی و در 7/97 درصد آنان اصول بهداشت لوازم کار و در 2/87 درصد آنان اصول بهداشت ساختمان و در 4/56 درصد آنان هم اصول بهداشت مواد غذایی در تهیه محصول به‌طور کامل رعایت نشده است. 11 سال بعد هم نتایج تحقیق سیده بهناز حایری‌بهبهانی و همکارانش با همین موضوع در شماره 44 (تابستان 1393) مجله علوم و صنایع غذایی منتشر می‌شود که می‌گوید: 94 درصد بستنی‌های سنتی مورد مطالعه (در بازه سال‌های 1387 تا 1389) از نظر مطابقت با استانداردهای ملی، دارای مشکلاتی بوده‌اند.

اگر نتایج این دو تحقیق را کنار این بگذارید که در شماره 4 مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران به تاریخ زمستان 1384 نتایج تحقیق دکتر هویدا لاله و همکاران درج شده نشان می‌دهد در 87 درصد از بستنی‌های غیرپاستوریزه، باکتری وجود داشته است فکر می‌کنم قانع شوید که دقت در بستنی‌هایی که می‌خواهید بخورید لازم است. شاید بهتر باشد قبل از هرچیز به پاستوریزه بودن بستنی فکر کنید.

توجه به محیط و وضع کارگران هم ضروری است. همه اینها البته در شرایطی است که خوشمزگی یک بستنی چشمتان را روی سلامت آن نبسته باشد.