این لیوان نابغه است

کارهای پدربزرگ دو درس بزرگ به جاستین داد که در انتخاب رشته دانشگاهی‌ او بی‌تاثیر نبود؛ نیکوکاری کند و از فناوری برای این کار کمک بگیرد. همین انگیزه‌ای شد تا او برای ادامه تحصیل در دانشگاه رشته مهندسی پزشکی را انتخاب کند ؛ زیرا باعث می‌شد احساس کند به مردم کمک می‌کند و با فناوری هم غریبه نیست.

ایده

سال سوم دانشگاه را در یک کلاس آزمایشگاه با موضوعی که این روزها از آن به عنوان «اینترنت اشیا» یاد می‌شود، شروع کرد. در این آزمایشگاه سعی می‌شد رایانه‌های کوچکی را در دل وسایل مختلف بگنجانند. برای مثال در یکی از آزمایش‌ها عینکی ساخته بودند که درون آن رایانه وجود داشت، اما چون در آن سال‌ها (2007) هنوز اپلیکیشن به شکل امروزی وجود نداشت، بدون استفاده ماند. محققان آزمایشگاهی که جاستین در آن کار می‌کرد، همگی معتقد بودند آینده دنیای فناوری به سمت اینترنت اشیا خواهد رفت ؛ جایی که جلوه فناوری در بدیهی‌ترین ابزار زندگی بشر نمود پیدا می‌کند.

با این تفاصیل جاستین ایده جالبی در سر داشت . او می‌خواست رایانه را در یکی از پیش پا افتاده‌ترین وسایلی بگنجاند که هر شخص روزانه از آن استفاده می‌کند؛ یک لیوان. او نام ایده‌اش را وِسیل (Vessyl) گذاشت.

تلاش

علاوه بر افراد، فناوری مورد نیاز برای عملی کردن ایده‌ جاستین در آن آزمایشگاه مهیا بود، بنابراین بسیار سریع‌تر می‌توانست کار را پیش ببرد. علاوه بر ابزار، چون در دانشگاه مشغول کار بود از طرحش استقبال شد و برای پیشبرد پروژه کمک‌های مالی دریافت کرد. گرچه مبلغ کمک‌ها زیاد نبود، ولی این انگیزه و انرژی را به جاستین می‌داد تا بی‌وقفه کار کند و ایده به واقعیت تبدیل شود. پنج سال روی ایده کار کرد و در این مدت افرادی هم به‌عنوان هم‌تیمی او را همراهی کردند تا این‌که در سال 2012 به جایی رسید که ظرفیت لازم برای تبدیل شدن به یک شرکت را به دست آورد. در این مرحله کمک‌های نقدی بیشتری دریافت کردند که بخش عمده‌ای از آن کمک بلاعوض بود و به‌عنوان سرمایه‌گذاری در شرکت نوپای جاستین از آن استفاده شد.دولت کانادا روی طرح‌ها و پروژه‌های تحقیقاتی که از دل دانشگاه بیرون می‌آید، سرمایه‌گذاری بلاعوض می‌کند تا این شرکت‌ها و ایده‌ها پیشرفت کنند و تعدادشان بیشتر شود.

با سرمایه‌ جذب شده تصمیم گرفتند از کانادا به سانفرانسیسکو مهاجرت کنند تا طرح خود را در آنجا پیش ببرند. سانفرانسیسکو مهد استارت‌آپ و کارآفرینی بود و در آنجا خیلی بهتر از کانادا می‌توانستند ایده را عملی کنند. پس از مستقر شدن در یکی از مراکز کارآفرینی، یک مدیر بازاریابی باسابقه و موفق که تجربه کار در چند شرکت معروف را داشت، ایده جاستین را پسندید و به تیم آنها ملحق شد. تلاش‌های او باعث شد نام، لوگو، طراحی صنعتی و نرم‌افزاری وسیل مشتری‌پسند و جذاب شود. همچنین یک پزشک به تیم اضافه شد تا از دانش او برای جنبه سلامت وسیل کمک بگیرند، زیرا هدف اصلی این لیوان کمک به بهبود سلامت افراد است. در نهایت پیوستن حمید محمدی‌نیا به‌عنوان مهندس ارشد به تیم وسیل انرژی تازه‌ای در گروه دمید. حمید سابقه کار در شرکت اپل را دارد و 14 نسل آیپاد و آیپد را در مقام رئیس مهندسی ساخت و تولید نظاره کرده است. تلاش‌های او باعث شد حسگرهای اندازه‌گیری لیوان بسیار کارآمد و با قیمت پایین‌تر طراحی شود. پیوستن بهترین‌ها به تیم، زیربنای شرکت را محکم کرد و تخصص‌هایی همچون بازاریابی، مهندسی ساخت و پزشکی که همگی رگ‌های حیاتی وسیل بودند، به دست افرادی عالی طراحی شد.

با وجود این افراد و ناب بودن ایده، یک شرکت سرمایه‌گذاری که صاحبش ثروتمندترین فرد در قاره آسیاست، حاضر شد سه میلیون دلار روی وسیل سرمایه‌گذاری کند. درنتیجه وسیل دیگر یک شرکت نوپای معمولی نبود و افراد درجه یک بیشتری را به سوی خود جذب کرد.

ایده به کجا رسید؟

اکنون جاستین و اعضای تیمی که او به حضورشان افتخار می‌کند، به یک شرکت بزرگ تبدیل شده‌اند که سخت روی وسیل در حال کار هستند و طبق زمان‌بندی تا دو ماه آینده نخستین نمونه‌های این لیوان را با قیمت 200 دلار وارد بازار جهانی خواهند کرد. جاستین در پاسخ به این پرسش که اگر به هفت سال پیش که کار روی ایده وسیل را شروع کرد بازمی‌گشت چه نصیحتی به خودش می‌کرد، می‌گوید: تلاش می‌کردم با افرادی در ارتباط باشم که باتجربه‌تر و باهوش‌تر از من هستند.

جاستین بر این باور است به دو دلیل این افراد نابغه حاضر شده‌اند به استارت‌آپ و تیم جوان او بپیوندند. نخست این‌که وسیل ایده‌ای برای ارتقای سلامت است و می‌تواند به همه انسان‌ها کمک کند، به همین دلیل هر یک از اعضای تیم خود را در یک پروژه بشردوستانه دخیل می‌بیند. دلیل دوم هم ساده است، زیرا حضور افراد درجه یک به خودی خود باعث جذب افراد درجه یک دیگر می‌شود.

وسیل چیست؟

وسیل یک لیوان هوشمند است که نوشیدنی درون خود را تشخیص می‌دهد. این لیوان مایعی را که درونش ریخته می‌شود، آنالیز و اطلاعات غذایی آن را اعلام می‌کند. این کار در کسری از ثانیه انجام می‌شود و وسیل می‌تواند غیر از نوع نوشیدنی تفاوت طعم آبمیوه‌ها را هم تشخیص دهد. لیوان می‌تواند فرق بین قهوه تند و ملایم را متوجه شود و میزان کافئین، شکر، پروتئین، کالری و چربی آن را بسنجد. نه‌تنها قهوه بلکه هر نوع نوشیدنی (حتی خانگی) که درون این لیوان ریخته شود این اطلاعات برایش مشخص می‌شود. با استفاده روزانه از این لیوان، وسیل متوجه می‌شود طی روز چقدر مایعات می‌نوشید. با یک حرکت ساده لیوان، یک خط رنگی در سطح بدنه پدیدار می‌شود که مثل یک نمودار نشان می‌دهد طی روز به مقدار کافی مایعات نوشیده‌اید یا خیر. وسیل داده‌های استخراجی‌ خود را به‌صورت خودکار به تلفن همراه و اپلیکیشن مخصوصی ارسال می‌کند. تا پیش از این اپلیکیشن‌هایی برای زیر نظر گرفتن نوشیدنی‌ها ساخته شده، اما آنها به وارد کردن دستی اطلاعات نیاز دارند.

لیوان وسیل قادر است سطح ملکولی اجزای یک نوشیدنی را تشخیص بدهد و این کار از طریق همان حسگرهایی انجام می‌شود که در کارخانه‌های تولید نوشیدنی برای کنترل کیفیت به‌کار گرفته می‌شود. چون حسگرها به‌طور مستقیم با مایع درون لیوان در تماس نیستند، از بین نمی‌روند و خاصیت خود را از دست نمی‌دهند.

اطلاعات تعداد زیادی نوشیدنی به وسیل داده شده، بنابراین این لیوان نوع مایع را با آنچه در آرشیوش موجود است، مقایسه و نام آن را اعلام می‌کند، ضمن این‌که در لحظه هم می‌تواند نوشیدنی درونش را آنالیز کند. اطلاعات غذایی هر مایعی که درون وسیل ریخته شود با بلوتوث به تلفن ارسال می‌شود و می‌توان مشخص کرد یکی از پارامترهای غذایی نوشیدنی مانند میزان شکر یا کافئین آن روی لیوان به نمایش درآید.

جالب است که تمام اینها بدون نیاز به یک گجت پوشیدنی انجام می‌شود و بسادگی می‌توان از وسیل حتی بدون حضور تلفن هوشمند – با نمایشگر روی لیوان – استفاده کرد. باتری وسیل بدون سیم و با شارژ القایی پر می‌شود و 60 دقیقه اتصال به شارژر انرژی مورد نیاز برای یک هفته را تامین می‌کند.

رامین فتوت

کیوسک تلاش

شما ایده‌پردازی کنید

مقاله تلاش دو شماره پیش، در مورد سایتی ایرانی به نام «دونیت» بود که به‌صورت آنلاین کمک‌های نقدی برای راه‌اندازی استارت‌آپ و ایده‌های خلاقانه جمع می‌کرد (مقاله نیکوکاری به سبک مجازی، کلیک 518). محسن عبداللهی‌پور از ملارد برایمان نوشته‌: «ایده بسیار عالی است و اگر با صندوق‌های نیکوکاری همچون کمیته امداد همکاری کند، بهتر از این هم خواهد شد.» آقای ذاکری از آقای سنیسل (موسس دونیت) پرسیده‌ آیا می‌تواند برای صاحبان کسب و کار هم سرمایه‌گذار پیدا کند و آنها را به یکدیگر برساند؟ در پاسخ باید بگوییم برای این کار باید از طریق سایت دونیت به نشانی 2nate.com اقدام کنید.

عبدالرضا درویشی از تهران معتقد است دونیت ایده خوبی است و پیشنهاد داده‌ هر شخصی که قصد سرمایه‌گذاری دارد، خواه آن ایده به حد نصاب برسد یا نه، مبلغی کوچک به دونیت پرداخت کند تا مبالغ کوچک در نهایت به یک سرمایه بزرگ تبدیل شود که این کار باعث رشد این سایت هم خواهد شد. در پاسخ به این خواننده عزیز باید بگوییم کلیک نظرتان را به آقای سنیسل انتقال داد و امیدواریم ایده‌تان یکی از برنامه‌های آینده دونیت شود.

رضا جوادی از آذربایجان غربی هم از دونیت تعریف کرده‌ و پرسیده چطور باید با آن ارتباط برقرار کنم؟ همان‌طور که اشاره شد می‌توانید به نشانی این سایت مراجعه کنید.

نظرتان در مورد این ایده چیست؟ پیشنهادها و انتقادهای خود را درباره تلاش این هفته با ما در میان بگذارید. کلیک حرف‌های شما را به گوش جاستین لی می‌رساند. شاید در آینده نه‌چندان دور یکی از اعضای طرح او شدید. علاوه بر این، کلیک دست افرادی که توانسته‌اند ایده دانش‌بنیان خود در فضای آی.تی را به یک کسب و کار تبدیل کنند به گرمی می‌فشارد. ما را از شنیدن ایده‌های خود محروم نکنید، کلیک بی‌صبرانه منتظر شماست.

شماره پیامک: 300011226 آدرس ایمیل: Click@jamejamonline.ir