اما و اگرهای پخش سریال‌های خارجی از تلویزیون

این روزها هم گاهی برخی شبکه‌ها سریال‌های آن طرف آبی را در جدول پخش خود قرار می‌دهند که از میان آنها می‌توان به بی‌عدالتی شبکه یک و میخک شبکه 2 اشاره کرد.

خرید و پخش سریال‌های خارجی مسبوق به سابقه است در تلویزیون و اتفاقا مبارک و حائز نتایج چشمگیر و قابل تامل. در درجه اول، کیفیت ساخت و غنای محتوای برخی از این دست آثار چنان بالاست که می‌تواند مخاطب را برای ساعتی با خود همراه کند؛ در وهله دوم، چیدمان و پخش این مجموعه‌ها در میان آثار ایرانی برای تغییر ذائقه مخاطب و عوض شدن حال و هوای سلیقه‌اش هم مفید است و در مرتبه سوم فرصتی است برای تهیه‌کنندگان و سریال‌سازان ایرانی تا اثر خود را با وسواس و دقت بیشتری از آب و گل دربیاورند و برای پخش روانه شبکه‌های تلویزیونی کنند.

ظفر و توفیق مجموعه‌های غیرایرانی پخش شده از شبکه‌های مختلف رسانه ملی در جذب مخاطب بخصوص در سال‌های اخیر که بازار زیرزمینی سریال‌های خارجی داغ است و از سوی دیگر، شبکه‌های ماهواره‌ای هم قارچ گونه اعلام موجودیت می‌کنند، وسواس و دقت زیادی را طلب می‌کند. در این شرایط تلویزیون در خرید، دوبله و پخش سریال‌های خارجی کار سختی را پیش رو دارد. در سال‌های اخیر توجه و توان مدیران تامین برنامه شبکه‌های سیما بیشتر بر سریال‌های کره‌ای متمرکز شده است که البته علی‌رغم موفقیت‌های اولیه، این روزها دیگر با اقبال عمومی رو‌به‌رو نمی‌شوند. به نظر می‌رسد باید نیم نگاهی هم به آثار و تولیدات سایر کشورها داشت. هر چند انتخاب سریالی که از تلویزیون ما قابل پخش باشد، دشوار است، اما گاهی خرید و پخش سریال‌های ضعیف خارجی مخاطبان را از تلویزیون دلزده می‌کند.

از طرفی وقتی سریال خریداری شده قوی نیست یا جرح و تعدیل آن زیاد است، مدیر دوبله و دوبلورها هم برای آن وقت کافی صرف نمی‌کنند و دوبله الکن و ضعیف یکی دیگر از آسیب‌هایی است که بیننده را از تماشای سریال‌های خارجی منصرف می‌کند.

محسن محمدی / گروه رادیو و تلویزیون جام‌جم