الناز حبیبی: از تنهایی متنفرم

بعضی‌ها حال آدم را خوب می‌کنند. شیله‌پیله‌ای ندارند، لبخند زورکی نمی‌زنند و تلاشی برای تحمیل خودشان ندارند. الناز حبیبی که با نقش اصلی سریال «دردسرهای عظیم» دوباره دیده شده، یکی از همان‌هاست. از آن دخترهایی که لبخند فراموشش نمی‌شود و یاد گرفته با حال خوش می‌تواند زندگی بهتری داشته باشد. نمونه کامل یک «زندگی مثبت» ی حرفه‌ای! قرارمان گفت‌وگو درباره «دردسرهای عظیم» بود و لبخندهایی که روی لب بینندگانش می‌نشاند اما خیلی زود بحثمان به انرژی مثبت، شادی و خندیدن رسید، چیزی که گویا حبیبی در آن فوق‌تخصص دارد.

با «دردسرهای عظیم» حسابی دیده شده‌ای. خیلی‌ها کاراکترت را دوست داشته‌اند و البته حال و هوای طنز سریال هم به موفقیتت کمک کرده. این هوشمندی تو بوده یا کارگردان یا نویسنده که شخصی ات «بهار» دیده شود و در عین حال یک کاریکاتور نباشد؟

وقتی این نقش را پذیرفتم، چندان ابعاد و مختصات شخصیت بهار مشخص نبود ولی در طول کار رفته‌رفته به زیر و بم آن رسیدیم. تمام کارهایی که کارگردان می‌خواست، انجام می‌دادم. به هر حال اشراف کارگردان به متن، بهترین کمک را به من می‌کرد تا بیشتر و بهتر بتوانم به شخصیت نزدیک شوم.

این خطر وجود داشت که نقش بهار به کاریکاتور تبدیل شود و خنثی کردن این خطر خیلی کار سختی بود اما تجربه کارهای قبلی به کمک من آمد. تلاش کردم که در این کار ادا درنیاورم. در همه کارهایی که بازی می‌کنم، واقعی بودن را رعایت می‌کنم. فکر می‌کنم این شرط مهمی برای باورپذیر شدن است.

اصولا بازی در چه نوع کاری هیجان‌زده‌ات می‌کند؟ کارهای طنز یا جدی؟

دوست دارم کارهای خوب بازی کنم. خیلی برایم فرقی ندارد. چیزی که برایم مهم است همکاری با کارگردان و تهیه‌کننده خوب است. اصولا از بازی در کارهای خوب انرژی مثبت می‌گیرم و این انرژی مثبت برای من بیش از هر چیزی در کارهایم مهم است.

تعریفت از انرژی مثبت چیست؟

انرژی مثبت از نظر من رابطه مستقیمی با تصمیم به دوست داشتن دارد. من هر جای جدیدی وارد و با هر آدم تازه‌ای روبرو می‌شوم، از همان ابتدا تصمیم می‌گیرم فضا و فرد جدید را دوست بدارم. همین باعث می‌شود بیشتر خوبی‌هایش را ببینم و ضعف‌ها و عیوب کمتر به چشمم بیایند.

طبیعتا وقتی با چنین انرژی‌ای طرف آدم‌ها بروی، محبتشان در دلت می‌افتد. محبت، محبت می‌آورد و این باعث به جریان افتادن چیزی می‌شود که اسمش را می‌گذارم انرژی مثبت. واقعیت این است که همیشه می‌گویم مگر چقدر زنده‌ایم که بخواهیم دل کسی را بشکنیم، دشمنی کنیم و حالمان بد باشد پس بهتر است مثبت‌اندیش‌تر پیش برویم.

خودت تا حالا دل کسی را نشکسته‌ای؟

نه، دل کسی را نشکسته‌ام، (کمی فکر می‌کند) نمی‌دانم. شاید هم شکسته باشم. امیدوارم این‌طور نباشد. خدا من را ببخشد اگر دل کسی را شکسته‌ام و خودم خبر ندارم.

چه کسانی بیشتر از همه به تو انرژی مثبت می‌دهند؟

خانواده‌ام، مخصوصا خواهر بزرگم. راستش من خیلی آدم سنتی‌ای هستم (می‌خندد) و خیلی‌خیلی فامیل‌باز. در تمام معاشرت‌های فامیلی با خانم‌های خانواده‌ام در ارتباطم و کلی با آنها صحبت می‌کنم. عاشق حرف‌های خاله‌زنکی‌ام که در جمع‌های فامیلی مطرح می‌شود (می‌خندد). مادربزرگی دارم که او را «مامان خاتون» صدا می‌زنیم. عاشق مامان خاتون هستم و از معاشرت با او و شنیدن خاطرات دوران جوانی‌اش کلی کیف می‌کنم. واقعا انرژی مثبت من از معاشرت با اقوام و خانواده‌ام تامین می‌شود. خواهرزاده‌ای دارم که همسن من است. او همیشه می‌گوید الناز تو خیلی پیری! چون من عاشق رفت و آمدهای فامیلی هستم.

چه چیزهای دیگری به همین اندازه خوشحالت می‌کند؟

شادی خانواده‌ام، آرامش، سلامت و پول (می‌خندد). خصوصا وقتی پول داشته باشی و یک خرید درست و حسابی بروی. من هم مثل بیشتر خانم‌ها خرید کردن را خیلی دوست دارم. البته چیز دیگری که بسیار من را آرام و شاد می‌کند، فیلم دیدن است.

شاد بودن را چطور تعریف می‌کنی؟

شادی در دل آدم‌هاست. باید دلت را قرص کنی تا بتوانی از ته دل لبخند بزنی. من برای شاد بودن زیاد به خودم سخت نمی‌گیرم. در دوست داشتن آدم‌ها هم همین‌طور. دوست دارم به آدم‌ها عشق بدهم و تمام تلاشم را می‌کنم که این کار را انجام دهم. من کلا آدم شادی هستم. روابط عمومی قوی هم دارم و نمی‌گذارم هیچ چیز باعث شود شاد زندگی کردن را از یاد ببرم.

این میزان تلاش برای شاد بودن از کجا می‌آید؟

نمی‌دانم، شاید از تربیت خانوادگی‌ام. کلا در خانواده من نگاه مثبت‌اندیشی حاکم است.

به نظر می‌رسد چیزی که نجاتت می‌دهد، «امید» است.

دقیقا، اصلا ما آدم‌ها با امید زنده‌ایم. بدون انگیزه، هدف و امید به رسیدن به این هدف‌ها که هیچ فرقی با مرده نداریم!

چقدر تنهایی و خلوت برایت مهم است؟

از تنهایی متنفرم! من خیلی آدم اجتماعی‌ای هستم. اصلا حاضر نیستم یک ثانیه تنها زندگی کنم. همیشه از شیوه زندگی یکی از دوستانم که تنها زندگی می‌کند، تعجب می‌کنم. حتی یک لحظه نمی‌توانم به تنهایی فکر کنم. خلوت خودم را در اتاقم دارم اما خلوتم در صورتی برایم دلچسب است که کسی بیرون اتاق در خانه باشد. به شدت به خانواده‌ام وابسته هستم. خانواده من مهم‌ترین سرمایه زندگی‌ام هستند.

حاضری برای شادی خانواده‌ات چه کار کنی؟

هر کاری حاضرم بکنم.

اگر خانواده‌ات با کنار گذاشتن کارت در دنیای بازیگری شاد شوند، کارت را کنار می‌گذاری؟

حتما کنار می‌گذارم. اگر بدانم ماندن در این کار باعث می‌شود خانواده‌ام ناشاد باشند یا آنها را از دست می‌دهم، حتما آن را کنار می‌گذارم.

چرا؟ کارت برایت آنقدرها مهم نیست؟

اتفاقا کارم را خیلی دوست دارم. اتفاق‌های خوب زیادی در زندگی‌ام افتاده و بهترین آنها ورودم به عرصه بازیگری بوده است اما چون از تنهایی بسیار بدم می‌آید و خانواده‌ام در اولویت اول زندگی‌ام هستند، حاضرم از خیر بازیگری بگذرم.

به مادر شدن فکر می‌کنی؟ اصلا از آن دخترهایی هستی که رویای داشتن یک فرزند با نام مشخص دارد؟

نه، از این رویاها نداشته‌ام. به مادر شدن هنوز فکر نمی‌کنم. مادر بودن خیلی مسئولیت سخت و بزرگی است. فکر می‌کنم برای مادر شدن باید به خودسازی کامل رسید تا بتوان مسئولیت فرد دیگری را تا آخر عمر بر عهده گرفت. هنوز از چنین مسئولیتی ترس دارم.

از چه چیزهایی در زندگی‌ات بیشتر می‌ترسی؟

از چیزهای زیادی نمی‌ترسم. همیشه در دل زندگی شیرجه زده‌ام ولی از دست دادن عزیزانم من را می‌ترساند. تجربه‌اش را هم داشته‌ام. عزیزترین فرد زندگی‌ام، مادرم را از دست داده‌ام. خیلی سخت است که بدانی دیگر هرگز هیچ کدام از آن لحظات را به دست نخواهی آورد. خیلی سخت است که بدانی دیگر آن الناز قبلی نمی‌شوی (مکث می‌کند). بحثمان درباره انرژی مثبت است پس تلخش نکنیم. به جز اینها، من از سوسک هم می‌ترسم!

به نظر خیلی شوخ‌طبع می‌آیی.

اتفاقا اصلا آدم شوخ‌طبعی نیستم. البته در محیط خانه خیلی اهل شلوغ کردنم ولی در محل کارم اصلا آدم شوخی نیستم.

جنبه شوخی داری؟

جنبه شوخی دارم ولی طبیعتا به اندازه و در محدوده مشخص.

آدم‌ها چه وقت‌هایی نباید سراغت بیایند؟

وقتی تازه از خواب بیدار شده‌ام. جالب است که همیشه با صبح زود بیدار شدن مشکل دارم. 12 سال مدرسه رفته‌ام و در تمام 12 سال هیچ‌وقت صبح زود بیدار شدن برای من تبدیل به عادت نشد. کلا عاشق شب هستم. مدل من شب‌بیداری است.

به نظر تو خندیدن مسری است؟ می‌شود خندیدن را یاد گرفت؟

اصلا خندیدن را باید یاد گرفت. می‌دانید چطور؟ به شما می‌گویم؛ باید دلت را صاف کنی. اگر ذهن مسمومی داشته باشی، نمی‌توانی خودت و دیگران را خوشحال کنی.

خودت را چطور خوشحال می‌کنی؟

به خودم خیلی اهمیت می‌دهم. برای خودم هدیه می‌خرم. بهترین هدیه‌ای که روز تولدم می‌گیرم، هدیه‌ای است که خودم برای خودم می‌خرم. از طرف دیگر، کمک به دیگران خیلی خوشحالم می‌کند. این را از ته دل می‌گویم و واقعا هر کمکی از دستم بربیابد، برای دیگران انجام خواهم داد.

انرژی مثبت‌ترین کسی که در حیطه کاری‌ات می‌شناسی، کیست؟

جواد عزتی بمب انرژی است. هیچ‌وقت ندیده‌ام اخم‌هایش توی هم باشد. همیشه با حضورش سر کار خوشحالت می‌کند. ایمان دارم که کار خوب از دل یک پشت صحنه خوب بیرون می‌آید و وظیفه همه ما این است که در کارهای گروهی‌مان انرژی مثبت داشته باشیم تا کارمان دیده شود. در «دردسرهای عظیم» آقای برزو نیک‌نژاد، کارگردان کار بسیار خوش‌اخلاق هستند. ایرج محمدی و آقای مهام تهیه‌کننده‌های بسیار خوبی هستند. مهدی هاشمی اعتبار کارمان هستند. پر از انرژی و خوبی. مریم سعادت یک فرشته است و همه دوستان با همین حال خوبشان، حال سریال را هم خوب کرده‌اند. امیدوارم حال بیننده‌ها هم با دیدن «دردسرهای عظیم» خوب شود. (زندگی مثبت/ پونه گرامی)