قاب‌های چشم‌نواز «گذر از رنج‌ها»

گاه شاخص‌های یک مجموعه تلویزیونی متمایز است و مخاطب قضاوت درباره آن را به آینده و دیدن قسمت بعدی حواله نمی‌دهد و اطمینان پیدا می‌کند که با اثری با ساختاری متفاوت طرف است.

سریال «گذر از رنج‌ها» ساخته فریدون حسن‌پور که از شبکه یک پخش می‌شود، شامل این قاعده کلی است. شخصیت‌پردازی‌های واقعی و قابل باور، داستانی با پیچیدگی‌های دراماتیک حساب شده به دور از اغراق و شعارزدگی‌های رایج، چیدمان درست اتفاقات و وقایع، استفاده از لوکیشن‌ها و پس‌زمینه‌های چشم‌نواز، قاب‌بندی‌های بصری خلاقانه، حضور بازیگران حرفه‌ای و کارگردانی منسجم، همه و همه دست به دست هم داده‌اند تا مخاطبان این سریال با تماشای قسمت اول آن، خیالشان راحت باشد که با اثری قابل دفاع از لحاظ ساختاری مواجه هستند و می‌توانند در شب‌های دیگر هم با طیب خاطر چشم و گوش و دل را بسپارند به دستپخت جاافتاده حسن‌پور.

بی‌شک پرداخت و بیان یک داستان جذاب در فضای یک جامعه روستایی و بهره‌گیری از تصاویر بکر کوهستان برای مخاطبان بویژه شهرنشینی که خود در خانه‌های قوطی‌کبریتی محصورند و گاهی خسته هم می‌شوند از دیدن سریال‌های آپارتمانی، می‌تواند چشم‌نواز و دلشادکننده باشد. این که کارگردان و عوامل یک مجموعه، به جای کار کردن در یک لوکیشن شهری شاید بی‌دردسر، رنج و زحمت کوچ از خانه و کاشانه و سفر به کوه و دمن را برای خلق یک اثر متفاوت به جان می‌خرند هم قابل تجلیل و ستایش است.

مجموعه نمایشی «گذر از رنج‌ها» با وجودی که فقط چند قسمت آغازین آن پخش شده و هنوز بازیگران اصلی و به نسبت مشهورترش به میدان نیامده‌اند، توانسته مخاطبان زیادی را با خود همراه کند. فیلمنامه مطلوب و شخصیت‌های متعدد این سریال، خیال بیننده را راحت کرده که با یک داستان عاشقانه تک‌خطی مواجه نیست و در هر قسمت، باید منتظر اتفاقات تازه و غیرقابل پیش‌بینی‌ باشد. تلویزیون به آثاری که از زندگی شهرنشینی فاصله گرفته و فرهنگ، آداب و رسوم اقوام ایرانی را در قالب یک درام جذاب و محکم به نمایش می‌گذارد، نیاز مبرم دارد و سریال گذر از رنج‌ها آمده است تا اسباب و وسیله‌ای باشد برای رفع این حاجت.

محسن محمدی ‌/‌ گروه رادیو و تلویزیون جام جم