ازدواج در پیری: خیلی هم خوب، خیلی هم شیرین

جام جم سرا: شهناز روحی، روان‌شناس در باره مؤثر بودن ازدواج در سلامت روحی و جسمی فرد سالمند، معتقد است که داشتن همسر در دوران سالمندی گام مؤثری در تقویت روحیه افراد سالمند محسوب می‌شود، چرا که نیازهای روحی افراد مانند دوست داشتن، همدلی، حمایت و احساس نیاز به صمیمیت را تامین می‌کند و زندگی سالم و پرنشاطی را برای سالمند رقم می‌زند.
وی می‌افزاید: بسیاری از مواقع بعد از سال‌ها زندگی مشترک، یکی از زوج‌ها فوت می‌کند و زوج دیگر مجبور است سال‌های زیادی را تنها و بدون همدم سپری کند در چنین شرایطی در کنار مشکلات جسمی ناشی از کهولت سن، افسردگی و بیماری‌های روحی – روانی نیز سلامت فرد سالمند را تهدید می‌کند.

تحقیقات نشان می‌دهند دلیل بسیاری از مرگ‌های دوران سالمندی ناشی از بیماری‌ها و کهولت سن نیست بلکه علت اصلی، تنهایی سالمند است. متأسفانه این باور غلط در جامعه ما وجود دارد که ازدواج در دوران سالمندی و حتی میانسالی خجالت آور است اما باید گفت تعصبات بیجا و بی‌منطق که تنها بر پایه تفکر شخصی یا عرف توسط فرزندان در خصوص ازدواج سالمندان مطرح می‌شود راهی غیرمنطقی و ناصحیح به شمار می‌رود چرا که در این زمینه هیچ گونه منع شرعی وجود ندارد.

ازدواج سالمندان را باید از دید روان‌شناسی تحلیل کرد چرا که در این سن، فرد سالمند دور از هوس‌ها و با همراه داشتن کوله باری از تجربه، به واقعیت‌های زندگی و روابط آن می‌اندیشد در واقع سالمند با نگاهی دیگر به ازدواج به دنبال شخصی برای همدلی، همفکری و همبستگی است.

فرزندان نباید این نکته را فراموش کنند که‌امروزه برخلاف گذشته زندگی خانوادگی گستردگی گذشته را ندارد و سالمند پس از فقدان همسر به تنهایی زندگی را می‌گذراند و این امر آثار سوئی بر روان او به جا می‌گذارد این در حالی است که ازدواج سالمندان در صورت فقدان همسر می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی آن‌ها کمک کند.

در عین حال فرزندان نیز با آشنا کردن پدر یا مادر سالمند با سازمان‌های مردمی و نهادهای مختلف و عضویت آن‌ها در این گروه‌ها و همچنین ثبت نام آن‌ها در تورهای مسافرتی زیارتی و سیاحتی و... می‌توانند به والدین سالمند اعتماد به نفس بیشتر و روحیه با نشاط‌تر هدیه کنند. (خراسان)