پله‌ نوردی ورزش نیست

جام جم سرا: پل‌های مکانیزه یا همان پل‌های عابرپیاده‌ای که پله برقی دارد، یکی از همین امکانات مناسب است که باعث می‌شود هم عابر پیاده امنیت بیشتری داشته باشد و هم این امنیت با مشقت پله‌نوردی همراه نشود اما گویا همین امکانات شهری، به‌زعم معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران باعث کم‌تحرکی شهروندان خواهد شد.

روز گذشته، جعفر تشکری‌هاشمی به ایسنا گفت: انسان‌ها نیاز به تحرک دارند و پله‌ برقی تحرک را از آنها سلب می‌کند و به همین دلیل نصب پله‌ برقی در پل‌های عابر پیاده فقط در مواقع ضروری رخ می‌دهد.

حال پرسشی که این وسط پیش می‌آید، این است که تکلیف آن فرد معلول یا سالمندی که نمی‌تواند از پل‌های عابر پیاده بالا برود، چیست؟ آیا او هم باید برای این‌که تحرکش زیاد شود، با هزار مشقت از پله‌ها بالا رود یا این‌که کلا بی‌خیال امنیت جانی‌اش شود و از عرض خیابان عبور کند؟ پرسش اصلی‌تر این است که اصلا مگر پله‌نوردی، ورزش است که بخواهد تحرک را بالا ببرد و سلامت فرد را افزایش دهد.

اگر شهرداری نگران کم‌تحرکی شهروندان است، باید فضای ورزشی شهر را توسعه دهد وگرنه به گفته متخصصان، پله‌ نوردی حتی برای افراد غیرمعلول هم خالی از اشکال نیست و می‌تواند به عوارض جسمی در زانو منجر شود.

این‌که شهر زندگی ما به امکانات روز رفاهی مجهز باشد، هیچ تناقضی با تحرک و ورزش ندارد و واقعا بی‌انصافی است که کمبود پله‌برقی در خطوط مترو، پل‌های عابر پیاده و اماکن عمومی را به تشویق شهروندان برای تحرک بیشتر، توجیه کرد.

امین جلالوند - گروه جامعه