آنهایی که تخته سیاه را به تلویزیون آوردند

او در این راه از بخش​هایی همچون بازی با کلمات و راز دایره​ها بهره گرفت و وجه سرگرم کننده برنامه​اش را تقویت کرد. قصه​گویی یکی از مهم​ترین نقاط قوت کار راستگو بود که با بیانی شیوا برای مخاطب کودک و نوجوان قصه​هایی را روایت می​کرد که بسیاری از آنها نوشته خود او بود. یکی از نکاتی که مخاطبان کم​سن و سال آن سال​ها از شیوه اجرای راستگو به یاد دارند نوشتن با دو دست بود که در آن مهارت خاصی هم داشت و برای مخاطبانش بسیار عجیب و سوال​برانگیز بود. به موازات آن در همان ایام محسن قرائتی​، سلسله برنامه های درس​هایی از قرآن را بنیان گذاشت که همچنان پس از گذشت بیش از سه دهه عصرهای پنجشنبه روی آنتن شبکه اول سیما می​رود؛ برنامه​ای که طیف سنی بزرگسال را هدف قرار داد و در آن هنوز که هنوز است قرائتی همچون یک خطیب زبردست به مفاهیم دینی و اخلاقی می پردازد. او در این برنامه در برابر انبوهی از مخاطبان نشسته و اجرای مسلطی را ارائه می​کرد؛ شیوه ای که تا هم اکنون نیز ادامه یافته است. برای مثال می توان به حکایت​های طنزآمیز کوتاه وی در هر برنامه اشاره کرد که از جمله جذابیت​های برنامه درس​هایی از قرآن برای مخاطب عام به شمار می​رود.

زنده​ یادحسن نیرزاده نیز یکی دیگر از معلم​های بنام تلویزیونی است که در اوایل دهه60 برنامه ای باعنوان بروبچه​های پشت پنجره را روی آنتن شبکه اول سیما برد؛ کاری ساده که بازهم همچون دو برنامه قبلی در آن تخته سیاه نقش ویژه​ای داشت​ . این معلم کهنه​کار که کارش را از سال 1333آغاز کرده بود، با استفاده از روش تدریس باغچه‌بان به روش تدریس جدیدی برای یادگیری الفبای فارسی دست پیدا کرده بود و همان را در یک برنامه تلویزیونی اجرا می​کرد که با استقبال خوب مخاطبان کودک و نوجوان مواجه شد. در این میان آنچه که شیوه ابداعی نیرزاده راجذاب‌تر کرد، چهره خاص، صدای گرم و گیرای او بود که حتی مخاطب بزرگسال را نیز مجذوب خویش می​ساخت. پس از او کمتر معلمی با این چنین ویژگی​ای در قاب کوچک ظاهر شد.

در نیمه دوم دهه 70 دکتر فردوس حاجیان که تالیفاتی هم در زمینه آموزش کودکان داشت، برنامه​ای تحت عنوان شهرک الفبا را روی آنتن برد. او هم به نوعی تخته سیاه را به تلویزیون آورد.شهرک الفبا برنامه ای برای آموزش الفبای فارسی به کودکان با استفاده از شعر،قصه،موسیقی و عروسک بود که به شکلی جذاب برای کودکان ساخته شده است. حاجیان در تولید این برنامه بخوبی از تخصص خود در حیطه نمایش بهره گرفت و مخاطب خردسال را از فضای سختگیرانه آموزشی خارج کرد و دنیایی از قصه و نمایش و ... را پیش روی آنها قرار داد. در این میان ایرانیان خارج از کشور بشدت از شهرک الفبا استقبال کرده و آن را برای یادگیری الفبای فارسی توسط فرزندان خردسالشان مناسب و مفید تشخیص دادند. همچنین در دوره​ای کوتاه علیرضا خمسه نیز برنامه بشین، پاشو، بخند را با محوریت کودکان روی آنتن شبکه دو برد ولی آن گونه که باید مورد توجه قرار نگرفت. او که لیسانس روان شناسی و دانش آموخته پانتومیم از فرانسه است، از هردوی این تخصص ها در تولید برنامه یاد​شده بهره گرفته و بزرگسالان را نیز به یادگیری بیشتر فراخواند. ریتم شاد برنامه همراه با اجرای راحت و گرم خمسه از نقاط قوت آن برنامه بود که هنوز برخی کودکان آن سال​ها کاملا به یاد دارند. (محمد جلیلوند/ ضمیمه قاب کوچک)