هفت سنگی‌ها مدرن نیستند

یکی از نمونه‌های این اتفاق، مجموعه تلویزیونی «هفت‌سنگ» بود که برخی از دارندگان ذهن خلاق و مطلع حتی فرصت پایان یافتن قسمت نخستش را هم ندادند و بلافاصله شروع به قضاوت درباره آن کردند و آن را برداشت کاملی از یک مجموعه پربیننده خارجی معرفی کردند.

با پیش رفتن «هفت سنگ» و پخش قسمت‌های بعدی، آرام‌آرام ما با خانواده‌ای در این مجموعه مواجه شدیم که نه‌تنها نسبتی با خانواده‌های غربی و مدرن ندارد، بلکه بیش از هر چیزی نظام تربیتی و نوع روابط و هنجارهای متقابل خانواده در آن شرقی و ایرانی است.

آنهایی که مجموعه خانواده مدرن را تماشا کرده‌اند و جزو گروه منتقدان هفت سنگ باشند بی‌تردید بهتر از هر کسی می‌توانند گواهی کنند نوع هراسی که از پدر خانواده (با بازی درخشان پرویز پورحسینی) در قسمت‌های ابتدایی دیدیم ـ که برگرفته از احترام خاص پدر و جایگاه آن در خانواده‌های ایرانی است ـ هیچ ربطی به مجموعه غربی و نظام خانواده در خانواده‌ای مدرن ندارد.

خیانت، طلاق، گریز از خانواده، ارتباط بی‌ضابطه دختر و پسر، ترویج همجنس‌گرایی و مضامینی از این دست که به وفور در خانواده مدرن دیده می‌شود هیچ‌کدام در هفت سنگ وجود ندارد.

هفت سنگ بیشتر از هر چیز این شب‌های ماه مبارک رمضان به ما توجه به فضائل اخلاقی را یادآوری می‌کند آن هم در دل خانواده‌ای با سبک زندگی ایرانی و حتی در نوع روابط سنتی که نمود آن از روی تخت نشستن و قورمه‌سبزی و کوبیده‌خوردن گرفته تا چینش نقش‌ها و جایگاه‌های تعریف‌شده‌شان و نوع مهارت‌های اجتماعی که به فرزندان می‌آموزد، قابل رصد است.

البته من هم مانند بسیاری از دوستان آرزو می‌کنم ای کاش هفت‌سنگی‌ها زمین بیسبال آمریکایی را برای بازی انتخاب نمی‌کردند، اما آنها در همین زمین هم به ایرانی‌ترین شکل ممکن نقش‌آفرینی می‌کنند و نمی‌توان چشم‌ها را بست و ننوشت که این خانواده، مدرن نیست!

سینا علی‌محمدی‌ /‌ جام جم