جدائی هم، با عزت و احترام بهتر است!

ما ترک‌ها یک ضرب المثلی داریم که ترجمه‌اش می‌شود در مفهوم و مایه‌های اینکه مرد بدبخت، از زن بدبخت، سیاه بخت‌تر و بداقبال‌تر است.  نمی‌دانم، شاید به خاطر اینکه از اول دنیا زن‌ها بیشتر با سختی و بدبختی سازگارترند و آستانه تحملشان بالا است و….  حالا شده حکایت یکی از آشنایان ما. همین چند ماه پیش  بعد از کلی پرس و جو و دنبال دختر مناسب و موجه گشتن، بالاخره نیمه شعبان امسال پای سفر عقد نشستند و بعد از حدود دو  ماه و نیم کشمکش و جنگ و دعوا همین پنجشنبه‌ای که گذشت از هم جدا شدند! به همین راحتی!

حالا او پسری است که یکبار ازدواج کرده و اسم یک دختر در شناسنامه‌اش است. هر چقدر هم که عمر این ازدواج کوتاه بوده، هر چقدر هم که بعدا هردویشان شناسنامه المثنی بگیرند، هر چقدر که عکس‌ها و فیلم‌های عقدشان را دور بریزند و از بین ببرند، این بازه زمانی کوتاه شاید هیچگاه از ذهن هیچکدامشان پاک نشود! ذهن پسر را که مطمئنم!

نمی‌خواهم قضاوت کنم بینشان، چون در این مقام نیستم. و نمی‌خواهم بدانم تقصیر که بود و که چه گفته است.

فقط این را می‌دانم دخترهایی که  از مهریه خود می‌گذرند و به حرف و حدیث و واسطه شدن بزرگترها اهمیتی نمی‌دهند و فقط می‌خواهند  زودتر طلاق بگیرد،  چون آقاپسر از اول در شان آن‌ها نبوده، همان اول چشمشان را خوب باز کنند. این طور بهتر است تا اینکه دو ماه بعد برگردند و به طرف بگویند لیاقت نوکری در خانه ما را هم نداری!  و حتی تیپ و قیافه‌ات هم هم‌شان مردان خانواده ما نیست!

یا نه اگر با هم نساختند و به هر علتی جدائی صورت گرفت، همین جدائی و طلاق را هم با عزت و احترام برگزار کنند…… نه اینکه تمام تحفه‌ها و هدایایی را که در این مدت از طرف خانواده داماد برایشان آورده شده بود، تکه پاره کنند و بفرستند در خانه پسر! آن هم پسری که حتی پدر و مادرش را سر موعد طلاق نیاورده تا خدای نکرده بین دو خانواده گلایه‌ها دوباره سر باز نکنند.

دنیا خیلی کوچکتر از چیزی است که فکرش را می‌کنیم، بهتر است مراعات جاهای کوچک را کرد!