اوتیسم ریشه در مراحل آغازین رشد مغز دارد

دکتر هاشم فرهنگ دوست گفت: عامل بروز بیماری اوتیسم یک علت مشخص و ثابت نیست نیاز به بررسی‌ها بسیاری دارد. طی پنج سال اخیر دانشمندان دریافته‌اند که اوتیسم با برخی تغییرات ژنی یا جهش‌های ژنتیکی همراه است. برخی از این تغییرات ژنی خود به تنهایی باعث ظهور اوتیسم می‌شوند اما در اکثر موارد ترکیبی از این جهش‌های ژنی در کنار عوامل محیطی بر مراحل رشد مغزی تاثیر گذاشته و خطر اوتیسم را افزایش می‌دهد.

وی افزود: در کنار پتانسیل ژنتیکی اوتیسم، برخی از عوامل و استرس‌های محیطی خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می‌دهد.

عضو انجمن علمی گفتار درمانی با اشاره به عوامل مهمی که برای پیشگیری از ابتلا به اوتیسم باید در دوران قبل و بعد از فرزنددار شدن در نظر گرفت، تصریح کرد: عواملی از قبیل سن بالای والدین در هنگام لقاح و بیماری‌های مادر در طی دوران بارداری مانند دیابت، چاقی مفرط، فشار خون بالا و غیره باید قبل و بعد از تولد فرزند برای پیشگیری از بروز اوتیسم مورد بررسی قرار گیرد.

وی افزود: البته باید خاطر نشان کرد که این عوامل به تنهایی منجر به بروز بیماری اوتیسم نمی‌شود بلکه در ترکیب با عوامل ژنتیکی خطر ابتلا را افزایش می‌دهند.

اوتیسم با طیف عظیمی از علایم مواجه است

عضو مدرسان دانشگاه علوم پزشکی تهران با توجه به علایم بیماری اوتیسم، اظهارداشت: نقض در تعامل اجتماعی، برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی و تخیل به همراه رفتارهای عجیب تکراری از جمله علایم بارز این بیماری است.

متخصص علوم اعصاب‌شناختی با بیان اینکه اختلالات طیف اوتیسم ممکن است با نقایص هوشی، مشکلات حرکتی، نقص در توجه و اختلال در خواب و گوارش همراه باشد، خاطرنشان کرد: با توجه به وجود اختلالات ذکر شده، برخی از مبتلایان به اوتیسم دارای توانمندی‌های ویژه‌ای از جمله مهارت بینایی، موسیقی، ریاضی و هنری هستند.

فرهنگ دوست افزود: ۲۵ درصد از مبتلایان به اوتیسم فاقد قدرت گفتارند اما می‌توانند یاد بگیرند که با استفاده از سایر روش‌ها با دیگران ارتباط برقرار کنند.

تشخیص به موقع کلید پیشگیری از اوتیسم در کودکان

وی ریشه اوتیسم را در مراحل آغازین رشد مغز دانست و تصریح کرد: علایم این بیماری در سن دو الی سه سالگی در کودکان بروز می‌کند، اما می‌توان گفت ریشه اوتیسم به مراحل آغازین رشد مغز باز می‌گردد.

تشخیص و درمان به موقع می‌تواند نتایج چشم‌گیری در بهبود روند رشد کودک داشته باشد. مداخلات درمانی زود هنگام و فشرده، مهارت‌های اجتماعی، ارتباط و یادگیری کودک اوتیستیک را به‌صورت چشم‌گیری بهبود می‌بخشد.

به گفته عضو مدرسان دانشگاه علوم پزشکی تهران، شناخت والدین از علایم اولیه اوتیسم و آشنایی با مراحل رشدی کودک می‌تواند در تشخیص به هنگام بیماری نقش بسزایی را داشته باشد.

وی یادآور شد: در صورتی که کودک تا شش ماهگی یا پس از آن لبخند نزد و یا خوشحالی خود را نشان نمی‌داد و یا اگر تا ۹ ماهگی به صداسازی، خنده و یا حالات چهره اطرافیان واکنش نشان نداد والدین باید کودک را به واسطه تیم توان‌بخشی مورد پیگیری و ارزیابی قرار دهند.

عضو انجمن علمی گفتار درمانی در پایان با بیان اینکه کودک از ماه سوم به بعد، کم‌کم خود را با این صداها سرگرم می‌کند و از این به بعد به اصطلاح «قان و قون» کردن کودک شروع می‌شود و از ماه ششم به بعد به گونه فزاینده‌ای صداها را تقلید و تکرار می‌کند، خاطر نشان کرد: اگر کودک تا ۱۲ ماهگی این عمل را انجام نداد و یا در هر سنی هر گونه پسرفت یا افت در گفتار و تعاملات اجتماعی را به دنبال داشت در معرض خطر ابتلا قرار دارد و باید مورد بررسی و پیشگیری قرار گیرد.(خبرگزاری دانا)