افزایش آمار گلزنان لیگی در ایران و جهان

کرش این روزها مرتبا تذکر می‌دهد «مهم‌ترین وظیفه یک مهاجم گلزنی است.» درست همان نکته‌ای که بخصوص طی یک دهه گذشته بارزترین ضعف فوتبال ما به شمار می‌آید.

گرچه، پیش از آن هم اگر استثناهایی مثل علی دایی، فرشاد پیوس، حمید علیدوستی، غفور جهانی، مرحوم صفر ایرانیاک، غلامحسین مظلومی، حسین کلانی، ‌همایون بهزادی، علی‌اصغر مدیرروستا و... که همگی دارای قدرت تمام‌کنندگی خارق‌العاده‌ای بودند، در نظر نمی‌گرفتیم فوتبال ایران با وجود ارائه فوتبالی زیبا و تهاجمی، نمی‌توانست به نسبت میدانداری و موقعیت‌های زیادی که در بازی به وجود می‌آورد گلزنی کند.

در حقیقت، معضل از دست‌دادن موقعیت‌های عالی گلزنی، یک درد کهنه و مشکلی ریشه‌دار در فوتبالمان به حساب می‌آید که با گذشت زمان، حادتر و جدی‌تر شده است.

کارلوس کرش که از مطرح‌ترین و به روزترین مربیان و مردان فنی فوتبال دنیا محسوب می‌شود نیز براحتی این معضل خطرناک فوتبال ایران را شناسایی کرده و نگرانی‌های زیادی از بابت این خطر دارد و لذا در تمرین‌ها و اردوهای تیم ملی به مانند برانکو ایوانکوویچ و حتی بیش از آن، سهم زیادی از زمان تمرین را روی تمام‌کنندگی بازیکنان و از جمله مهاجمان مصروف می‌کند در حالی که تنها اجبار است که او را ناچار و وادار به این کار کرده است.

در حقیقت، چنین تمرین‌های اختصاصی باید در تمرین‌های باشگاهی و خیلی بیش از آن در تمرین‌های تیم‌های پایه صورت گیرد تا مهاجمان به سطح بالایی از مهارت در تمام‌کنندگی برسند و در حقیقت صاحب اعتماد به نفس، خونسردی، تمرکز، تکنیک و شمی شوند که همواره در زمان مناسب، در مناسب‌ترین مکان قرار گیرند تا بکرات و دفعات، دروازه حریفان را باز کنند.

آمارها نشان از افزایش تعداد گل‌های شاخص‌ترین گلزنان لیگی طی دو، سه سال اخیر در فوتبال کشورمان دارند، به طوری که در لیگ امسال، کریم انصاری‌فرد 21 گل و سال گذشته رضا نوروزی 27 گل به ثمر رسانده‌اند، حال آن که معمولا طی سال‌ها، اغلب یک مهاجم با زدن 17 گل، آقای گل لیگ ایران یا رقابت‌های باشگاه‌های تهران (که در سال‌های وقفه برگزاری لیگ سراسری باشگاهی)‌ معتبرترین مسابقه‌های باشگاهی در کشورمان محسوب می‌شد، معرفی می‌شده است.

با این حال، صرف‌نظر ازرقابت دو، سه مهاجم برای کسب عنوان آقای گلی، سایر مهاجمان 18 تیم لیگ برتری، آمار گلزنی مطلوب و چندان ارزشمندی از خود ارائه نکرده‌اند و به عبارتی، مهاجمان ما نتوانسته‌اند فرصت‌های زیادی برای گلزنی خود به وجود آورند یا در تبدیل چنین موقعیت‌هایی به گلزنی ناکام مانده‌اند.

البته این موضوع، دو وجه قابل تامل دارد؛ از یکسو، خود بازیکنان خط حمله در این مورد کم‌مهارت عمل کرده‌اند یا از طرفی، دیگر بازیکنان و مربیان تیم نتوانسته‌اند موقعیت‌های مناسبی برای مهاجمان به وجود آورند.

نگاهی به جدول گلزنان امسال معتبرترین لیگ‌های فوتبال کشورهای دنیا، نشان از افزایش تعداد گل‌های مهاجمان شاخص جهان طی فصل جاری دارد.

در حالی که معمولا یک مهاجم، با زدن حدود 24 یا 25 گل آقای گل لیگ آلمان، انگلیس و اسپانیا می‌شده است، امسال این شاخص به طرز کاملا مشخصی بالا رفته است طوری که لیونل مسی و کریستیانو رونالدو رقمی حدود دو برابر این تعداد گل را برای خود به ثبت رسانده‌اند یا در آلمان، کلاوس یان هونته‌لار و ماریو گومز به ترتیب با 29 و 26 گل، آماری بیش از آمار معمول بهترین گلزنان بوندس‌لیگا در سال‌های قبل ثبت کرده‌اند.

این در حالی است که فوتبال آلمان به دلیل تعداد 18 تیمی باشگاه‌های حاضر در بوندس‌لیگا، طی 34 هفته به پایان می‌رسد و در انگلیس که مثل اسپانیا، لیگش 38 هفته‌ای تمام می‌شود نیز آمار بالایی برای گلزنان اول و دوم به ثبت رسیده و روبین فان‌پرسی و وین رونی هر کدام بیش از نرم معمول گلزنان لیگ برتر فوتبال جزیره موفق به گشودن دروازه‌ها شده‌اند.

چنین پیشرفت مشخصی در سه لیگ از چهار لیگ معتبرتر فوتبال باشگاهی ملی در سطح جهان، نشان از آن دارد که فوتبال شاخص امروز بر محور ایجاد موقعیت‌های بیشتر و بهره‌وری هر چه بالاتر گلزنان شاخص خود به پیش می‌رود و به تعبیر دیگر، مربیان سعی می‌کنند هرچه بیشتر نوک پیکان تیم‌های خود را تیز و برنده کنند، در حالی که فوتبال ایران از کندی ویژه این پیکان‌ها، لطمات زیادی چشیده است.

حال باید منتظر ماند و مشاهده کرد، کارلوس کرش تا چه حد می‌تواند با فرصت و امکانات محدود خود در تشکیل اردوها و تمرین‌های ملی این نقیصه را کمرنگ‌تر کند و آخرین متدها و روش‌های فوتبال حرفه‌ای را به خدمت تقویت توان تهاجمی تیم ملی بگیرد.

مجید عباسقلی - گروه ورزش