سیمین دانشور درگذشت

سیمین دانشور، همسر جلال آل‌احمد، داستان‌نویس بزرگ ایرانی بود که با فعالیت در عرصه داستان‌نویسی و ترجمه آثار ادبی در سال‌های پیش از انقلاب به شهرت رسید و با پیروزی انقلاب اسلامی ایران نیز به فعالیت‌های خود ادامه داد و شاگردان بسیاری را در مکتب داستان‌نویسی خود پرورش داد. سبک خاص داستان‌نویسی و روایتگری سیمین دانشور تا مدت‌ها از سوی نویسندگان جوان تقلید می‌شد.

دانشور نخستین زن ایرانی بود که به شکل حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت. مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین اثر او، رمان «سووشون» است که به‌واسطه داشتن نثری ساده و زبانی گویا در بیان دغدغه‌ها و آلام مردم ایران با استقبال مخاطبان روبه‌رو شد و علاوه بر ترجمه به زبان‌های متعدد، در فهرست پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی ایران نیز قرار گرفت.

سیمین دانشور که سال 1300 در شیراز به دنیا آمده بود در سال 1328، دکترای خود را در رشته ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفت و یک سال بعد با جلال آل‌‌احمد ازدواج کرد و در سال 1331 برای مطالعه در رشته «زیبایی‌شناسی» در دانشگاه استنفورد به آمریکا سفر کرد و 2 سال بعد به ایران بازگشت.

آتش خاموش (‌1327)، شهری چون بهشت (1340)، سووشون (1348)، به کی سلام کنم؟ (1359)، غروب جلال (1360)، جزیره سرگردانی (1372)، شناخت و تحسین هنر (مجموعه مقالات) (1375)، از پرنده‌های مهاجر بپرس (1376) و ساربان سرگردان (1380) از جمله نوشته‌های سیمین دانشور بودند.

سیمین دانشور همچنین در عرصه ترجمه آثار ادبی نیز فعالیت داشت که «سرباز شکلاتی» از برنارد شاو، «باغ آلبالو» و «دشمنان» از آنتوان چخوف، «بئاتریس» از شنیتسلر و «رمز موفق زیستن» از دیل کارنگی، «کمدی انسانی» ویلیام سارویان و «داغ ننگ» از ناتانیل هارتون، «بنال وطن» از آلن پیتون و «ماه عسل آفتابی» از جمله آثار سیمین دانشور در زمینه ترجمه هستند.