زندگی در گرانش بی‌نهایت

محققان با استفاده از ماشینی به نام فرامرکزگریز 4 نوع باکتری مختلف به شکلی که شرایط ماوراء جاذبه‌ای به وجود آید، تحت گردش درآوردند.

با افزایش جاذبه و زمانی که باکتری‌ها به شکل گلوله روی هم فشرده و تلنبار شده بودند،‌ مشاهده شد که تغییری در میزان رشد آنها ایجاد شده است. 2 نوع باکتری به نام پاراکوکوس دنتریفیکن که یک باکتری خاکی است و اسکریشیا کومی می‌توانند در جاذبه‌ای معادل g 403627 به رشد خود ادامه دهند. متخصصان بر این باورند که میکروب‌ها به علت سایز (اندازه)‌ و ساختارشان تحت تاثیر چنین جاذبه‌ وحشتناکی نبوده و به رشد خود ادامه می‌دهند.

هرچه یک ارگانیسم کوچک‌تر باشد، میزان حساسیتی که به نیروهای گرانشی نشان می‌دهد کمتر است.

باکتری یا پروکاریوت ارگانیسم ساده‌ای است که فاقد ارگانل‌ها می‌باشد. ارگانل‌ بخش خاصی از سلول است که عملکرد مخصوص به خود را دارد. این بخش می‌تواند هسته یا میتوکندری باشد.

ارگانل‌هایی همچون هسته سلول تمایل به فشرده‌شدن داشته و مستعد ته‌نشینی و در نهایت توقف عملکرد دارند.

در نقطه مقابل باکتری‌ها از چنین مشکلاتی رنج نمی‌برند (دستخوش چنین مشکلاتی نمی‌شوند)‌ البته هنوز برای محققان روشن نشده که چرا بعضی باکتری‌ها مقاومت بیشتری نسبت به دیگر باکتری‌ها دارند؛ برای روشن شدن این موضوع نیاز به تحقیقات بیشتری می‌باشد.

طبق تئوری پنسپرمیا زندگی (حیات)‌ روی زمین می‌تواند بر اثر برخورد ستاره‌های دنباله‌دار یا شهابسنگ‌های حامل میکروب‌ها با زمین آغاز شده باشد. با توجه به این که مدرکی وجود ندارد که نشان دهد میکروب‌ها فرزندان یک زندگی خارجی یا موجودات فضایی هستند. این موضوع می‌تواند یک تئوری محتمل باشد. این تحقیق زمینه‌ای را فراهم کرد تا در مکان‌هایی که پیش از این تصور می‌شد حیات غیرممکن است وارد شد. به عنوان مثال جاذبه روی کوتوله قهوه‌ای حدود 10 تا g 100 است و تصور بر این بود که در آنجا حیات نمی‌تواند به رشد خود ادامه دهد، اما اکنون می‌دانیم که این موضوع امکان‌پذیر است.