دروازه‌بان پیشین تیم ملی درگفتگو با جام‌جم:

خشت اول دروازه‌بانی ما کج است

جواد محمودی ، دروازه‌بان پیشین تیم‌های شاهین و دارایی، یکی از بهترین دروازه‌بان‌های دهه 60 فوتبال ایران به شمار می‌رود. چون در مقطعی که حدود 20 دروازه‌بان شاخص و بسیار کم‌اشتباه‌تر از دروازه‌بان‌های فعلی در فوتبال ما حضور داشتند او توانست از 18 سالگی به مدت 5 سال با نظر سرمربیان مختلف تیم ملی مثل چراغپور، ابراهیمی، یاوری و عسگرزاده به این تیم دعوت شود.
کد خبر: ۳۱۲۵۶۶

فوتبال ایران در دهه 60، علاوه بر محمودی، دروازه‌بان‌های بسیار شاخص و آماده دیگری را هم در خود می‌دید، مثل ناصر حجازی، احمدرضا عابدزاده، پیروز جغتاپور، احمد سجادی، جلال بشرزاد، حجت‌الله شاه‌نباتی، کریم بوستانی، منصور رشیدی، وحید قلیچ، نادر فریادشیران، وازگن صفریان، قاسم خورشیدی، بهروز سلطانی، بهزاد غلامپور و ....

ولی چگونه است که به فاصله 2 دهه از عصر طلایی دروازه‌بانی در فوتبال ایران، تیم‌های بزرگ و پرطرفدار ما هم نمی‌توانند دروازه‌بانی کاملا مطمئن برای خود پیدا کنند و این همه اشتباهات فردی دروازه‌بان‌ها اپیدمی شده است. این پرسشی است که برای یافتن پاسخش آن را نزد یکی از بهترین‌های عصر طلایی مطرح کرده‌ایم.

آقای محمودی ، مدت‌هاست از شما خبری شنیده نمی‌شود.

خوشبختانه یا متاسفانه در فوتبال ما، همه خبرها و منابع مالی حول و حوش تیم‌های بزرگسال و پرنام و نشان‌تر می‌چرخد. من ترجیح داده‌ام فقط به آموزش دروازه‌بانی آن هم در تیم‌های پایه یا مدرسه فوتبال بپردازم. اکنون روزانه چندین جلسه تمرینی با دروازه‌بان‌های تیم‌های پایه باشگاه نفت در تهرانسر و امیرآباد تهران و همین طور شاگردانم در مدرسه فوتبال برگزار می‌کنم.

چنین فعالیت پرحجمی، رضایت شما را فراهم می‌آورد؟

به لحاظ مالی، خیر، ولی از ابعاد رضایتمندی بله، چون همیشه عاشق دروازه‌بانی بوده و هستم.

متاسفانه بیشتر باشگاه‌‌های فوتبال ما، توجهی به تیم‌های پایه خود ندارند و اصلا در پی تشکیل چنین تیم‌هایی نیستند. آنهایی هم که به تشکیل چنین تیم‌هایی همت می‌گمارند، فاصله بسیار زیادی بین پرداخت تیم‌های بزرگسال و غیربزرگسال‌شان است.

یعنی به دلیل شرایط مالی که به آن اشاره کردید، نمی‌توانید فعالیت خود را مصروف به تمرین دادن یک تیم کنید؟

من هم علاقه دارم تنها با یک تیم کار کنم تا کیفیت کارم کاملا بالاتر برود، ولی اینجا مثل لیگ برتر بزرگسالان از قراردادهای ده‌ها میلیون تومانی با مربی دروازه‌بان‌ها خبری نیست.

مهم‌ترین پرسش ما از شما این است که چرا این‌قدر دروازه‌بانی فوتبال در کشور ما به نسبت 2 دهه قبل افت کرده و چاره کار چیست؟

من هم مثل شاهرخ و شاهین بیانی که همدوره‌ام بودند از آموزشگاه‌های منطقه 14 آموزش و پرورش تهران به فوتبال تهران و ایران معرفی شدم.

دو، سه دهه پیش، مسابقه‌های آموزشگاهی از سطح و اعتبار زیادی برخوردار بود و مدارس، استعدادهای مطرحی را به فوتبال باشگاهی تحویل می‌دادند، در حالی که اکنون متاسفانه از ابتدا کار اصولی روی فوتبالیست‌ها و بویژه دروازه‌بان انجام نمی‌شود و آنها از شروع کار، دچار اشکالات فنی هستند. این اشکالات تکنیکی و انحراف‌‌های فنی به مرور زمان بیشتر می‌شوند و حاصلش آن چیزی است که اکنون در تیم‌های لیگ برتری می‌بینیم. در حقیقت خشت اول کار دروازه‌بان‌های ما کجا گذاشته می‌شود و آنها از داشتن آموزش اصولی و قوی محروم هستند.

برای رفع این نقایص چاره‌ای جز پرداختن جدی به تیم‌های پایه و افزایش کمی دروازه‌هایمان نداریم، تا از بین تعداد بیشتری دروازه‌بان، چهره‌های شاخص و ممتازتری پیدا شوند.

آیا فوتبال ما به اندازه کافی مربیان دروازه‌بان قابل قبولی در اختیار دارد؟

متاسفانه خیر. کاش دروازه‌بان‌های شاخص گذشته مثل قلیچ، شاه‌نباتی، سلطانی، جغتاپور و... را در انتهای عمر دروازه‌یانی‌شان به کلاس‌های مرتبط مربیگری دروازه‌بانی اعزام و از‌ آنها در این زمینه حمایت می‌کردیم تا از انتقال تجربیات و توانایی‌های آنها، اکنون دروازه‌‌بان‌های بهتری در اختیار داشتیم. واقعیت این است که متاسفانه در سال‌های گذشته از انجام چنین اقدام لازمی غافل ماندیم و اکنون می‌خواهیم این تفریط خود را با افراط مضرتری جبران کنیم.

چه افراطی؟

وقتی اکنون بازیکنانی را که در آخرین سال یا‌ آخرین سال‌های بازی به سر می‌برند، یکباره به عنوان سرمربی تیمی بزرگ منصوب می‌کنیم، کاملا غلط است و مثل سمی برای آنها و فوتبال ما عمل می‌کند. باید سلسله مراتب طی شود و مربیان پس از طی دوره‌های آموزشی لازم، بتدریج از مربیگری تیم‌های پایه به تیم‌های امید و سپس تیم‌های بزرگسال انتقال یابند تا با کسب تجربه به چهره‌هایی مفید و موثر در مربیگری تبدیل شوند.

و در پایان...

ضمن ادای احترام به مربیان خوبم نظیر محمود یاوری، مرحوم محراب شاهرخی، فریدون عسگرزاده، پرویز ابوطالب، نصرالله عبدالهی و بویژه ناصر ابراهیمی که حق زیادی بر گردنم دارند، باید عنوان کنم در هر زمانی مشکلات، شکل ویژه‌ای دارند، مثلا در دوره‌ای که من به تیم ملی دعوت می‌شدم، معضل‌ ما کمبود شدید بازی‌های ملی بود. آنقدر که استعدادهای بی‌نظیری مثل مرحوم سیروس قایقران و محمود فکری (بازیکنان پیشین ملوان)‌ و... یا سال‌ها آرزوی دقیقه‌ای بازی برای این تیم را می‌کشیدند یا اصلا به این آرزوی خود نمی‌رسیدند، در حالی که اکنون بازیکنانی با تعداد بازی ملی فراوان بعضا در ارائه الفبایی‌ترین کارهای فوتبال دچار مشکل می‌شوند. برای رفع این مشکل هم هیچ چاره‌ای جز بها دادن و توجه به نهال‌های جوان فوتبال نداریم.

مجید عباسقلی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها